Birleşmiş Milletler Gıda ve Tarım Örgütünün (FAO) geçtiğimiz Temmuz ayında açıkladığı Dünya Gıda Raporu 2017-2018 yıllarında 822 milyona yakın insanın yani dünya nüfusunun %11’inin açlık çektiğini ortaya koyuyor. Rapora göre 2015 yılında bu sayı 785 milyondu.

İster savaş ister kriz olsun, tek derdi daha fazla kâr olan burjuvazi için her koşulda esas olan kendi çıkarıdır. Tüm ikiyüzlülüğüyle yeri geldiğinde kendi elleriyle yok ettiği “kutsal aile değerlerini” yeniden diriltir, yeri geldiğinde kadınları evlerden çıkarıp fabrikalara sürer. Bir kriz anında işçi çıkarmak gerekecekse de ilk olarak kadınları gözden çıkarır.

Erdoğan uzun zamandan beri kendisini “ümmetin lideri ve kurtarıcısı” olarak sunmaya çalışıyor. Bu özdeşleştirme dolayısıyla, kendisine karşı içeriden siyasi faaliyetlerde bulunan kişi veya hareketleri, ümmete karşı işler çevirmekle suçluyor. Erdoğan’a karşı gelmek ümmetin çıkarlarına karşı gelmektir! AKP’yi bölmek, ümmeti parçalamaktır! Kuşkusuz bu kurtarıcılık vehmi, sadece onun kendisine biçtiği bir rol sonucunda ortaya çıkmamıştır.

Olağanüstü bir dönemden geçen dünyada, Trump gibi liderlerin arttığı ve faşizmin de giderek yükseldiği veya güç kazandığı hesaba katıldığında, bu türden ırkçı-faşist söylemlerin yayılmasını da ciddi bir tehlike olarak görmek gerektiği açıktır. Dünyanın hegemon gücü ABD’nin başındaki bu zatın içinde bulunduğu ırkçı-faşist yönelim, sadece Amerikan halkı için değil tüm dünya halkları için bir tehlikedir.

Uluslararası işçi sınıfının önderi, öğretmeni, Marx’ın yoldaşı ve Marksizmin kurucularından Friedrich Engels 5 Ağustos 1895’te hayatını kaybetmişti. Lenin’in de vurguladığı gibi Engels, yoldaşı Marx ile birlikte işçi sınıfına kendini bilmeyi, kendi sınıf bilincine ulaşmayı ve toplumsal kurtuluşu için nasıl ve hangi araçlarla kavga etmesi gerektiğini öğretti. Büyük ustamızı ölümünün 124. yıldönümünde saygıyla anarken, Utku Kızılok’un “Ölümünün 112. Yılında Engels” başlıklı yazısını okurlarımızın dikkatine tekrar sunuyoruz.

Asıl olarak AKP ve rejim cenahından bazı unsurların inisiyatifiyle, kısmen de kimi muhalefet çevrelerinin köpürtmesiyle, Erdoğan’ın seçim sonuçlarının ardından “ders çıkararak” bir “açılım” başlatabileceği, bir yumuşama sürecinin başlayabileceği, “yönetim sisteminde” değişiklik yapılacağı, AKP’nin “kuruluş felsefesine”, “fabrika ayarlarına” dönebileceği vb. tezler ortaya atıldı.

Son zamanlarda Ege ve Akdeniz bölgeleri başta olmak üzere Türkiye’nin dört bir yanında orman yangınları çıkıyor. Dalaman’da meydana gelen yangın ise 20 saatten fazla süre söndürülemedi ve 350 hektardan fazla alan yanıp kül oldu. Bu örnek de bir kez daha gösterdi ki kamu hizmeti çökmüş durumda. Aslında son dönemde, sadece Türkiye’de değil dünyanın genelinde, neo-liberal saldırı programlarının bir gereği olarak kamu hizmetleri kısılıyor ya da özel şirketlere devrediliyor.

Yıllar boyunca krizin faturasının kendilerine kesilmesine karşı defalarca ayağa kalkan, genel grevlerle, eylemlerle ülkeyi sarsan, Avrupalı egemenlerin yüreğini ağzına getiren Yunan işçi ve emekçiler seçimlerle oyalanmış, reformizm silahıyla vurulmuş, yatıştırılmıştır. Sonuçta ekonomik krizin bedeli kendilerine, umut bağladıkları “radikal sol” kılıflı bir iktidar eliyle ödetilmiştir.

Suruç katliamının ardından, saldırıyı gerçekleştiren kişilerin iki yıldır polisin fiziki ve teknik takibi altında olduğu ve neredeyse her adımlarının bilindiği ortaya çıkmıştı. Suruç katliamının hesabı elbet bir gün sorulacak. Ezilenlerin mücadelesini bastırmak için kitlesel katliamlara girişenler yaptıklarının hesabını verecek!

Çağımız hegemonya krizinin yıkıcı sonuçlarıyla yüz yüze. Emperyalist savaşın kendine özgü dinamiklerle devam ettiği bugünkü süreç, Arktik bölgesinde de egemenlik mücadelesinin süreceğini gösteriyor. Kuzey kutbu eriyor ve eridikçe de kapitalistlerin bölgeye hücumu devam ediyor.

Birinci Dünya Savaşının arifesinde dünyanın pek çok köşesinde olduğu gibi Amerika’da da sınıf mücadelesi kızışmış, işçi sınıfı burjuvaziye karşı destansı mücadeleler vermişti. Emek mücadelesi kendisini fiilen ülkenin dört bir yanında geniş çaplı grev eylemleriyle göstermişti. 1894-1897 Pullman Demiryolu Grevi, 1892 New Orleans Genel Grevi, 1901-1902’deki Pennsylvania kömür grevi, 1912’de kadın dokuma işçilerinin Ekmek ve Güller Grevi, Batı Virginia’daki maden grevleri, 1913-1914’teki Colorado Grevi ve daha pek çok grev…