Hak ve Özgürlük Mücadelesi

Onların haykırışları işkencelerle, katliamlarla, baskılarla, yasaklarla yok edileceği sanılan işçi sınıfının yeniden ve yeniden doğurduğu nice yiğit oğulların ve kızların mücadelesinde yankılanacak! Kayıplarımızın hesabı kazanacağımız dünyanın mücadele yolunda sorulacak!

10 Ekim katliamıyla ilgili olarak açılan davada 571 sayfalık bir iddianame hazırlanmıştı ve 36 sanık hakkında 100’er kez ağırlaştırılmış müebbet hapis cezası isteniyordu. Katliamın gerçek sorumluları, işbirlikçileri, destekçileri ve azmettiricileri açığa çıkarılmadı, yargılanmadı.

Tüm dünyada hüküm süren otoriterleşme eğilimine karşı verilecek demokrasi mücadelesini, burjuva demokrasisinin parlak günlerini yeniden canlandırmak sanki mümkünmüş gibi onunla sınırlamak, bu mücadeleyi kapitalist düzenin sınırlarında tutmaya çalışmak, işçi sınıfının mücadelesini de düzene yönelik boş ümitler deryasında boğmak anlamına gelmektedir.

19 Ocak 2007’de katledilmişti Hrant Dink. Katledilişinin 11. yılında, genel yayın yönetmenliğini yaptığı Agos gazetesinin Şişli’de bulunan eski binasının önünde, karanfillerle ve bu topraklarda yaşayan halkların ezgileriyle anıldı. Bir kez daha özlem ve öfkeyle toplandı Hrant’ın arkadaşları… Anmaya Dink gibi yüreği barıştan, kardeşlikten, adaletten yana atan yüzlerce kişi katıldı. Saat 15.00’te Dink’in katledildiği yerde toplanan kitle “Faşizme İnat Kardeşimsin Hrant!” diyerek Hrant’ın da en büyük hayallerinden, ideallerinden birini bir kez daha yineledi: “Yaşasın Halkların Kardeşliği!

Nuriye Gülmen, açlık grevinin 202. gününde, tutulduğu Sincan Cezaevi Hastanesinden zorla Ankara Numune Hastanesi yoğun bakım servisine kaldırıldı. Nuriye avukatlarıyla, doktorlarıyla ve refakatçisiyle görüştürülmeksizin yoğun bakım servisinde tam bir tecrit durumunda tutuluyor. Sağlık durumunda herhangi bir kötüleşme olmaksızın yapılan bu nakil açık bir saldırı niteliği taşıyor.

Bugünkü duruşmada yaşananlar hükümetin aylardır sürdürdüğü tutumun devamı niteliğindedir. Sanıkların getirilmediği, avukatların gözaltında olduğu, mahkemenin polis ablukasına alındığı bu duruşmadan, beklendiği üzere tahliye kararı çıkmadı. Savcı dalga geçer gibi, “duruşmada hazır bulunup savunma yapmadıkları için” tutukluluğun devam etmesini talep etmişti. Mahkeme başkanı savcının bu talebini yerinde bularak duruşmanın 28 Eylül’e ertelendiğini ve Sincan Kapalı Cezaevi yerleşkesinde görüleceğini duyurdu. Bunun tüm kamuoyuna malolmuş bir davanın halktan kaçırılması anlamına geldiği açıktır.

Katliamın 24. yılında katledilenleri anmak ve katledenleri lanetlemek için Sivas, İstanbul, Ankara, İzmir, Kocaeli gibi çeşitli kentlerde miting, basın açıklaması ve yürüyüşler düzenlendi. Anma etkinliklerinde devletin katliamcı geleneği lanetlendi. Sivas, Maraş, Çorum, Ankara katliamlarının gerçek sorumlularının yargılanmadığı dile getirildi ve tepki gösterildi.

