Cumhurbaşkanlığına seçildiği günden bu yana fiilen başkan gibi hareket eden Erdoğan, muhtarları sarayında toplamaya devam ediyor. 27 Ocak-23 Aralık tarihleri arasındaki yaklaşık bir yılda Erdoğan muhtarlarla tam 17 kez buluştu. Erdoğan, 2015 yılı başında astronomik paralar harcanarak inşa edilen Ak Saray’a yönelik tepkiler karşısında, Sarayın “milletin evi” olduğunu söyleyip, bunun bir göstergesi olarak muhtarları 2 bin kişilik gruplar halinde Ak Saray’da toplayacağını açıklamıştı. Ancak elbette niyet sarayın kapılarını millete açmak değil, tersine muhtarlar aracılığıyla her mahalleye hatta her eve girmektir. Bonapartlaşan Erdoğan, düzenli olarak toplayıp nutuk attığı muhtarları, toplumu kontrol altında tutmanın bir aracı olarak kullanmaya çalışmaktadır. Türkiye’de 53 bin muhtarın olduğu ve muhtarların görevleri düşünüldüğünde Erdoğan’ın bu toplantılara neden bu denli önem verdiği daha iyi anlaşılacaktır.

1 Kasım seçimleriyle tek başına iktidar olan AKP, 2016 eylem planını açıkladı. 3, 6 ve 12 ay içerisinde gerçekleştirilecek “reformlar” olarak sınıflandırılan 216 düzenlemenin ezici çoğunluğunu sermayenin önünü açacak ekonomik icraatlar ve Erdoğan’ın başkanlık arzusunun önündeki engelleri kaldıracak siyasi hamleler oluşturuyor. Burjuva ekonomistlerin de eleştiriler getirdiği paketten, işçiye-emekçiye düşen pay ise son derece sınırlı. Asgari ücretin 1300 lira yapılması gibi, işçi-emekçilere “seçim rüşveti” olarak verilen göz boyayıcı vaatlerin de, temel sorunları ortadan kaldırmayacağını baştan söyleyelim.

Demokratik Toplum Kongresi’nin (DTK) Genişletilmiş Olağanüstü Genel Kurulu, 26-27 Aralık tarihlerinde Diyarbakır’da toplandı. Kürt halkına yönelik büyük bir abluka ve imha harekâtının yürütüldüğü olağanüstü koşullarda gerçekleştirilen genel kurula, HDP, HDK, DBP eşbaşkan ve sözcülerinin, milletvekillerinin yanı sıra, çok sayıda konuk katıldı. Pek çok sosyalist örgütün ve demokratik kitle örgütünün temsilcileri, bu zor günlerde Kürt halkına destek vermek üzere Diyarbakır’daydı.

Diyarbakır’da 26 Aralıkta başlayan DTK Genişletilmiş Olağanüstü Genel Kurulu 27 Aralıkta sona erdi. Genel kurulun sonuç bildirgesi, “Özyönetimlerle ilgili siyasi çözüm deklarasyonu” başlığıyla DTK eşbaşkanları Selma Irmak ve Hatip Dicle tarafından Kürtçe ve Türkçe olarak okundu.

Erdoğan-AKP yönetimindeki devletin Kürt halkına karşı savaşı tırmandırma kararı, sadece Kürt illerindeki abluka ve imha operasyonlarında, Suriye ve Irak’taki yeni saldırgan hamlelerde somutlanmıyor. Savaşın tırmandırılması kaçınılmaz olarak otoriterleşme eğiliminin de tırmanması anlamına geliyor. Ülkenin batısındaki büyük kentlerde de devrimciler, sol güçler, işçi örgütleri baskı ve saldırılardan nasiplerini alıyorlar.

