AKP iktidarının dozunu her geçen gün daha da yükselttiği savaş politikaları, İdlib’i patlamaya hazır bomba haline getirdi. Günlerdir askeri sevkiyatı arttırarak gerilimi tırmandıran iktidar, asker ölümlerine rağmen bu politikasında ısrara devam ediyor. “Şehitler tepesi boş kalmayacak” diyen Erdoğan, asker ölümlerini meşrulaştırmaya çalışırken, bu sözden kısa bir süre sonra 33 askerin daha ölüm haberi geldi. Resmi açıklamalara göre sayı şu anda 36’ya çıktı ve pek çok askerin ağır yaralı olduğu söyleniyor.

Kapitalizm gittikçe artan tempoda dünyayı yok oluşa sürüklerken, yeryüzünde sermayenin bitmez tükenmez saldırısından nasibini almamış canlı-cansız hiçbir şey kalmamıştır. Böylesi kritik bir eşikte, gençlerin duyarlılık göstermesi ve harekete geçmesi önemli ve sevindiricidir fakat bununla sınırlı bir hareketin düzen sınırlarını aşamadığı ve dahası burjuvazinin ideolojik, örgütsel, ekonomik etkisi altında olduğu da açıktır. Elbette iklim değişikliğine karşı mücadele verilmelidir ama kime karşı, kiminle?

Bir önceki seçimde yaklaşık 150 milletvekiliyle temsil edilen Ruhani destekçilerinin sandalye sayısının 20’nin altına ineceği görülüyor. Bu “şaşırtıcı” sonuç aslında egemen sınıfın köktenci kanadının zaferine değil, tersine muhalefetin başarısına işaret ediyor. Zira gerek sol muhalefet gerekse de “reformcular”dan oluşan burjuva muhalefet seçimleri boykot çağrısı yapmıştı ve görünen o ki bu çağrı kitlelerde karşılık bulmuştur. Düzen muhalefetinin boykot çağrısı, rejimin dümenini elinde tutan köktencilerin anti-demokratik girişimlerine bir tepki olarak gündeme gelmiştir.

Almanya’nın Hessen eyaletindeki Hanau kentinde iki nargile-kafeye yapılan ırkçı neo-Nazi saldırısında 9 göçmen hayatını kaybetti. Kurbanlardan bir kısmı henüz çok genç yaştaki Türkiye kökenli Kürt göçmenlerden oluşuyordu. Saldırıyı gerçekleştiren 43 yaşındaki Alman neo-Nazi, daha sonra evine yapılan baskında annesi ile birlikte ölü bulundu. Saldırıdan önce internet üzerinden tipik faşist komplo teorilerini içeren bir video konuşması yayınlayan katilin annesini öldürdükten sonra intihar ettiği açıklandı.

Marx ve Engels tarafından Komünist Birliğin programı olarak kaleme alınan “Komünist Manifesto”, ilk kez 21 Şubat 1848’de Almanca olarak yayımlandı. Dünya işçi sınıfının mücadele tarihinde eşsiz bir yere sahip bulunan bu eserin yayımlanmasının 172. yıldönümünde, Elif Çağlı’nın kaleme aldığı Manifesto’nun Sönmeyen Ateşi yazısını okurlarımıza tekrar sunuyoruz.

Dünya yeni bir virüs salgınıyla karşı karşıya. Koronavirüs ailesinin yeni açığa çıkan bir üyesi olarak tanımlanan ve son güncellemeyle SARS-CoV-2 olarak adlandırılan virüs özellikle yayılma hızının yüksekliğiyle dünya ölçeğinde bir endişe yaratmış durumda. İlk kez Aralık ayında görülen virüsün aldığı canların sayısı her geçen gün artıyor. Çin’de ortaya çıkan salgın kısa sürede onlarca başka ülkeye yayılmış durumda. Vaka sayısı da büyük bir hızla artıyor. Yeni virüsün öldürücülüğü son 15-20 yıl içinde patlak veren diğer koronavirüs salgınlarındakine nazaran hayli az olsa da yarattığı etki çok daha büyük oldu.

İşsizliği en yakıcı şekilde yaşayanların başında ise gençler geliyor. Gençler arasında işsizlik oranının %30’a tırmanması toplumsal sonuçlar da doğuruyor. Bunun yol açtığı en temel olgulardan biri, aileden ayrılma yaşının yükselmesi. Ebeveynleri ağır bir maddi ve fiziksel külfete sokan bu durum, her iki taraf açısından da ciddi psikolojik sorunları beraberinde getiriyor. Siyasi iktidarsa, izlediği politikalarla daha da derinleştirdiği ekonomik ve sosyal sorunlara tümüyle gözlerini kapayıp, evlenme yaşının yükselmesinin derdine düşmüş durumda.