Tarihsel bir kriz içinde debelenen sömürü sistemlerinin bir ayağı çukurda! Çelişkiler netleştikçe, kapitalist çürüme derinleştikçe korkuları da katmerleşiyor. Geliştirdikleri onca gözetim aracına rağmen kitleleri denetim altında tutmakta her geçen gün daha da zorlanıyorlar. Bir korku imparatorluğu kurmaya çalışıyorlar ama sırça köşklerde yaşıyorlar. Yaprak kımıldamasın istiyorlar ki sırça köşkleri o denli kırılgan! İşçi sınıfı ise bugün acıyı ve öfkeyi biriktiriyor. Peki, burjuvazinin aygıtları bu öfkenin taşarak sırça köşkleri paramparça etmesini engelleyebilir mi?

19 Ocak Perşembe günü binlerce Hrant dostu, onun öldürüldüğü yerde ve öldürüldüğü saatte adalet talebini bir kez daha dile getirdi. Ermenice, Türkçe ve Kürtçe “Hepimiz Hrant’ız, Hepimiz Ermeniyiz” yazılı dövizler taşıyan kitle, saat 14:30’da Agos gazetesi önünde toplandı. Pek çok sanatçı, akademisyen, sendikacı ve HDP milletvekili de bu anmada yer aldı. “Hrant’ın Arkadaşları” imzalı “10 yıldır Özlüyoruz Ahparig (kardeşim)” yazılı pankartın asıldığı gazete binasının önünde, Hrant’ın katledildiği yerde, bu toprakların farklı dillerinden sloganlar haykırıldı.

Demokrasi İçin Birlik'in OHAL'e son verilmesi kampanyası için yayınladığı çağrıyı okuyucularımızla paylaşıyoruz.
Türkiye’nin OHAL’in uzatılmasına değil barışa ve demokrasiye ihtiyacı var. Büyük üzüntü duyduğumuz, 44 kişinin canını kaybetmesine neden olan katliam gösterdi ki OHAL ile devreye sokulan uygulamalarla hak ve özgürlüklerin kısıtlanması, yoğun tutuklamalar barış ve güvenlik içinde yaşamamızı sağlamıyor. Türkiye’nin OHAL’e değil barışa ve demokrasiye ihtiyacı var.

Milletvekillerinin yanı sıra yüzlerce HDP ve DBP yöneticisinin tutuklanması, televizyonların, radyoların, gazetelerin, dergilerin kapatılması, gazetecilerin, aydınların zindana tıkılması, KHK’lerle onbinlerce insanın işten atılması, cezalandırılması, belediyelere kayyum atanarak Kürt halkının iradesinin hiçe sayılması, yüzlerce derneğin kapatılması gibi faşist saldırıların birbiri ardına sökün ettiği bir dönemde, Halkların Demokratik Kongresi 7. Genel Kurulu, 13 Kasımda Ankara’da toplandı.

Gözaltında kaybedilen yakınlarının akıbetini sormak için tam 21 yıldır, her Cumartesi günü Galatasaray Meydanında bir araya gelerek devletin sağır kulaklarına seslenen Cumartesi Anneleri, 24 Eylül Cumartesi günü, 600. buluşmalarını gerçekleştirdiler. Yüzlerce insanın Galatasaray Meydanında biraraya geldiği oturma eyleminde, aileler yine devlet tarafından katledilen yakınlarının fotoğraflarını taşıyarak akıbetlerini sordular ve faillerin yargılanmasını istediler.

10 Ekimde Ankara’da düzenlenen Emek, Barış ve Demokrasi mitinginde yaşanan katliamın üzerinden 9 ay geçti. 10 Ekim Dayanışma Derneği, katliamın 9. ayı olan 10 Temmuzda, Ankara Garı önünde basın açıklaması ve anma gerçekleştirdi. Yakınlarını kaybedenlerin ve çeşitli kurumların katıldığı anmaya HDP milletvekili Filiz Kerestecioğlu da katıldı.