Ne yaparlarsa yapsınlar, güzel günler göreceğimize olan inancımız, bizleri motive ediyor ve hayata bağlıyor. Değişmez denilen bu düzen, yıkılmaz denilen bu hükümdarlık tarihin karanlık sayfalarına gömülecektir bir gün. Tıpkı bundan önceki sömürü düzenleri gibi. Dünyada bir şeylerin yanlış gittiğinin, yaşamın bu şekilde sürdürülemeyeceğinin farkına vardığımızda, kendi sınıfımızla birlikte vereceğimiz mücadeledir bizleri kurtaracak olan.

Patronlar hem uluslararası krizi ve hem de uluslararası rekabeti neden göstererek, işçileri çok daha kolay sömürmenin önündeki bütün engellerin kaldırılmasını istiyorlar. Onun için KÖLELİK BÜROLARI yasalaştı. Birikmiş tazminatların işçileri işten atmak istediklerinde yarattığı caydırıcılığı ortadan kaldırmak, patronlara ucuz kredi vermek, iflasla yüz yüze gelmiş olanları kurtarmak için de KIDEM TAZMİNATI fona devredilmek isteniyor. Ciddi bir karşı koyuş örgütlenemezse kıdem tazminatları patronların kasasına akacak.

Ben bir Kürt genciyim. Bugüne kadar iktidara her kim geldiyse Kürtlere karşı yürütülen imha ve inkâr politikasını devam ettirdi. AKP de farklı vaatlerle iktidara gelmesine rağmen sonunda aynı çizgiye geldi oturdu.

İçinde bulunduğumuz bu sancılı dönemde, AKP hükümeti “yepyeni bir öneriyle” karşımıza çıkmış bulunuyor; “Türk tipi başkanlık sistemi”. Bütün yetkilerin bir tek kişide toplandığı bu yeni sistemin, Türkiye’de akan kana, dökülen gözyaşlarına son vereceği yalanı halka yutturulmaya çalışılıyor. İstediğini elde edemediği zaman Türkiye’yi kan gölüne çeviren, Kürt halkının yaşadığı coğrafyayı enkaza döndürenler, Türkiye halkına bu sistemle huzur ve barış vaat ediyorlar. İnanalım mı?

Anlata anlata bitmez bizim hal-i pür melalimiz sayın büyüklerimiz. Şimdiye kadar yaptıklarınız yapacaklarınızın teminatıdır bize göre. Boşuna geldiniz kapımıza, boşuna tüketiyorsunuz nefesinizi. Bizden size EVET çıkmaz. Şimdi varın gidin saraylarınıza. Gün ola HAYIR ola!

Diyarbakır Newrozunda polis kurşunuyla öldürülen gencin çantasında şiir kitabı olduğu anlaşıldı.

“Büyük Türkiye” için, istikrarın sürmesi için, “terörle mücadele” için referandumda “evet” dememiz gerekiyormuş. Bunun için tüm yetkiyi tek adama vermemiz gerekiyormuş. Hükümet ve cumhurbaşkanı çıkıp 80 milyonun geleceğini bir kişinin yetkisi altına vermemizi istiyor. Bunun adına da utanmadan “milli irade” diyorlar. Metal işçilerinin almış olduğu grev kararını yasaklayan, iradelerini yok sayan zihniyet şimdi çıkıp milli iradeden bahsediyor. Hakkını almak için direnişe, greve çıkan işçilerin üzerine kolluk kuvvetlerini yollayan, şiddetle baskıyla yıldırmaya çalışan, tutuklayıp cezaevine atan hükümet değil mi?

Mevcut şartlar altında sağlık emekçilerinin, işçi sınıfına hak ettiği sağlık hizmetini sunması mümkün değildir. Ayrıca OHAL’le birlikte gerçekleşen hukuksuz ihraçlar, şikâyetler üzerine açılan soruşturmalar, “Hayır” diyenlerin terörist ilan edilmesi gibi saldırılar yüzünden, sağlık emekçileri bölünmüş, kutuplaşmış durumdadır. İşte işçilerin, emekçilerin payına düşen bunlardır. Bu yüzden örgütlü sağlık işçileri olarak güçlü bir şekilde “HAYIR” diyoruz!

Basına da yansıyan ve vicdanları yaralayan kadın cinayetleri ve Ensar Vakfı örneğinde olduğu gibi çocuk istismarları karşısında büyük bir sessizlik içinde olan, sosyal hizmet alanında hedeflerinde bir adım ileri gidemeyen Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığının başındaki Betül Fatma Sayan Kaya, son günlerde Hollanda ile yaşanan siyasi krizin başrol oyuncusu olarak öne çıktı. Tek adam rejimine destek vermeyenleri milliyetçilik temelinde kışkırtmak ve oy toplamak için tezgâhlanan bu oyunda şahane bir oyunculuk sergiledi.

Evet, savaş bitsin istiyoruz. Evet, artık gözümüzde yaş, yüreğimizde acı olmasın diyoruz. Tüm bunlara evet! Ve bu yüzdendir ki, başkanlığa HAYIR! Tek adam rejimine HAYIR! Biz kadınlar bu toplumun yarısıyız. Kadınız, anayız, barıştan yanayız! Savaşa HAYIR!

Böylesi dönemlerde umutlu olmak, umudu yaymak, örgütlü mücadeleye daha sıkı ve şevkle sarılmak öncülerin tarihsel görevidir. Tarihin işçi sınıfının öncülerinden beklediği budur. İşte dünya tam da böylesi bir dönemden geçmektedir. Kriz kapitalizmin bünyesine ara vermeden darbeler indirmektedir. Ama krizin darbeleri, işçi sınıfının örgütlü yumruk darbeleriyle birleşmeden kapitalizmi tarihin karanlık sayfalarına göndermeye yetmiyor. İşçi sınıfı mutlaka bu kriz dönemlerinden birinde güçlü yumruklarını birleştirip kapitalizmin yaşlı bedenini yere serecektir. Buna inancımız ve umudumuz tamdır. Coşkuyla, umutla kavgaya ve geleceğe!