Bugün kapitalistler yarattıkları ekonomik krizlerle, savaşla, yalan fırtınalarıyla dünyayı karanlığa boğsa da her daim umut vardır, var olacak. Karanlıklar işçi sınıfının örgütlü mücadelesiyle dağılacaktır. İşçi önderlerinin yarattığı kıvılcımı bugün bizler taşıyoruz. Geçmişin işçi kuşakları gelecek kuşaklar için suyun önünü açmışlardır.

İşçi sınıfının önüne her ne engel çıkarsa çıksın, hiçbir şekilde yılmadan, pes etmeden mücadeleyi sürdürmelidir! Kapitalist sistemin sonucu ortaya çıkan yeni bir salgınla karşı karşıyayız. Vahşi kapitalizm yalnızca sermayedarların kasasını doldurmak uğruna, hiçe sayarak yok ettiği doğa ve canlı yaşamını tehdit etmeye devam ediyor. Ve bunun bedelini de şu an yaşanan salgınla işçi sınıfına ödetmeye devam ediyor.

Bizleri çaresizliğe itmek istiyorlar. Fakat biz işçiler çaresiz değiliz. Biz işçileri evlere hapsettiler, dünyayı yarı-açık bir hapishaneye çevirdiler. 1 Mayıs’ta en gür sesimizle haklı taleplerimizi haykıracağımız, meydanlarda olacağımızı bildikleri için, bunun önünü kesmek için virüsü bahane ettiler. Geçmişe baktığımızda her zaman işçileri bastırmaya çalışmışlar, korkular yaratılmış, ama işçi sınıfı meydanları terk etmemiş.

Büyük kriz büyük fatura demektir. Soru bu faturayı kimin ödeyeceğidir. Dünyanın dört bir yanında egemenler faturayı işçi sınıfına kesmek için ellerinden geleni yapıyor. Bizi çok zorlu günler bekliyor. Öte yandan dünyanın farklı coğrafyalarında işçi ve emekçiler yavaş yavaş hakları için sokağa çıkmaya, işyerlerinde grevler yapmaya tekrardan başladılar.

Biz devrimci gençler, yaratılan korona paniğiyle dünya işçi sınıfının öfkesi ve eylemleri şimdilik bastırılmış görünse de, dünyadaki bu hareketlenmelerden ve tarihsel iyimserliğimizden umutla donanıyor, güzel günlerin geleceğine yürekten inanıyoruz. Ancak şunu da biliyoruz; güzel günler öyle kolayından gelmeyecek. Gençlik, örgütsüzlüğü öven bağımsız bir mücadele yerine, devrimci işçi sınıfının yolundan yürüdüğünde, onun enerjisi ve değişim isteği sosyalizm mücadelesinde taş üstüne taş koyacak, mücadelemizi ileri taşıyacaktır.

Barok tarzın ünlü ressamlarından Peter Paul Rubens 1610’larda yaptığı Cimon ve Pero tablosunda, elleri arkadan bağlı bir mahkûm ve göğüslerinden biri bu yaşlı adamın ağzında olan genç bir kadını resmetmiştir. Toplumların bazı değer yargılarıyla bakacak olursak, genç bir kadın bir mahkûmun hücresinde “ahlâka” aykırı bir davranış mı sergiliyor? Rubens’in ünlü tablosu toplumun ahlâkına aykırı olan bu davranış biçimine, bir eleştiri niteliğinde midir yoksa? Tabloyu biraz daha dikkatlice incelemeye çalışalım ve elbette kültürel önyargıları da bir kenara bırakalım. O zaman bakış açımızı da değiştirmiş oluruz.

Biz işçi ve emekçiler, işe gitmeden, para kazanmadan, kiramızı ödeyemeden kaç ay karantinada kalabiliriz? Zaten ekonomik kriz ortamı işçi sınıfının büyük bir çoğunluğunu işsizliğe, sefalet ücretlerine ve geçim problemine mahkûm etmişken bizler ne kadar kendimizi karantinada tutabiliriz? İktidar sahipleri her zaman olduğu gibi bir yandan üst perdeden konuşurken diğer yandan kendilerini topluma “düşünceli ve fedakâr” göstermeye bayılıyorlar.

Bizler işçi sınıfının gençleri olarak yaratılan abartılı salgın gündemiyle egemenlerin asıl amaçlarının farkındayız. Bu sahte gündemle birlikte haklarımızın gasp edildiğini ve egemenlerin tutumlarının işçi sınıfının iyiliği için olmadığını biliyoruz. Güzel bir dünya için örgütlü mücadelenin gerekliliğine inanıyor ve işçi sınıfının gençleri olarak örgütleniyoruz, bilinçleniyoruz.

Yeni tip koronavirüs salgını, savaş ve göç dalgaları… Dünyanın her neresinde ortaya çıkarsa çıksın bunların olumsuz etkileri sınır tanımıyor, milliyet seçmiyor. Tüm dünyada işçi sınıfını, yoksul emekçileri vuruyor. Hangi ırktan, inançtan olursak olalım, hangi coğrafyada yaşarsak yaşayalım, bizler, aynı denizin dalgaları, aynı ağacın yaprakları, aynı bahçenin çiçekleriyiz, felâketler karşısında diğer ulusların işçileriyle dayanışma ve uluslararası mücadeleyi yükseltmeliyiz.

Evde kal! Gerekli olmadıkça dışarı çıkma! En etkili yol kaçınmak! Korona, Covid-19, enfekte, pandemi, salgın, aman dikkat virüslülerden kaçın! Herhalde bugünlerde en çok duyduğumuz kelimeler ve cümleler bunlar. Örgütsüz işçi ve emekçiler bu kasıtlı yaratılan paranoyayla oyalanıp bir sağa bir sola savrulurken arka tarafta patronların gemilerini yürüten hükümetler bilindik rollerini oynamaya devam ediyorlar.

Marksist Tutum’da Elif Çağlı, “Marx’ın Kapitalini Okumak” adlı yazı dizisini on altı bölümdür sürdürüyor. Bunda ısrarın haklı sebeplerini, kendi yaşantım içinde yılların süzgecinden damıtarak test etmiş bir işçi olarak, öncelikle şu tespiti yapmalıyım: Tutum alınmış, mühür vurulmuştur. Yani gelenek devam ediyor. Geleneğe bu bağlanma, Çağlı ve onu takip edenleri kapitalizme karşı mücadelede ödün vermez bir hatta tutarken, sınıf mücadelesinde ısrarda da önünü açıyor.

Kapitalizm çürüdükçe toplumsal ilişkileri çürütmeye, insanlığa, doğaya yıkım getirmeye devam ediyor. Ekonomik krizin dünyada kendini daha çok hissettirdiği ve üçüncü emperyalist paylaşım savaşının alevlerinin arttığı koşullarda yine bir salgın meydana geldi. 2019’un son günlerinde ortaya çıktığı söylenen yeni tip koronavirüs salgını yeryüzünde Antarktika hariç bütün kıtalara ulaşmış durumda. Yeni bir “Black Mirror” bölümü gibi hissedilen bu “filmde” kapitalizm emekçi sınıflara ücretsiz başrol vermiştir.