CHP de AKP de emekçi sınıfları temsil eden partiler değil, egemen sınıfların çıkarlarını takip eden partilerdir. Bu yüzden onların emekçi kadınların gerçek çıkarlarını ve dertlerini düşünmesi söz konusu değildir. Tüm sorunlarımızın çözümü mevcut düzenin yıkılmasından geçtiği gibi, kadın da ancak bu düzene karşı verdiği mücadele ile özgürleşebilir. İşçi sınıfının türban sorununda kurulan tuzağa dikkat etmesi gerekiyor; burjuvazinin bir kesiminin değirmenine su taşımak değil, örgütlü biçimde topuna karşı mücadele etmek gerekiyor.

Kemalizmin ve onun partisi CHP’nin gerçek yüzünü görmedikleri sürece de bu yanılsamaları sürecektir. CHP sürekli olarak bu yanılsamayı yeniden üreterek Alevi emekçileri burjuva devletin payandalarından biri yapmaktadır. İşçi sınıfı devrimcileri bu yüzden bıkmadan usanmadan Alevi emekçilere gerçekleri göstererek onların da işçi sınıfının safında mücadele etmesini sağlamalıdır. Burjuvazinin, demokratik haklar konusunda, hiçbir kesim için atacağı tutarlı, kararlı ve köklü bir adım yoktur. Onun cesaretsizliği bu tür sorunların çözümü görevini de işçi iktidarına bırakmaktadır. Bu yüzden Alevi emekçiler, sahte demokratların ve laikçilik tüccarlarının yarattığı yanılsamaları bir kenara itip, işçi sınıfı devrimciliği anlayışı ile mücadeleye katılmalıdır. Özgürleşmenin başka yolu yoktur.

19 Ocak 2007’de kontrgerillanın organize ettiği bir suikasta kurban giden Hrant Dink, katledilişinin ikinci yıldönümünde Şişli’de bulunan Agos gazetesi önünde binlerce kişinin katıldığı bir törenle anıldı. Agos binası önünde düzenlenen anmaya katılan binlerce kişi, “Hepimiz Hrant’ız, Hepimiz Ermeniyiz”, “Katil Devlet Hesap Verecek”, “Yaşasın Halkların Kardeşliği”, “Biji Bıratiya Gelan!” gibi sloganlar attı. Türkçe, İngilizce, Kürtçe ve Ermenice “Hrant İçin, Adalet İçin!” yazılı dövizler taşındı.

2008 yılı, kapitalist sistemin küresel krizinin iyice açığa çıktığı, hegemonya yarışında ve emperyalist savaş sürecinde ise önemli dönüm noktalarının yaşandığı bir yıl oldu. Ekonomik krizin yarattığı şok dalgaları ve dünyanın hegemon gücü ABD’deki başkanlık seçimi en çok akıllarda kalan gelişmeler olsa da, yaşananları derli toplu bir biçimde değerlendirmek 2009’da işçi sınıfını ve onun öncü güçlerini nelerin beklediğini görebilmek açısından önemlidir.

İsrail’in Gazze’de sürdürdüğü katliam dünya halkları tarafından günlerdir protesto ediliyor. Düzenlenen gösterilerde İsrail ve ABD emperyalizmi lanetleniyor. Pek çok ülkenin egemenleri İsrail’i kınamak bir yana açıkça Hamas’ı suçluyor. Bir kısmı ise, kendi halklarına karşı İsrail’i protesto eden ikiyüzlü açıklamalar yaparken, gerçekte İsrail’e yaptırım uygulamaya dönük hiçbir ciddi adım atmıyor.

Bir grup liberal aydının, “1915’te Osmanlı Ermenilerinin maruz kaldığı Büyük Felâket’e duyarsız kalınmasını, bunun inkâr edilmesini vicdanım kabul etmiyor. Bu adaletsizliği reddediyor, kendi payıma Ermeni kardeşlerimin duygu ve acılarını paylaşıyor, onlardan özür diliyorum” diyerek, internet üzerinden başlattıkları imza kampanyası, milliyetçi-ırkçı-devletçi kesimde büyük bir öfke kabarmasına yol açtı.

