İşin aslı Elazığ depreminin sadece son örneğini oluşturduğu gerçeklik şudur ki, her vesileyle daha da gün yüzüne çıkan tek adam rejiminin olağanüstü baskıcı karakteri ve çürümüşlüğü, büyük depremler türü toplum hayatını sarsan önemli şoklarda daha da belirgin bir hal almaktadır. Daha önce görülmemiş biçimde Türkiye’nin dört bir yanında fay hatlarının eşzamanlı olarak hareketlenmesi, bazı uzmanların da dikkat çektiği gibi önümüzdeki yakın dönemde yeni ve büyük depremlerin yaşanacak olması anlamına geliyor olabilir.

Başta bir temel ihtiyaç olarak barınmayı güvence altına alma sorunu olmak üzere, yaşam alanı olarak kentsel çevreye sahip çıkmak işçi sınıfının mücadelesinin tartışmasız bir parçasıdır. Sağlıklı, nitelikli, güvenli konutlar, yeterli fiziksel ve sosyal donatılara sahip, doğayla uyumlu yaşam alanları işçi sınıfının hiç kuşkusuz gündemidir. Bugünlerde kendisini çok daha yakıcı biçimde gösteren deprem tehlikesi karşısında bu gündem daha da önem kazanmıştır. İstanbul ve Marmara bölgesi bağlamında Kanal İstanbul projesi de benzer tehlikeler barındıran bir talan projesi olarak bu gündemi büyütmektedir.

Aynı şeye yaramaz burjuvalarla bizim paramız. / Burjuvalarla bizim paramız / Aynı şeyi almaz pazardan. / Elli gram zeytin alır kimi zaman / Kimi zaman elli gram peynir / Ve hatta kimi zaman / Zeytine peynire yetmez de paramız / Beş yumurta üç ekmektir doyduğumuz / Yani kopkoyu bir fakirliktir soframıza koyduğumuz

Eylül ayından bu yana Avustralya kıtası yanıyor. Geçtiğimiz aylarda dünyanın akciğerleri konumundaki Amazon ormanlarının alevler arasında kalmasının ardından şimdi de bu ülke kavruluyor. Şimdiye kadar otuza yakın insan ve 1 milyardan fazla hayvan yanarak öldü. Hâlâ tam olarak kontrol altına alınamayan yangınlar zaman zaman yağan yağmurlarla durulsa da, ülkede yaz mevsimine geçildiği için artan sıcaklıklar nedeniyle tehlike devam ediyor. Şimdilerde bu büyük yangının yarattığı iklim koşullarının sonuçları yaşanıyor.

Emperyalist bir savaşın içindeyiz ve irili ufaklı pek çok kapitalist devlet bu savaşın bir biçimde içinde yer alıyor ve işçi-emekçileri kendi çıkarları uğruna birbirine kırdırmaktan geri durmuyor. Savaşın durdurulması ve insanların ölmemesi için tek yol işçi-emekçi kitlelerin örgütlenip mücadele etmeleridir. İşçi sınıfı ya kendi ülkesindeki efendilerin buyruğuna göre hareket edip kardeşlerinin cesetlerini taşıyacak ya da Vietnam örneğinde olduğu gibi egemenlerin kirli savaş politikalarının karşısına dikilmeyi seçerek “Hayır” demeyi öğrenecektir.

Halkların kardeşliği için mücadele eden ve gerçekleri dile getirdiği için katledilen Hrant Dink, bu yıl da dostları, sevenleri tarafından İstanbul, Ankara, İzmir başta olmak üzere çeşitli kentlerde gerçekleştirilen etkinliklerle anıldı. Hrant Dink 2007 yılının 19 Ocağında, genel yayın yönetmeni olduğu AGOS gazetesinin önünde katledilmişti.