Jones Ana'nın özyaşamöyküsünün 26.bölümü.
Sanayi köleleri ile efendileri arasında patlak veren sonsuz çatışmalar içinde yer alarak, yaklaşık son 23 yılı Batı Virginia’da geçirdim. Bu çatışmalar her zaman şiddetliydi. Madencilik acımasız bir iştir. Erkekler saatler boyunca zifiri karanlıktadırlar. Gün ışığında bir hayatları yoktur. Yerin sessiz derinlerinden tamamen tükenmiş halde dışarı çıkarlar. Uyu ve çalış, çalış ve uyu. Ne öğrenim için zaman ve derman vardır, ne de kitaplar para. Düşünmeye ayrılacak boş zaman yoktur. Kazma ve kürek gibi ilkel araçlarla dünyanın içini dışına çıkarırlar. Eğilerek çalışmaktan omuzları kamburlaşır. Emekleyerek çalışmaktan gözleri küçücük çatlaklar haline gelecek kadar kısılmıştır. Evrim, gelişme, geriye dönmüştür. Maden işçileri daha az dik ve daha kısık gözlü hale gelirler.

AKP hükümeti, bir yandan HDP etrafında kenetlenen Kürt halkından intikam almaya ve onu boyun eğdirmeye çalışırken, bir yandan da bu yıkım harekâtını, karşılaştığı direnç nedeniyle uygulamaya koyamadığı rantsal dönüşüm projelerini devreye sokmak için fırsat olarak değerlendirmektedir. “Gecekondulardaki vatandaşlar modern konutlara yerleşecek” diyenler, talan ettikleri mahallelerden sürdükleri yoksul Kürtlerle adeta dalga geçmektedirler. Ama unutmamalılar ki, bu yalanlarla batıyı belli bir süre kandırabilseler de, katlettikleri, kentlerini harabeye çevirdikleri Kürt halkının sillesini yemeye devam etmekten kurtulamayacaklardır.

Hapishaneler dolup taşıyor. AKP hükümetinin inşa ettiği yeni zindanlar da, sayıları katlanarak artan mahpusları almaya yetmiyor. Daha geçen yıl Türkiye’de cezaevlerine kapatılmış insan sayısı üç şehrin nüfusunun toplamına ulaşmıştı. AKP’nin iktidara geldiği 2002 yılında hükümlü ve tutuklu sayısı 55 bin 609 iken, bu sayı 2015 yılı Kasım ayı itibarıyla 176 bin 116’ya çıktı. Siyasi tutuklu ve hükümlü sayısı 7 bin 469 kişi olarak görünse de, son aylarda artan polis saldırıları ve operasyonlar bu sayıyı her geçen gün arttırmaktadır. Kürt illerinde yürütülen kirli savaşın bir parçası olarak her gün onlarca insan gözaltına alınıp tutuklanmaktadır. Bunun yanı sıra, Erdoğan başta olmak üzere AKP’li zevata hakaret etmek, devlete karşı suç işlemek vb. gerekçelerle haklarında dava açılan ve tutuklanan insanların sayısı da katlanarak artmaktadır. Bunlar arasında çok sayıda gazeteci de bulunmaktadır.

Kürt illerindeki savaş hali devam ediyor. Devlet, zorla halkın evlerini boşaltmasını, kentleri terk etmesini söylüyor. 21 Aralık günü, Cizre ve Silopi’de, ordu birlikleri anonslarla halka mahalleleri terk etmelerini, aksi takdirde olacaklardan sorumlu olmayacaklarını duyurdu. Bölgedeki öğretmenlerin zorla sürgünüyle alenen katliam sinyalleri veriliyor. 22 Aralık Salı günü İnsan Hakları Derneği (İHD) ve Ankara Barış Bloku TBMM önünde basın açıklaması ve oturma eylemi yaptı.

