Bugün dünya meydanlarını dolduran, iktidarları deviren, sermayenin azgın saldırılarına karşı kitlesel grevlerle sınıf mücadelesini yükselten dünya işçi sınıfı egemenlere korku salıyor. Mülksüzleştirenlerin egemenliğinin son bulacağı, mülksüzlerin yani işçi sınıfının örgütlü mücadelesiyle yıkılacağı, açlığın ve yokluğun yok olup yerine insanlığın ve doğanın ihtiyaçlarının gözetildiği bolluk düzeninin geleceği günler çok daha yakın, çok daha mümkün!

Mehmet Sinan, Marksizmin Işığında kitabının temel tezleri üzerinden SSCB'nin çöküş dönemini ve o dönemde yaşanan tartışmaları Bir Kitabın Anımsattıkları adlı ayrıntılı çalışmasında ele almıştı. Bu çalışma Gorbaçov'un gerçekte neyi temsil ettiğini ve tarihte nereye oturduğunu da Marksist bir çerçevede aydınlığa kavuşturuyor. Bu nedenle, söz konusu çalışmayı okurlarımızın ilgisine tekrar sunuyoruz.

İnternete erişimi olan her iki kişiden birinin üyesi olduğu, dünyanın en önemli sosyal ağlarından Facebook’un, şirket adını Meta olarak değiştirip büyük yatırımlar yapacağını açıklamasıyla birlikte çok sayıda insanın gündemine yeni bir kavram girdi: Metaverse. Bu şirketin etki gücü sayesinde Metaverse’ün ne olduğu ve gerçekleştiğinde hayatımızı nasıl kökünden değiştireceği gibi konular çeşitli platformlarda sayısız yayınla ilgiyi üzerinde toplayacak biçimlerde anlatıldı, anlatılmaya da devam ediliyor.

Bugün gıdalar üzerinde oynanan her oyun yalnızca bizlerin değil çocuklarımızın da sağlığını bozuyor. İnsanı düşünmeyen sermaye öte yandan doğayı da düşünmüyor ve her üretiminde çevreye onulmaz yaralar açıyor. Kapitalizm gelecek kuşaklara sağlıksız ve yaşanılmaz bir dünya sunuyor. Sağlığımızla birlikte özgürlüğümüzü de kendi ellerimize aldığımız yeni bir dünya için işçi ve emekçiler kendi sınıf örgütlerinde bir araya gelmelidir.

Rüşvet iddialarında sermaye ile iktidar arasında kimin kimi nasıl ihya ettiği veya nasıl tezgâh kurduğuna bakıldığında en büyük tezgâhın işçi ve emekçilere kurulduğu ortaya çıkıyor. Kendi aralarında yaşadıkları sorunlardan “mağduriyet” çıkaran patronlar kitlelerin mağduriyetini başarı olarak görüyor. Sömürü çarkı sadece üretim alanında değil her alanda işlemeye devam ediyor. “Kurtuluşu” mücadele dışında arayan milyonlar sermayenin gönüllü kurbanlarına dönüşüyor.

Nazi ordusunun Polonya’ya girerek İkinci Dünya Savaşını başlattığı 1 Eylül 1939 tarihine atfen, bir daha böylesi kanlı savaşların yaşanmaması adına, SSCB’nin girişimiyle (ve Varşova Paktına üye diğer ülkelerin de kabulüyle) ilan edilmişti 1 Eylül Dünya Barış Günü. 1970’lerin ortalarından itibaren Türkiye’de de sosyalist hareketin öncülüğünde bu gün yaygın bir şekilde kutlanmaya başlanmıştı.

“Yaşanmaz” diyormuşsun “artık buralarda” öyle mi? / Rüzgârların daha ılık, / Ekmeğin daha yumuşak / Ufkun daha aydınlık olduğu yerlere gidecekmişsin. / Bütün gücünle çekip ciğerlerine “hürriyeti” / “Oh be! İşte yaşamak bu” diyecekmişsin. / “Güle güle git. / Yolun açık olsun” diyeceğim, olmuyor. / Ve hatta; / “Ne halin varsa gör, sana da bu yakışır işte” diyeceğim / Dilim varmıyor.

Sermayenin işçilerin canını hiçe sayarak pervasızca hareket etmesi ancak mücadeleyle engellenebilir. Bu ölüm ve zehir gemisinin Aliağa’ya girişinin ve sökümünün önüne geçilmesi de ancak işçilerin, emekçilerin verdiği mücadelenin büyümesiyle mümkün olabilir.

Tayvan işçi sınıfı da Çin işçi sınıfı da bölgenin diğer ülkelerindeki işçiler de üzerlerine boca edilen milliyetçilik ve savaş kışkırtıcılığıyla büyük bir felâkete sürüklenmek istenmektedir. Buradan kurtuluş için işçi sınıfının enternasyonalist birliği ve mücadelesini yükseltmek dışında hiçbir seçenek yoktur. Kurtuluş devrimde, sosyalizmdedir!

Robeson yaşadığı dönemde tıpkı kendisine “kardeşim” diye seslenen Nâzım gibi eşitsizliğe, ırkçılığa, emperyalist savaşa, yani kapitalist sistemin yarattığı sömürüye ve çelişkilere karşı her türlü baskıya rağmen mücadele etmekten geri durmamış, dönemin egemenlerine korku salmıştır. O her zaman işçilerin, siyahların, ezilenlerin yanında saf tutarak sanatını mücadelenin sembolü haline getirmiştir.

Dalgalar döverken kıyıları, / Taş mı çıkacak karşılarına, / Toprak mı, yoksa kaya mı diye düşünmezler. / Bilirler çünkü / Bunu düşünmesi gereken kıyıdakiler. / Çünkü, / Kopup gövdeden kaybolmamak için / Onlar direnecekler. / Damla mısın denizde, / Dalga mı? / Yoksa deniz misin; engin, mavi ve ihtişamlı?