Latin Amerika, bundan tam 40 yıl önce, tüm dünyada büyük bir yankı uyandıran bir devrime sahne oldu. Somoza diktatörlüğünün zulmü altında inleyen Nikaragua’da ayağa kalkan emekçi kitleler, on binlerce ölü pahasına verdikleri direngen bir mücadelenin ardından, 1979 Temmuzunda bu diktatörlüğü yerle bir ettiler. Nihayetinde Sandinist Ulusal Kurtuluş Cephesinin (FSLN) iktidarı almasıyla sonuçlanan bu devrim, ABD’nin arka bahçesi olarak nitelenen bir ülkede gerçekleşmesi sebebiyle de ilgi odağı oldu.

milyon civarındaki yerli nüfusu besleyen, binlerce canlı türünü barındıran, dünyamızın bugünü ve geleceği için hayati derecede önem taşıyan Amazon yağmur ormanları yanıyor ama faşist Bolsonaro çevre düşmanı politikalarından vazgeçmiyor, sadece göstermelik küçük adımlar atıyor.

Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin, işçi sınıfının 12 Eylül'le hesaplaşmasının önemine daima güçlü bir vurgu yaptık. Bunun önemi Türkiye'nin bir kez daha içinde bulunduğu olağanüstü baskı rejimine işçi sınıfı cephesinden anlamlı bir direniş gösterilememiş olmasıyla daha iyi anlaşılabilir.

Emperyalizmin siyasi aktörlerinin ağzından “müzakere”, “çözüm” veya “anlaşma” gibi sözcüklerin dökülmesi ne ifade eder? Hiç bir şey! Bize ancak “bu türküyü çok dinledik” demek düşer! Tablo ortadayken Trump’ın açıklamalarını “ticaret savaşları bitiyor” şeklinde yorumlamak fazlasıyla saflık olur.

Adına yeryüzündeki cennet denen Keşmir, egemen burjuva devletler yüzünden yeryüzünde cehennemi yaşıyor. Her sorunda olduğu gibi kapitalistlerin Keşmir sorununu da emekçilerin çıkarlarına göre “çözmek” gibi bir derdi yoktur.

Çin’in askeri müdahale tehdidinde bulunması, Batı yanlısı burjuvaları ve liberalleri ürkütmüş olsa da gösterilerin önünü kesmiş değil. Aslında gösterilerin “Hong Kong’u özgürleştirin”, “Hong Kong Çin değildir” gibi sloganlarla devam etmesine yol açmış durumda. Ne var ki, bizzat göstericilerin kendilerinin itiraf ettiği gibi protestolar yeterince örgütlü değil ve ortak bir programdan yoksun. Bu yüzden de daha ziyade yönetimin adımlarına göre tavır belirlenmesi söz konusu. Bu da hareketi çeşitli burjuva ve liberal odakların daha kolay yönlendirmesine olanak sağlıyor.

Brexit’in getireceği yeni sorunlar aslında AB konusunda sosyalist çevrelerin geniş bir bölümünde de hâkim olan milliyetçi yaklaşımların yeni bir sınaması da olacaktır. AB konusunda çeşitli ülkelerdeki sosyalistler çoğunlukla AB’ye katılmamayı ya da AB’den çıkmayı ilerici ya da sosyalist bir politika adına savundular. Bu pozisyonlar aslında çoğu durumda devletçi, ulusalcı, reformist hastalıkların dışa vurumuydu.

Siyasal iktidar, yasaları değiştirme veya grevleri erteleme ama aynı zamanda sendikaları denetimine alma yoluyla işçi hareketine ağır bir darbe vurmuştur. Her totaliter rejim gibi, Erdoğan rejiminin hedefi de sendikaları tümden sınıf mücadelesinin araçları olmaktan çıkartmak, onları herhangi bir meslek örgütüne dönüştürerek devletin uzantısı haline getirmek ve işçi hareketini bu şekilde kontrol altında tutmaktır.

Bütün dünyada Trump, Putin, Erdoğan, Duterte, Orban, Bolsonaro, Boris Johnson gibi liderlerin önü burjuvazi tarafından bilinçli olarak açılıyor. Faşizmin kitleleri uyuşturan propaganda dili, bizzat egemenler tarafından örgütleniyor. Dünyanın her köşesinde, iktidara gelen diktatörlerin söylemlerinin özünü göçmen karşıtlığı, yabancı düşmanlığı oluşturuyor.

Diyarbakır, Van ve Mardin’de HDP’li büyükşehir belediye başkanlarının görevden alınıp yerlerine kayyum atanmasına tepkiler büyüyor. Halk iradesine karşı yapılan bu darbe, çok sayıda siyasi örgüt ve platformdan, demokratik kitle örgütlerinden yapılan açıklamaların yanı sıra, tüm yasaklara rağmen başta Diyarbakır ve Mardin olmak üzere pek çok kentte gerçekleştirilen eylemler ve basın açıklamalarıyla da protesto ediliyor.

1 Mayıs 1886’da Haymarket’i kana bulayan ve dört işçi önderini idam eden Amerikan egemen sınıfı, 34 yıl sonra yine benzer bir kumpasla sahnedeydi. İşte iki anarşist işçiyi idama götüren çarklar böyle işlemeye başlamıştı. Sacco ile Vanzetti, Nazım’ın dediği gibi, “yeni dünya”da eski zulmün pençesine düşmüştü!