İstanbul Boğazında bir gezinti yapalım. Boğazın muhteşem sularında ilerlerken yeşilin, mavinin neredeyse her tonuna rastlarsınız. O güzelim renkleriyle erguvan çiçekleri arasındaki ihtişamlı yalıların, konakların, sarayların ve koruların yanından ilerliyoruz. Bilenler bilir, bugün bu yapıların sahil yoluna bakan girişleri koca duvarlarla çevrilidir. Bugün çoğu insanın imrenerek baktığı bu konakların hangi maksatlarla yapıldığını ve kimlerin, niçin o nefis havayı soluduğunu biliyor muydunuz peki?

Dizilerde tarih diye önümüze konulanlar safsatalarla dolu modern menkıbelerden başka bir şey değildir ve tarihi yeniden yazmaya girişenlerin amacı “şanlı geçmiş”le emekçi yığınların zihinlerini esir almaktır. Öte yandan diziler, çok işlevli ve etkili olmakla birlikte, egemen ideolojinin yayılmasının araçlarından yalnızca biridir. Egemen sınıf, kanın kılcal damarlarla vücudun en uçlarına kadar ulaştırılması misali, kendi çıkarlarının ifadesi olan fikirleri tüm topluma ulaştırmak için kesintisiz bir çaba gösterir ve bu fikirleri çok çeşitli kaynaklarla yeniden yeniden üretip yayar.

Tüm olup bitenler göstermektedir ki gerek Perulu gerek Guatemalalı gerekse de dünyanın kalan kesiminde yaşayan işçi ve emekçi sınıflara lazım olan bir işçi devrimidir. Yoksa hiçbir burjuva politikacı ister solcu olsun ister sağcı, halkın ihtiyaçları doğrultusunda kalıcı bir düzelme sağlayamayacaktır. Çünkü sorun şu veya bu partide yahut siyaside değil bir bütün olarak kapitalist sistemdedir.

En genel anlamıyla bütçe devletlerin bir yıllık gelir ve giderleri belirledikleri cetveldir. Kapitalist sistemde ister parlamenter rejimlerde isterse totaliter rejimlerde olsun değişmeyen şey bütçenin sermaye sınıfının çıkarlarına göre hazırlandığı gerçeğidir. Bütçe gelirlerinin büyük bir kısmı işçi ve emekçilerden alınan dolaylı ve dolaysız vergilerden oluşurken giderler kısmında emekçilerin payına çok az şey düşer.

Ekonomideki çöküş, dış siyasal alandaki sıkışma, parti ve devlet içinde kızışan kavga, AKP tabanındaki erime ve dolayısıyla durumun eskisi gibi sürdürülemeyecek olması kaçınılmaz olarak rejimin üst katlarında gerilimlere yol açmıştır. İşte bu koşullarda Erdoğan, burjuva muhalefetin “uyurgezer” siyasetini de fırsat bilip iktidarını korumaya yönelik yeni planlar yapmaya girişmiştir.

Kaçarsın, çoluktan çocuktan... / Kaçarsın aşktan, / Sevgiden, / Ve hatta / Olacak iş değil belki ama / Sevgiliden kaçarsın. / Fakat; / kaçamazsın kardeşim, / Can yoldaşım kaçamazsın. / Canım, ciğerim arkadaşım; / Seni sen eden / Ve her zerresi senden o muhteşem şeyden; / Kavgadan kaçamazsın.

İşçi sınıfının devrimci önderi Friedrich Engels, 200 yıl önce bugün, yani 28 Kasımda dünyaya gözlerini açtı. Kapitalizme karşı verdiği devrimci mücadele ve işçi sınıfına bıraktığı komünist mirasla ölümsüzleşen Engels, işçi sınıfının kurtuluşu davasına adadığı 75 yıllık ömrü sona erdiğinde, yoldaşı Marx’la birlikte geriye muazzam bir devrimci mücadele kılavuzu bırakmıştı. Lenin’in dediği gibi, “onlar, işçi sınıfına kendini bilmeyi, kendi bilincine ulaşmayı öğrettiler ve boş hayallerin yerine bilimi koydular. İşte bunun içindir ki, Engels’in adı ve yaşamı her işçi tarafından bilinmelidir”.

Tayland’da egemen sınıfın en gerici unsurlarının somutlandığı monarşinin ortadan kaldırılarak demokratik bir rejime geçilmesinin işçi sınıfının da temel taleplerinden biri olması gerektiği muhakkaktır. Fakat sadece biri! Zira işçi sınıfının ve yoksul emekçilerin çıkarlarının sadece monarşiyle değil bir bütün olarak kapitalizmle uzlaşmaz çelişki içinde olduğu aşikârdır. Dolayısıyla emekçi kitleler her geçen gün daha da derinleşen sorunlarını gerçekten çözmek istiyorlarsa, monarşiyi reforme etmek, hatta daha ileriye gidip ortadan kaldırmakla sınırlı bir politik programla yetinmemeleri gerektiğini attıkları her adımda büyük bedeller pahasına göreceklerdir.

açız be adam! açız! / açız diyoruz ya! / unuttuk eti, sütü, peyniri çoktan / sabah akşam / zıkkımın kökünü yiyoruz ya. / boşuna dememişler / “tok açın halini ne bilir” diye / senin sofran dolu / senin miden tıka basa / sen / büyük bir iştahla yersin / bizim alın terimizi / fakat nerden bileceksin / bizim bir öğün dert / diğer öğün dilimizi dişimizi yediğimizi

Bu yıl işçi sınıfının devrimci önderi Friedrich Engels’in doğumunun 200. yılı. Kapitalizme karşı verdiği devrimci mücadele ve işçi sınıfına bıraktığı komünist mirasla ölümsüzleşen Engels, işçi sınıfının kurtuluşu davasına adadığı 75 yıllık ömrü sona erdiğinde, yoldaşı Marx’la birlikte geriye bıraktığı devrimci mücadele kılavuzu, o günlerden bu yana işçi sınıfına yol göstermeye devam ediyor.

Erdoğancı sermaye fraksiyonu sahip olduğu İslami geçmiş ve referanslarla kendisini İslam dünyasına önderlik edebilecek en büyük, hatta yegâne aday olarak görmektedir. Dünyanın büyük bir çalkantı ve yeniden şekillenme sürecinde olduğunun farkında olan bu kadro bunun boşluklar ve fırsatlar doğurduğunu hesap etmekte, cüretkâr, girişken, saldırgan olunmadıkça bu fırsatlardan yararlanılamayacağını, hatta eldeki varlığın da kaybedileceğini düşünmektedir. İşçi-emekçi kitleler için buradaki politikanın bir din kardeşliği ve dayanışması olarak algılanması ya da “büyük devlet” olmanın gereklerinden ya da görünümlerinden biri olarak görülmesi bir ideolojik yanılsamadır. Vurgulayalım ki bu bir kan ve gözyaşı politikasıdır, tüm ülkelerin emekçileri için felâketler içermektedir.