6 Aralık gecesi Atina’da bir öğrencinin (15 yaşındaki Aleksandros Grigoropulos) polis tarafından silahla öldürülmesi tüm Yunanistan’ı sarsan bir isyan dalgası doğurdu. Bir haftayı aşkın bir süre boyunca hemen her gün, başta Atina olmak üzere, Yunanistan’ın dört bir köşesindeki kentlerde kitlesel protesto eylemleri, polisle çatışmalar, polis karakollarına baskınlar, devlet binalarına ve büyük sermayenin sembolü olarak görülen mağazalara saldırılar, ortaöğrenim okulları ve üniversitelere dek yüzlerce okulda boykot ve işgaller, radyo-televizyon kanallarının işgali gibi eylemler gece-gündüz dinlemeden sürdü. Eylem dalgası bu ilk yoğun evrenin ardından da son bulmadı ve halen devam etmekte.

7 Ocak Çarşamba günü Türk-İş İstanbul Şubeler Platformu tarafından düzenlenen eyleme, Türk-İş’e bağlı sendikalar, Herkese Sağlık Güvenli Gelecek Platformu, DİSK ve KESK’e bağlı sendikalar da katıldı. Krizin faturasının emekçilere çıkartılmasına hayır demek ve İsrail’in Gazze’de giriştiği katliamı protesto etmek için yapılan eylemde, ağırlıklı olarak İsrail saldırısını protesto eden sloganlar atıldı.

Katil İsrail devleti yeni yıl kutlamasını Filistinlilerin kanını içerek yaptı. On yıllardır süren katliamlar serisine bir yenisini eklediği Gazze saldırıyla yüzlerce Filistinlinin (resmi rakamlara göre 500’den fazla, gayri resmi bilgilere göre 1000’den fazla) canına kıydı, binlercesini de yaralı ve sakat bıraktı. Sözde Hamas’ın roket saldırılarına karşı savunma amacıyla yaptığı bu saldırıda, İsrail, kadın, yaşlı, çoluk çocuk dinlemeden Gazze’nin sivil nüfusunu açıkça hedef aldı. Evler, hastaneler, okullar, camiler her türlü sivil yerleşim alanı bu hayasız saldırıdan nasibini aldı.

İsrail’in Gazze’ye saldırısı Levent’teki İsrail Konsolosluğu önünde yapılan eylemle protesto edildi. Metro girişinde buluşan sosyalist gruplar, pankart, flama ve dövizler eşliğinde konsolosluk önüne kadar bir yürüyüş gerçekleştirdiler. Eylemde, İsrail saldırılarında katledilen Filistinlilerin görüntülerinin yer aldığı fotoğraflar taşındı.

Taksim Tramvay Durağı’nda bir araya gelen HSGG Platformu bileşenleri, gerçekleştirdikleri eylemle İsrail’in Gazze’ye yönelik saldırısını protesto etti. Eyleme platform bileşenlerinin yanı sıra Filistin Halk Kurtuluş Cephesi de dövizleriyle katıldı. HSGG Platformu imzalı “Filistin’deki vahşet insanlık suçudur! İsrail ile bütün anlaşmalar iptal edilsin!” pankartının yanı sıra taşınan dövizlerde şu slogan ve talepler yer aldı: “Filistin Halkı Kazanacak!”, “Thawra Hatten Nasr! (Zafere Kadar Devrim!)”, “Katil İsrail Ortadoğu’dan Defol!”, “Siyonist İsrail Filistin’den Defol!”, “Katil İsrail İşbirlikçi AKP!”, “Filistin Halkı Yalnız Değildir!”, “İsyan, Serhildan, İntifada!”, “Her Yer Gazze Hepimiz Filistinliyiz!”

Egemen sınıf içi kavganın bir bakıma geri plana itildiği ve burjuva düzen savunuculuğunun ön plana geçtiği bu yıllarda, burjuva partiler de kendi aralarında adeta zımni bir işbölümü yapmış gibidirler. Örneğin, bir yandan AP iktidarı parlamento dışında gelişen devrimci sol hareketi bastırmak için doğrudan devletin baskı aygıtlarını harekete geçirirken, diğer yandan CHP de kendisine “solda” yeni bir yol (ortanın solu) belirlediğini “ilan ederek”, parlamento dışında gelişen devrimci sol muhalefeti düzen sınırları içine çekmeye ve kendine yedeklemeye çalışmaktadır. CHP’de İsmet İnönü’nün dillendirdiği ve bütünüyle burjuvazinin oportünist tavrını yansıtan bu “ortanın solu” siyaseti, daha sonra partinin genel sekreteri Ecevit tarafından sahiplenilecek ve daha da popülerleştirilecektir!