Burjuvazi biz genç kuşakları tarih hafızasından yoksun bırakmadı sadece; sistemin selameti için bizleri kör de yaptı. Öğrencilere sürekli siyasetle uğraşmamaları, okullarını bitirip hayata atılmaları, kariyer yapmaları ve anne babalarını mutlu etmeleri anlatılır. Öyle bir koşullandırılmışız ki, siyasetle uğraşmak, okul hayatının ya da geleceğimizin son bulması demek! Öyle ya, siyasetle uğraşmakla “okuyup adam olma”yı boşa harcamış oluyoruz!

Bugün Türkiye solunda eğitim sorununun önemini kabul etmeyen kimse yok gibidir. Öyle ki burjuva “solu” da dahil bugün her parti ve her kitle örgütü eğitim sorununun önemini tekrarlamayı adet haline getirmiştir. Üzerinde bu kadar çok söz söylenen, yazılıp çizilen bu konunun ne anlama geldiğinin yeterince anlaşılabildiğini söylemek ise pek mümkün değildir.

Çayırova Boru fabrikası. 07.00–15.00 gündüz vardiyasına gelen işçiler arasındadır Ahmet Sağlam. İşbaşı yapılır ve görev yeri olan boru istiflerinin bulunduğu yere geçip çalışmaya başlar. Saat 10.30’da istifteki boru paketlerinden birinin bağlarının kopması sonucu yuvarlanan borular arasında sıkışır. Yardım ister, sesini kimseye duyuramaz.

Sömürü, sermaye ve üretim araçlarını elinde tutanların çalışan insanların ürettiklerinin büyük bir kısmına el koymalarıdır. Okuduğumuz Endüstri Meslek Liseleri de burjuvalara daha katmerli bir sömürü imkânı yaratmak üzere kurulmuştur. Mesleki bilgi edinmiş, ucuz işgücü yetiştiren kurumlardır okuduğumuz okullar.

Meslek lisesine gelen çocukların hepsi işçi ve emekçi çocukları. Zaten zengin çocuklarının meslek lisesinde işi ne? Okula kaydını yeni yaptıracak olan çocuklardan otuz milyon para isteniyor. Güya bunlar bağış içinmiş! Ne kadar doğru, ne kadar yanlış siz tahmin edin. Çocuklardan atölyedeki ilk senesinde eğe isteniyor. Daha sonra bu çocuklardan malzeme parası istiyorlar.

Özelleştirme kapsamında olan ve uzun zamandır satışı gerçekleştirilemeyen İstanbul Bakırköy Sümerbank Fabrikası, Doğa Madencilik A.ş.’ye satıldı. Satış işlemi gerçekleştirilmeden önce sırasıyla fabrikanın üretimi azaltıldı, işçiler ücretli izne çıkarıldı, üretim tamamen durduruldu ve ardından fabrikanın satışı geldi.

DİSK, KESK, Hak-iş, TMMOB, TTB, Küresel BAK’ın “NATO” ya karşı büyük İstanbul buluşması” adıyla düzenledikleri miting 27 Haziran Pazar günü Kadıköy meydanında yapıldı. Sabah erken saatlerden itibaren katılımcılar rıhtımda toplanmaya başladılar. İstanbul dışından gelenler ve İstanbul Anadolu yakasından iki ayrı koldan gelerek rıhtımda buluşan kalabalık ancak saat 12 sularında yürüyüşe geçebildi.

Geçtiğimiz 2002 Eylülünde Endüstri Meslek Lisesine başladım. Daha fazla okuyamasam da elimde bir mesleğim olur dedim. Bir, iki seneyi zor bitirdim. Eğitimin koşulları o kadar berbattı ki üçüncü sınıfa zor geçtim ve şunu anladım. Bütün okullarda öğrenciler burjuvaların ideolojik bombardımanına tutuluyorlar, beyinleri kapitalist sisteme ayak uyduracak şekilde yetiştiriliyorlar.

Hepimize umutlar satıyorlar, daha doğrusu enjekte ediyorlar. Hiç acelesi yok onların, yani kapitalistlerin. Yavaş, yavaş tüm benliğini alıp götürüyor senden. Ben de size sözüm yettiğince kendimi anlatacağım.

27 Haziran Pazar günü Kadıköy Meydanında, KESK, DİSK, Hak-İş, TMMOB, Küresel-BAK ve TTB’nin organize ettiği NATO’nun İstanbul zirvesini protesto eylemine çeşitli reformist partilerin yanı sıra devrimci çevreler de katıldılar. Bu eylem Türkiye dışındaki ülkelerden temsili düzeyde bile olsa kimi protestocuları da kapsıyordu. “Bu memleket onların olmadığı” halde Türkiye’deki NATO protestosuna katılmaları anlamlıydı.

Birleşik Metal-İş Sendikasının düzenlediği “15-16 Haziran” etkinliğine Gebze’den katılan bir grup işçiyiz. Etkinlik 13 Haziranda, İstanbul’da, bir okula ait kültür merkezinde düzenlendi. Yaklaşık 600 kişinin katıldığı bu etkinlik, gerçekten de 15-16 Haziran’a, onu yaratan işçi sınıfına yakışır bir nitelikteydi. Bizler bu etkinlikten duyduğumuz hazzı Marksist Tutum okurlarıyla da paylaşmak istiyoruz.

Burjuvalar hepimizin bildiği gibi bizlerin ürettiği villalarda oturmaktalar. Biz işçilere ise bu kapitalist düzende bu villaları sadece seyretmek düşmektedir. İşçilerin konut sorununu kapitalizm yaratmıştır ve bu sorun kapitalist düzende çözülemez. Ayrıca kapitalistler bu sorunu çözmek de istemezler.