Bir amacın olmalı yaşarken./ Yani yiyip içmenin / Yani gezip görmenin / Çoluk çocuk / Ev bark / Ve hatta / Geçim meçimin derdinin de dışında bir amacın olmalı / Ve elbette / Ve mutlaka / Karıncaların da bir amacı vardır yaşarken / Kuşların da / Deşeleyip kumların dibine yumurtalarını bırakan / Kaplumbağaların da bir amacı vardır / Ve hatta / Sabahtan akşama kadar / Dere boylarında boş boş vıraklıyor sanılan / Kurbağaların da…

Emperyalist güçler ve bölge güçleri, kirli hesapları üzerinden Libya’ya üşüşürken, Libya halkı dokuz yıldır, emperyalist paylaşım savaşının en kanlı cephelerinden birinde cehennemi yaşamaktadır. Sarraclar, Hafterler ve diğerleri üzerinden yürütülen emperyalist savaşın emekçilerin çıkarlarıyla uzaktan yakından ilgisi bulunmamaktadır. Bu savaş yüzünden ülke altüst olmuş, yüz binlerce insan sefaletin en derinine itilmiş, yaşadığı yeri terk etmek zorunda kalmış, binlercesi Akdeniz’de boğulup gitmiştir.

Geriye dön ve bak! Ne görüyorsun? / Kapatma gözlerini, koyma ellerini yüzüne! / Bırak akacaksa aksın gözyaşların / Ne diye tutuyorsun? / Nasıl hızla akıyorsa damarlarında kanın / İşte öylece, ne tutacaksın yasını, / Ne de kalbinden damlayan hüznün yaşını. / Gelecek günler için, / Geliyorsa ciğerlerinden bir titreme, bırak dolsun gözlerin. / Tutup da boğazında düğüm olacağına, / Bırak da düşmana öfkenin tadına varasın.

Trump’ın iç politikada elini güçlendirmek istemesi, ABD’deki Evanjelistlerin, İsrail’in ve Suudilerin Trump yönetimini İran’a karşı kışkırtması gibi faktörler geçerli olsa da, sanki ortada zaten yürüyen bir savaş yokmuş, zaten ABD nicedir İran’ı köşeye sıkıştırıp kışkırtmaya çalışmıyormuş gibi yapılan tek boyutlu yorumlar meseleyi açıklayamazlar. Esas görülmesi gereken, emperyalist bir paylaşım savaşının yaşanmakta olduğu ve Amerikan emperyalizminin bu savaşı yeni cephelere yayma arzusu taşımasıdır.

Ekonomik kriz kendini giderek daha fazla hissettirdikçe gençliğin karşısına çıkan sorunlar da katlanarak artıyor. Psikolojik sorunların ve intiharların bu denli artmasında kilit rol oynayan faktörlerin başında işsizlik geliyor. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK) tarafından genç işsizliğe ilişkin açıklanan verilere göre, genç işsiz sayısında Cumhuriyet tarihinin rekoru kırılmış durumda.

Cezayir halkı 2019’un ilk günlerinden bu yana sokaklarda. Ayağa kalkmış kitleler önce onyıllardır kendilerine kan kusturan, iliklerine kadar soyup soğana çeviren egemenlerin temsilcisi ve en az düzenin kendisi kadar köhnemiş diktatör Buteflika’yı devirdiler. Bir avuç para babasının, eli kanlı generalin ve emperyalist gücün desteklediği Buteflika’dan kurtulmak yeterli değildi elbet.

2018’de çok sayıda ülkede ayağa kalkan işçiler, emekçiler, 2019’a çok daha kitlesel ve uzun süreli isyanlarla damgalarını bastılar. Geride bıraktığımız bu iki yıl, tarihsel sistem krizinin alabildiğine derinleşmesiyle tetiklenen keskin bir sınıf mücadelesi döneminin açıldığını çarpıcı bir şekilde gösteriyor. Kapitalizmin çıkışsız bir tıkanmışlık sürecine girdiği bu dönemde ekonomik saldırıları daha da ağırlaştıran egemenler, bunun karşısında yükselen tepkileri de faşizan yöntemlerle bastırmaya çalışıyorlar.