Bugünlerde Kamp Armen’deki açık hak ihlaline son verilmesi için çeşitli eylemler örgütleniyor. Yıkım için gelen taşeron işçileri kampın hikâyesini dinleyince “biz bu yıkıma ortak olmayız” diyerek işi bırakıp geri çekildiler.

Son örneğini Yalova Valisiyle görmüş olduğumuz ceberut devlet anlayışı, bu topraklarda devletin şimdiye dek gerçek bir halk devrimiyle karşılaşmamış olmasının ürünüdür. Ne münferit bir vakadır, ne de sadece AKP dönemine hastır. İşçi sınıfı örgütlü gücüyle bu devletlûlara gereken cevabı vermediği sürece bu anlayışın örneklerini görmeye devam edeceğiz.

Sorun kaynak sorunu değil, sermayenin gaspı altında olan bu kaynağa el atmaktaki kararlılık sorunudur ve kaynakların sömürücü egemen sınıfa değil üretici sınıfa akıtılması için kapitalizmin yıkılması gerektiği gerçeği eninde sonunda kendini dayatmaktadır.

Halkların Demokratik Partisi’nin seçim bildirgesini açıkladığı toplantı Dayanışma TV tarafından haberleştirildi. Video haberde HDP milletvekilleri Sırrı Süreyya Önder, Levent Tüzel, milletvekili adayı Hüda Kaya ve Marksist Tutum temsilcisi 7 Haziran seçimleri konusunda görüşlerini açıklıyor. Marksist Tutum temsilcisi, verdiği röportajda, seçimlerde HDP’nin desteklenmesi gerektiğini dile getiriyor.

1 Mayıs, bir işçi kenti olan Gebze’de bu yıl coşkulu ve kitlesel bir kutlamaya sahne oldu. Pek çok sendikanın ve işçi örgütünün katıldığı mitinge, Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği de 1 Mayıs’ın ruhuna uygun bir coşku, disiplin ve kitlesellikle katıldı. Gebze 1 Mayıs mitinginde yaptığı çekimle, Dayanışma TV bunu canlı bir şekilde yansıtıyor.

İşçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs tüm dünyada ve Türkiye’de kutlandı. Bir işçi kenti olan Gebze’de ise bu sene çok daha coşkulu ve kitlesel bir 1 Mayıs kutlaması yapıldı. İstanbul, Gebze ve Kocaeli’den gelen sendikalar alanı doldurdular. Uluslararası İşçi Dayanışması Derneği (UİD-DER) de Gebze’deki mitingde yerini aldı; kitlesel, coşkulu, disiplinli ve kıpkızıl kortejiyle göz doldurdu.

Amerika’nın siyah işçi ve emekçileri, her geçen gün daha fazla farkına varacaklardır ki, siyahlara yönelik ırkçılık ve ayrımcılık, aslında sınıfsal bir sorundur. Dolayısıyla ancak düzeni hedef alan örgütlü bir mücadele bu sorunların çözüm yolunu açabilecektir. Bu yüzden de beyaz işçi kardeşleriyle bir araya gelmeleri, güçlerini işçi sınıfının devrimci mücadelesine katmaları hayati derecede önemlidir. Ferguson ve Baltimore’da gelişen hareketler, bunun olanaklarını ortaya koymuştur. Ferguson’dan bu yana gerçekleştirilen onlarca gösteride beyazlar, siyahlar ve diğer etnik kökenden insanların yan yana, omuz omuza durması ve kavga vermesi bunun göstergesidir.

Kıbrıs meselesi adanın kuzey ve güneyi bir yana Türkiye ve Yunanistan’la da sınırlı olmayan uluslararası bir meseledir ve tüm yakıcılığıyla süren kriz ve savaş konjonktürü bu meselenin daha çok su kaldıracağını göstermektedir. Adalı emekçiler kendi kaderlerini ele almak üzere harekete geçip burjuva planları ve oyunları bozmadıkça, ne yazık ki emperyalist-kapitalist güçlerin çıkarları belirleyici olmaya devam edecektir.

