“çatlamış siyah elleri ve yorgun gözleriyle diğer öğrencilerden çok farklı görünüyordu. öğrenciden çok hayatın yükünü sırtlamış olgun bir insan gibiydi. Süleyman Gül henüz 16 yaşında. Ancak o iki yıl önce ilköğretim eğitimini bitirdikten sonra Konya’dan İstanbul’a gelip tornacılık yapmaya başladığında veda etmiş çocukluğuna. Gül’ün hayatı 10 saat çalıştığı işi ve kaldığı bekar odası arasında gelip gitmekten ibaret. Haftada bir gün kendini çocuk hissettiği okuluna gidiyor. Mesleki eğitim merkezine.

Öncelikli olarak insan yaşamında “gelişimden” yanayım. Durağan bir yaşam kendi içerisinde tekrardan başka bir şey değil, üstelik durağan bir yapı bu sefer devrimci özelliğini de kaybedip “değişmeye” başlıyor.

15 Mayıs 2005 tarihinde İşçi öz-Eğitim Grupları çoğu tekstil sektöründen olup, farklı fabrikalarda çalışan 55 civarında işçiye “Haklarımızı Biliyor muyuz” konulu bir eğitim çalışması sundu. İşçiler bu çalışmaya bir saat önceden gelip, birbirleriyle tanışmaya, kaynaşmaya başladılar. İşçi öz-Eğitim Grubundan işçi arkadaşlar ve onların deneyimleri ışığında sendikal mücadelelerinde belli bir yol katetmiş diğer işçiler, şimdiye kadar ne gibi hakları olduğunu dahi bilmeyen, ama ilk kez haklarını aramaya başlamış işçilerle sohbet etmeye, onların dünyaya nasıl baktığını, yaşadıkları koşulları nasıl değerlendirdiklerini öğrenmeye çalışıyorlardı.

Güzel ülkemin gelişmiş üniversitelerinin birinde öğrencilerin bir çoğu yaz okuluna bu hafta içinde kayıt yaptırmak için bankalarda kuyruk bekliyor... Tabii birçoğunun o bankada kuyruğa girecek parası bile yok... Ve çoğu öğrencinin yaz okuluna kalmasının sebebi ders hocalarının arabalarının eskimesi. Ee aradan kocaman 1 yıl geçti! Gencecik beyinler burjuvazinin okullarında köreltiliyor... Aynı zamanda Eylülde üniversite kayıtları için de bayağı bir YTL lazım... Harçların ödenmesi gerek. Kısacası üniversiteler kapitalizm yuvası olmuş... PARAM YOK DERDİM YÖK... Kütüphanenin duvarında bir slogan...

Tibet işçileri için 24 Mayısta gerçekleştirilen dayanışma gecesine İşçi Öz-Eğitim Gruplarından işçilerle birlikte 150 civarında kişi katıldı. İşçiler, sergilenecek tiyatro oyunu başlamadan önce, sendikal haklarından vazgeçmeyeceklerini coşkulu bir şekilde çeşitli sloganlar atarak gösterdiler. Daha sonra, Ankara Ekin Tiyatrosu, “Gerçek Kurbanın Acısı” adlı oyunlarını gelirleri Tibet işçilerine kalacak şekilde sundular.

İki yıl önce 1 Mayıs’ta doğan Marksist Tutum sitesi bizleri aydınlatmaya devam ediyor. Bize, dünyaya ve bu dünyanın tüm sorunlarına sınıfımızın bakış açısıyla bakmayı öğreten, karanlıklar içindeki gerçekleri ortaya çıkaran, sınıf tarihini hatırlatan, hafızamızı yenileyen Marksist Tutum sitesi oldu. Evet, Marksist Tutum sitesi bize ışık oldu gerçekten, ve bize, bu siteyle tanışanlara, ve bu fikirlere güvenenlere de düşen görev, buradan öğrendiklerimizi yalnızca içimizde tutmak değil, bu ışıkla tanışmamış olanlara ulaştırmaktır.

Kapitalist gelişmenin geldiği düzeyi ifade etmesi anlamında küreselleşmenin insanlığın geleceği açısından barındırdığı nesnel potansiyeli göz ardı edemeyiz. Ancak küreselleşmeyi, bir burjuva ideolojisi olan globalizmle de bir tutamayız. Küreselleşmenin barındırdığı potansiyeli sosyalizm yolunda daha çabuk hayata geçirmek istiyorsak, daha iyi örgütlenmeli, daha çok okumalı ve bu doğrultuda daha çok çalışıp mücadele etmeliyiz.

Uzun çabalar vererek girdiğimiz ve çoğumuzun okuduğu bölümden memnun olmadığı üniversitelerin şenlikleri başladı ve bitti. Bizim şenliğimiz 24-25-26 Mayıs tarihlerinde yapıldı. Farklı şeyler beklemiyordum tam da tahmin ettiğim şeyler gerçekleşti diyebilirim. Şenlik alanında bizi, faşistler o milliyetçi şarkılarıyla karşıladılar...

ÖSS sınavı yaklaşırken sınava girecek öğrencilere her tarafta meslek tanıtım yayınları dağıtılıyor. Paneller, üniversite gezileri ve sermaye gruplarınca kariyer günleri düzenleniyor: Amaç öğrencileri meslekler konusunda bilgilendirmek ve yönlendirmek! Kavramlar ve gerçekler sınıfsal özler taşır. Bu nedenle bu sınava hazırlanan işçi çocuklarına da meslekleri, gerçek içeriklerini ve çalışma koşullarını anlatmak zorunludur.

Son dönemdeki hareketli siyasi ve ekonomik gelişmeleri incelediğimizde yakın gelecekte 3. paylaşım savaşının yaklaşmakta olduğunu öngörebiliriz. Kapitalizm derin bir kriz içerisinde ve bu derin krizden ancak yine bir dünya savaşıyla çıkmak isteyecektir. Bu yüzden “ulusalcı-dinci-şoven” rüzgârlar her geçen gün daha sert esiyor.

Mersin’deki bayrak olayından sonra egemen sınıfın statükocu-devletçi kesiminin çıkarları doğrultusunda kitlelere milliyetçi zehir daha yüksek dozajlarda enjekte edilmeye başlandı. Bu şovenist dalga faşistlere devrimcilere daha rahat saldırabilme olanağı yarattı. Sakarya ve Trabzon’da faşistler “bayrak yakanlar bunlar, bunlar vatan düşmanı” diyerek esnafın da desteğini alarak bir grup devrimciye saldırdı. Trabzon’da saldırı daha da ileri bir boyuta ilerlemiş, linçe dönüşmüştü. Bir yandan AB süreci, diğer yandan ABD ile ilişkilerin gerilmesini ve bunun Kuzey Irak’ta doğurabileceği sonuçları –TC’nin büyük kabusu Kürt devleti– çok iyi değerlendiren egemen sınıfın statükocu-devletçi kesimi Mersin’deki olayı kullanarak çeşitli illerde protesto mitingleri gerçekleştirdi. Pencereler, balkonlar bayraklarla donandı, Kürtler lanetlendi.