Filistinli emekçiler, bölgedeki diğer emekçiler gibi barış içinde ve özgürce yaşamayı istemektedirler. İsrail devletinin zulmüne uğramayı reddetmekte, yaşadıkları toprakların gasp edilmesine karşı çıkmakta, bunun için canlarını vermekten çekinmemektedirler. Bu uğurda sadece son otuz yılda onbinlerce Filistinli hayatını kaybetmiştir. Ne var ki Filistinli emekçiler aynı zamanda devasa bir ekonomik sorunlar yumağıyla da boğuşmaktadırlar ve tam da bu noktada, onların davası Filistinli egemenlerin davasından ayrışıp bölgenin tüm emekçilerinin davasıyla birleşmektedir.

Ne varsa yerin üstünde; / Yerin altında ne varsa, / Dallarımızın ucunda, / Avuçlarımızın içinde … bizim. / Ne tek bir tanesi öğüttüğümüz buğdayın / Mayaladığımız ekmeğin ne tek bir dilimi, / Ne tek bir santimi dokuduğumuz kumaşın / Ne de suyun tek bir damlası … hiçbirimizin

Büyük emperyalist güçler, şimdilik topyekûn ve doğrudan karşı karşıya gelmeden savaşmayı tercih ediyorlar. Yürüyen emperyalist paylaşım savaşı, mevcut aşamada, genelde asimetrik güçlerin karşı karşıya geldiği savaşlar ya da esasen vekil güçler aracılığıyla yürütülen savaşlar şeklinde yeniden paylaşıma konu olan bölgelerde yürütülüyor. Aslolan emperyalistlerin yeniden paylaşım ve hegemonya sorunlarını kalıcı çözüme bağlamak için güçlerini sonuna kadar kullanacak olmalarıdır. Akılcı olmayan bir sistemden de insanlığın kaderi ile ilgili akılcı bir çözüm üretmesini beklemek saçmalıktır.

“Yerli” otomobilin şaşaalı bir biçimde tanıtımı yapılsa da projenin hayata geçirilip geçirilmeyeceği bile belli değildir. Kaldı ki faaliyete başlanıp seri üretime geçilmesi durumunda bunun maliyetinin işçi emekçilerin sırtına yıkılacağı açıktır. İşçi sınıfı meseleye burjuvazinin açısından değil kendi açısından bakmalıdır. İşçi sınıfı açısından asıl gurur kaynağı işçi emekçilere yapılan saldırılara karşı mücadeleyi yükseltmek olmalıdır.

Davos zirvesinde kapitalizmi ayakta tutmak üzere yürütülen tartışmalar havanda su dövmenin ötesine geçmemiştir ve geçemeyecektir de. Tüm haşmetine ve yıkılmaz görüntüsüne karşın kapitalist sistem, insanlığa daha güzel bir gelecek vaat edebilecek durumda değildir, tersine tel tel dökülmekte, adeta bıçak sırtında durmaktadır. Kapitalizm, onulmaz bir tarihsel sistem krizi içinde debelenmekte ve insanlığı felâkete doğru her geçen gün bir adım daha yaklaştırmaktadır.

İşin aslı Elazığ depreminin sadece son örneğini oluşturduğu gerçeklik şudur ki, her vesileyle daha da gün yüzüne çıkan tek adam rejiminin olağanüstü baskıcı karakteri ve çürümüşlüğü, büyük depremler türü toplum hayatını sarsan önemli şoklarda daha da belirgin bir hal almaktadır. Daha önce görülmemiş biçimde Türkiye’nin dört bir yanında fay hatlarının eşzamanlı olarak hareketlenmesi, bazı uzmanların da dikkat çektiği gibi önümüzdeki yakın dönemde yeni ve büyük depremlerin yaşanacak olması anlamına geliyor olabilir.

Başta bir temel ihtiyaç olarak barınmayı güvence altına alma sorunu olmak üzere, yaşam alanı olarak kentsel çevreye sahip çıkmak işçi sınıfının mücadelesinin tartışmasız bir parçasıdır. Sağlıklı, nitelikli, güvenli konutlar, yeterli fiziksel ve sosyal donatılara sahip, doğayla uyumlu yaşam alanları işçi sınıfının hiç kuşkusuz gündemidir. Bugünlerde kendisini çok daha yakıcı biçimde gösteren deprem tehlikesi karşısında bu gündem daha da önem kazanmıştır. İstanbul ve Marmara bölgesi bağlamında Kanal İstanbul projesi de benzer tehlikeler barındıran bir talan projesi olarak bu gündemi büyütmektedir.