Enternasyonal birlik ve dayanışma içinde yükselteceğimiz devrimci mücadeleyle, insanın insana kul edildiği bu sömürü düzenini elbet yıkacak ve sınıfsız, sömürüsüz bir dünya kuracağız. Siz İranlı yoldaşlarımızı, 1 Mayıs’ın dünya işçi sınıfını tek ses, tek yürek olarak birleştiren mücadele ruhuyla ve devrimci duygularımızla selamlıyoruz.

Bugün Ermeni kırımıyla yüzleşme meselesine nasıl yaklaşmalıyız? Burada ıskalanmaması gereken önemli nokta Osmanlı egemenleri ve onların devamı olan Müslüman-Türk TC burjuvazisi ile emekçi halkı ayrıştırmayı bilmektir. Zira katil ve gaspçı Müslüman-Türk burjuvazi ve devleti kendi suçuna tüm toplum ortakmış gibi göstererek, meseleyi Türkler ve Ermeniler şeklinde kutuplaştırmıştır. Halkların kardeşleşmesini sağlayacak olan her şeyden önce Ermeni halkının acısını paylaşmaktan ve samimi kardeşlik elini uzatmaktan geçer. Bunu sömürücü sınıflar ve onların devletleri yapamaz.

İran ile 5+1 ülkeleri (Birleşmiş Milletler Güvenlik Konseyi’nin 5 daimi üyesi olan ABD, Rusya, Çin, Fransa, İngiltere ve Almanya) arasında, İran’ın nükleer programı üzerine uzun süredir devam eden görüşmelerde, taraflar, ön anlaşmaya varıldığını Nisan ayı başında açıkladılar. İran’ın nükleer programı 12 yıldır ABD ile İran arasındaki çekişmenin ana kaynağı durumundaydı.

AKP hükümeti Nisan ayı başında yeni bir teşvik paketi açıkladı. 11 maddeden oluşan ve “İstihdam, Sanayi Yatırımı ve Üretimi Destekleme Paketi” adını taşıyan bu paketle AKP hükümeti patronlara büyük kıyaklar yapmayı ve işçilerin paralarıyla oluşturulan fonları sermayeye peşkeş çekmeyi sürdürüyor. Sıra işçilere kaliteli eğitim ve sağlık hizmeti vermeye, işçileri uygun yaşta emekli etmeye, emeklilik maaşını, işçi ücretlerini yükseltmeye, işsizlik maaşını işsizlere vermeye ve diğer sosyal harcamalara geldiğinde kaynak sıkıntısından, kara deliklerden bahseden AKP hükümeti, patronlara sınırsız bir cömertlik sergiliyor.

Kendisi safsatadan ibaret olan bir algıyı ancak başka safsata ve martavallarla yaratmak mümkündür. AKP’nin ve Erdoğan’ın bu yola bu denli başvurması da bundandır. Safsataya karşı mücadele hiç kuşkusuz bir söylem mücadelesi değildir. Safsatanın gerçek panzehiri, safsatayla karartılmak istenen gerçekleri esas alan gerçek bir mücadeledir.

Ermeni halkının maruz kaldığı soykırımın üzerinden 100 yıl geçti. 100 yıl önce bu topraklarda her beş kişiden biri Ermeni iken, bugün bu sayı bin kişiden biri bile denemeyecek kadar azdır. Kaybedilenlerin geri gelmesi mümkün olmasa da, hiç olmazsa dünyanın dört bir yanına dağılmış Ermeni halkının bu tarihsel acısını paylaşmak, ona samimi kardeşlik elini uzatmak işçi sınıfı mücadelesinin bir parçasını oluşturmaktadır. Soykırımın yüzüncü yılında, daha önce bu konuda kaleme aldığımız yazıyı yeniden okurlarımızın dikkatine sunuyoruz.