Brezilya’da bir süredir devam eden kitle gösterilerinden sonra geçtiğimiz ay mecliste devlet başkanı Dilma Rousseff’in görevden alınması süreci başlatıldı. Senato komisyonu, 5 Mayısta, Rousseff’in yargılanmasının önünü açan gensoru önergesini kabul etti ve bir hafta sonra Senatoda yapılan oylamayla Rousseff’in  yargılama sürecinin önü açıldı. Rousseff, 22’ye karşı 55 oyla, 180 gün süreyle görevden uzaklaştırılırken, yerine başkan yardımcısı Michel Temer geçirildi.

Ekonomik verileri en önemli başarı kriteri olarak gören AKP iktidarı, haliyle her şeyi ekonomik gelişmeye endeksliyor. Tarihten sanata, doğadan bilime kadar hemen her alanda atılan adımlar ekonominin ışığında değerlendiriliyor. Tarihi dokuya uygunluk, estetiklik, doğaya ve yeşile uyumluluk gibi kriterler yerine kârlılık esas alınıyor. Bu durum kapitalist dünyanın geneli için geçerli olsa da, Türkiye’deki iktidar bu bakımdan bir aşırı ucu temsil ediyor. Özellikle son zamanlarda basında tartışmalara ve eleştirilere sebep olan tarihi eserlerin restorasyonundaki “başarısızlık” da iktidarın kârlılık esasına dayalı anlayışının bu alandaki tezahürüdür.

Yaktığı kömürle havayı ve çevreyi kirleten termik santrallerin dünya genelinde kullanımı kısıtlanıyor, ama Türkiye’de sayıları hızla arttırılmaya devam ediliyor. Termik santralleri işleten şirketlerin üretimini ve kârını arttırmak için çeşitli girişimlerde bulunan AKP, son olarak Elektrik Piyasası Kanunu’nda Değişiklik Teklifi’ne eklediği hükümlerle, termik santrallerin çevre mevzuatından muaf tutulmasını sağlamayı amaçlıyor. Teklifin yasalaşması halinde, termik santrallerde ne bacaların filtreli olmasına, ne de atıkların uygun şekilde ortadan kaldırılmasına bakılacak. Santralleri işleten şirketlerin cepleri parayla dolarken, yerin altından çıkarılan kara kömür mavi gökyüzünü ve doğayı karartacak.

Ankara katliamının yedinci ayında, katledilen emekçiler için 10 EKİM-DER öncülüğünde bir anma düzenlendi. Ankara’da 10 Mayısta gerçekleştirilen anmaya, katliamda yaşamını yitirenlerin aileleri, yaralılar ile emek ve demokrasi güçleri katıldı. Anma bombalı saldırının gerçekleştiği saatte yapılan saygı duruşuyla başladı.

AKP işçi hakları, sendikal örgütlenme, çalışma koşulları ve iş kazaları konusunda tam bir işçi düşmanı olduğunu defalarca gösterdi. Çünkü her seçim döneminde tekrar etmeyi çok sevdikleri sözlerdeki gibi “yaptıkları yapacaklarının teminatıdır”. Sermaye hükümeti, patronlara verdiği bir sözü iki etmiyor, bunu da görüyoruz.

Fransa’da büyük yanılsamalar yaratarak iktidara gelen fakat foyası kısa sürede ortaya çıkan sözde sosyalist Hollande yönetimi, IŞİD katliamlarının ardından körüklediği korku ve pasifikasyon ortamından da faydalanarak, işçi sınıfına yönelik büyük bir saldırı paketini gündeme getirdi. Çalışma Bakanı Myriam El Khomri’nin adıyla anılan ve işsizliği azaltacağı propagandasıyla kitlelere yedirilmeye çalışılan bu yasa tasarısına, işçi sınıfı ve öğrenci gençliğin tepkisi de büyük oldu.

Metal işçilerinin Türk Metal çetesine ve MESS’e karşı başlattığı mücadele birinci yılını doldurdu. İlk önce birçok işyerinde çeşitli eylemler düzenleyen ve 26 Nisanda Bursa Kent Meydanında bir basın açıklaması yapan metal işçileri, 5 Mayısta Türk Metal’den istifa etmek üzere bir araya geldiler. Türk Metal’in paralı adamları işçilere ve işçi basınına saldırdı, bir Renault işçisi dövülerek hastanelik edildi. İşte bu andan sonra da olaylar çok hızlı gelişerek başka bir boyuta yükseldi. İşçiler Türk Metal’den dalga dalga istifa etmeye başladılar. Taleplerinin karşılanmaması üzerine Renault işçileri, 15 Mayıs’ı 16 Mayısa bağlayan gece yarısı tüm fabrikada üretimi durdurdular. Renault işçilerinin çaktığı bu kıvılcım hızla Bursa’daki fabrikaları etkisi altına aldı ve iş durdurma Tofaş dâhil pek çok kente ve fabrikaya yayıldı.