AKP, Kürt halkına karşı 7 Haziran seçimleri öncesinde başlattığı savaşı 1 Kasım seçimlerinden sonra tam bir intikam savaşına dönüştürdü. Gelinen noktada AKP medyasının “Topyekûn Temizlik” manşetleriyle psikolojik ayağını yürüttüğü bu kirli savaş, doksanlı, hatta seksenli  yılları aşan biçimler altında yürütülüyor. Bölgede artık fiili olağanüstü halin de ötesinde, mevcut düzen hukukuna bile tümüyle aykırı biçimde adı konulmamış bir sıkıyönetim ve savaş hüküm sürüyor.

Barış Bloku, 18 Aralıkta Kürt halkına karşı yürütülen savaşın son bulması ve barış ortamının yaratılması için bir basın açıklaması düzenleyerek TBMM’yi göreve çağırdı. İstanbul Beyoğlu’nda bulunan Cezayir Toplantı Salonu’nda gerçekleştirilen basın açıklamasında, Barış Bloku Eşsözcüleri Gençay Gürsoy ve Nuray Sancar birer konuşma yaptı.

Küresel ve bölgesel güçler de kendi nüfuzlarında bir Irak için pozisyon alıyor, siyasi ve askeri adımlar atıyorlar. Türkiye’nin Musul çevresindeki askeri kuvvetlerini arttırmak istemesinin önemli sebeplerinden birisi budur. Şii milisler tarafından ele geçirilecek bir Musul’da İran’ın Türkiye’ye göre söz hakkının daha fazla olacağını düşünen Türkiye mevzi tutmaya çalışıyor. ABD de, Türkiye de sözde Sünnileri güvence altına almak adına, Musul gibi IŞİD’in elinde olan bölgelerin kurtarılması için yapılacak operasyonlarda Şii milislerin yer almamasını istiyor. Gerek ABD’nin Ortadoğu politikaları, gerekse Türkiye’nin bölgenin hamisi olmak için izlediği mezhepçi politikaya baktığımızda, bunun tam bir ikiyüzlülük olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Bölgesel güçler ve küresel güçler için asıl önemli olan Musul kurtarıldıktan sonra ne olacağı, fiilen üçe bölünmüş olan Irak’ın resmen bölünüp bölünmeyeceği ve nüfuz alanlarının nasıl oluşacağıdır.

Çeşitli isimler ve görünümler altındaki faşist partilerin ve/veya hareketlerin mevcut söylemlerinin ve politikalarının işçi ve emekçileri yanıltmasına izin verilmemelidir. Şu anda onlar, sivri dişlerini ve pençelerini olabildiğince gizlemeye uğraşmakta ve demagoji yaparak popülerliklerini arttırmaya çalışmaktadırlar. Faşist tırmanışın önlenememesi durumunda işçi sınıfı büyük kayıplar verecektir. İşçi ve emekçi sınıflara bu gerçeklerin anlatılması ve kavratılması son derece önemlidir. Çünkü 3. Dünya Savaşının günbegün kızıştığı ve yayıldığı bir dünyada, faşizmin güç kazanmasının yarattığı tehlikenin büyüklüğü, 2. Dünya Savaşının Hitler Almanyasında ve Mussolini İtalyasında yaşananlardan hatırlanabilir.

Türkiye’nin Rus jetini düşürdüğü 24 Kasımdan bu yana, emperyalist paylaşım savaşının Ortadoğu ayağında hızlandırılmış bir sürece girildi. Rusya’nın Esad rejimine desteğini hava bombardımanlarıyla bir üst evreye taşıması zaten bölgedeki savaş rutininin ötesinde bir hareketlilik yaratmıştı. Böylesi bir ortamda uçak düşürülmesi olayı Türkiye ile Rusya arasında büyük bir kriz yaratmakla kalmadı, emperyalist kutupların birbirlerine daha açık bir şekilde diş göstermeye başlamasına da sebep oldu. Batılı emperyalistler bunu Rusya’yla kozlarını paylaşmak için fırsat bilip hazırlıklarını yoğunlaştırırlarken, Rusya da bölgedeki varlığını her türlü siyasi ve askeri manevrayla güçlendiriyor.