Türkiye’deki faşist tırmanış süreci çeşitli boyutlarıyla devam ediyor. Bu sürecin temel ayaklarından birini de hiç kuşkusuz devletin fiziki zor aygıtlarını daha da tahkim etmek oluşturuyor. Tarihteki örneklerden de iyi bilindiği gibi hiçbir faşist tırmanış süreci sadece genelde özgürlüklerin kısıtlanması yönünde yasal düzenlemelerin artması ve ideolojik karabasan atmosferinin hakim kılınmasından ibaret olmamıştır. Devletin doğrudan ya da dolaylı yoldan uyguladığı şiddet daima bu süreçlerin asli ve belirleyici bileşeni olmuştur. Faşist tırmanışı yürüten güçler bu nedenle devletin fiziki zor aygıtını alabildiğine tahkim etmeye çalışırlar. Ordusundan polisine, istihbaratından sivil faşist çetelerine, paramiliter örgütlenmelerine kadar tüm şiddet aygıtının donanımı, hareket alanı, işlerliği ve etkinliği azami düzeye yükseltilir. Bugün olan da budur.

HDP İstanbul İl Örgütü ve HDK İstanbul İl Meclisi’nin, “Vekilime ve İrademe Dokunma!” sloganıyla 4 Mayısta Taksim Tünel’de yaptığı basın açıklamasına polis saldırdı.

İktidarın saldırılarına karşı mücadele çağrısı yapan DTK ve HDK bileşenleri 5 Mayıs Perşembe günü Ankara’da HDP milletvekilleri ile birlikte bir basın toplantısı gerçekleştirdiler. Basın toplantısında kamuoyuna 260’tan fazla kurumun imzacısı olduğu, “Halkın İradesine ve Meclis’teki Sesime Dokunma” başlıklı bir deklarasyon sunuldu.

Ya onlar kazanacak / Ya da biz / Şakaya gelir yanı yok bu işin / Ortada bir yerde durup / Paçayı kurtarmaya çalışmanın onursuzluğu bir yana / İmkânı da yok / Ya onlar kazanacak / Ya da biz

Türkiye işçi sınıfı 2016 1 Mayıs’ını olağanüstü baskı koşulları altında karşıladı. Ülkenin dört bir yanında patlatılan bombalarla yaratılmak istenen korku atmosferine rağmen on binlerce işçi-emekçi, sosyalistler, devrimciler korkunun egemenliğine boyun eğmediler ve Çorlu’dan Trabzon’a, Gebze’den İzmir’e, İstanbul’dan Diyarbakır’a onlarca kentte alanlara aktılar. Egemenler işçi-emekçilerin sesini boğmak için ellerinden gelen tüm çabayı gösterseler de 1 Mayıs’ın sesi boğulamadı. 1 Mayıs kutlamalarına ilişkin haberler gündemin üst sıralarından kovulamadı. Türkiye’de işçi sınıfının kanıyla canıyla kazanılmış olan 1 Mayıs geleneği canlılığını bir kez daha kanıtladı. Türkiye’de 2016 1 Mayıs’ını değerlendirirken öncelikle vurgulanması gereken nokta burasıdır.

İşçi sınıfı, 2016 1 Mayıs’ını AKP hükümetinin korku ve sindirme politikasıyla, coşkuyu söndürmek istediği bir ortamda karşıladı. Sendikaların birleşik, güçlü, kitlesel, işçilerin acil ve yakıcı taleplerinin öne çıktığı bir 1 Mayıs kutlamak üzere yeterli çabayı göstermemesi; Türk-İş ve Hak-İş’in tümüyle hükümetin savaş politikalarına endekslenen bir şekilde Çanakkale ve Sakarya’da merkezi 1 Mayıs kutlama kararı alması da etkisini gösterdi. Tüm bu olumsuzluklara, işçi ve emekçilere yönelik türlü saldırılara, gasp edilen demokratik haklara, tırmandırılan faşizme rağmen UİD-DER’li işçiler, kıpkızıl ve disiplinli bir işçi kortejiyle 1 Mayıs’a sahip çıkmış olmanın onurunu yaşadılar. 1 Mayıs’ın mücadeleci ruhunu kuşanarak alanlarda yerlerini aldılar ve kapitalizme karşı mücadele sloganlarını haykırdılar.

Mersin Emek ve Demokrasi Güçleri’nin çağrısıyla gerçekleştirilen 1 Mayıs mitingine pek çok sektörden işçiler, çeşitli sendikalar ve siyasi partiler katıldılar. Mitinge katılan işçiler, kiralık işçiliğe, taşeronlaştırmaya, kıdem tazminatının gasp edilmesine, artan baskılara, emperyalist savaşa karşı sloganlarını haykırdılar. Barış istediklerini dile getirdiler. İşçi sınıfının birliği ve dayanışması için canla başla çalışmalarını yürüten örgütümüz UİD-DER de, tüm coşkusu ve işçi sınıfına yakışır disipliniyle Mersin’de 1 Mayıs alanındaydı.

Kürt illerinde kanlı operasyonlar sürdüren AKP, Alevilerin yaşadıkları bölgelerde de kirli planları devreye sokuyor. Maraş ile Pazarcık ilçesi arasındaki Alevi ve Kürt köylerinin tam ortasındaki Terolar köyünde yapılmak istenen mülteci kampına karşı bölgedeki köylüler epeydir rahatsızlar. Yöre köylüleri, Mart sonundan bu yana, inşaatın iptal edilmesi için jandarmaya ve çevik kuvvete direniyorlar.