Molla rejimi altında ezilen, açlığa, sefalete mahkûm edilen İranlı yoksul emekçilerin rejime olan öfkesi büyüyor. Emperyalist savaşın bölgedeki taraf ve aktörlerinden biri olan İran’ın artan savaş maliyeti, rejimin yolsuzlukları, keyfiliği ve pandemi sürecinde sağlık hizmetleri başta olmak üzere kamu hizmetlerinin çökmesi ülkedeki sorunları daha da kronik hale getirdi. Giderek büyüyen sorunların faturası ise nüfusun %60’ından fazlasının derin bir yoksulluğa itilmesiyle işçi ve emekçilere ödetiliyor.

Dünya emekçi sınıflarının başındaki tüm belâların olduğu gibi mülteci sorununun da sorumlusu kapitalist sömürü düzenidir. İçine düştükleri çaresizlikle göçmen/mülteci işçiler hedefe konularak çok yönlü kriz içindeki kapitalizmin ömrü uzatılmak istenmektedir. Milliyetçilik körüklenerek, emekçiler birbirine düşürülerek gerçekler saklanmaya çalışılmaktadır. Afgan, Suriyeli, Türk, Kürt, Türkmen, Arap ya da dünyanın başka bir coğrafyasından mülteci ya da yerli tüm işçiler kapitalist sistemin boyunduruğu altında, bu zulüm düzenini ayakta tutmaya zorlanıyor.

Siyasi kriz ve belirsizliklerle, artan toplumsal çelişkilerle çalkalanan Latin Amerika ülkesi Peru’da başkanlık seçimlerinin sonuçları geçtiğimiz haftalarda resmi olarak ilan edildi. Özgür Peru Partisinden (Perú Libre) aday olan Castillo Peru’nun bağımsızlığının 200. yıldönümü olan 28 Temmuzda resmi bir törenle başkanlığı devraldı. Peru siyasi tarihinde önemli bir gelişme olarak okunması gereken bu seçim sonuçlarının yankıları hâlâ sürüyor.

ABD Başkanı Joe Biden, Nisan ayında Afganistan’daki askerlerini geri çekeceğini, böylece ülkesinin “en uzun savaşını” resmi olarak sona erdireceğini duyurdu. Çekilmenin tamamlanacağı tarih olarak Manhattan’daki Dünya Ticaret Merkezi kulelerine ve Pentagon’a saldırının 20. yıldönümü olan 11 Eylül 2021’i işaret etti. Bu açıklama bir anda dünya gündemine oturdu, yoğun tartışmalara neden oldu.

Sadece 28 Temmuzdan bu yana gerçekleşen yangınların sayısı 200’ü buluyor. Ağustos ayına girilirken meteoroloji tarafından yeniden yapılan uyarılarda, yüksek sıcaklıkların ay boyunca devam etmesinin beklendiği ifade edildi. Bu durumun yeni yangınlara yol açması muhtemel. Ancak şu ana kadar yaşananlar siyasi iktidarın bu konuda önlem almaktan uzak olduğunu, her zamanki gibi günü kurtarmaya bakacağını gösteriyor. Siyasi iktidar gölgesi para etmeyen hiçbir şeyle ilgilenmediğini hatta düşman gibi davrandığını, her fırsatta ortaya koyuyor.

2021’in Ocak ayından bu yana protestolarla sarsılan Tunus’ta Cumhurbaşkanı Kays Said, 25 Temmuzda “ülkenin güven ve istikrarı ile devlet işleyişini garantiye almak” gerekçesiyle Başbakan Hişam El-Meşişi’yi görevden aldığını, milletvekillerinin dokunulmazlığını kaldırdığını, Meclisin yetkilerini 30 gün boyunca dondurduğunu duyurdu. Askeri komuta kademesi ve güvenlik yetkilileriyle yaptığı toplantının ardından yayınladığı videoyla aldığı kararları duyuran Kays Said, aynı zamanda yolsuzlukları incelemek üzere başsavcılık görevini kendisinin üstlendiğini ve atayacağı bir başbakanla yürütmeyi devralacağını söyledi.

Kapitalizme karşı verdiği devrimci mücadele ve işçi sınıfına bıraktığı komünist mirasla ölümsüzleşen Engels 5 Ağustos 1895’te hayata gözlerini yumdu. İşçi sınıfının kurtuluşu davasına adadığı 75 yıllık ömrü sona erdiğinde, yoldaşı Marx’la birlikte geriye muazzam bir devrimci mücadele kılavuzu bıraktı. O mücadele kılavuzu, yani Marksizm, o günlerden bu yana işçi sınıfına yol göstermeye devam ediyor. Devrimci önderimizi ölüm yıldönümünde saygıyla anıyoruz.

Konya/Meram’da 30 Temmuzda akşamüstü saatlerinde gerçekleştirilen ırkçı saldırıda, Kürt olduğu bilinen ve yıllardır bu nedenle taciz ve saldırıya maruz kalan Dedeoğulları ailesinin 7 ferdi hunharca katledildi. Öncelikle şunu belirtmek gerekiyor ki, kadınlı erkekli 7 insanın kafalarına kurşun yağdırılarak ve ardından evleri ateşe verilerek katledilmesi, Deniz Poyraz’ın HDP İzmir bürosunda vahşice öldürülmesinin, Kürt tarım işçilerine ve Kürt emekçilere yönelik saldırılardaki dramatik artışın da parçası olduğu örgütlü faşist saldırı zincirinin en yeni ve en korkunç halkasıdır.

Kapitalizmin tarihi boyunca yaşanan göçlerde yer alan insanların hemen hemen tamamı zorunluluklar nedeniyle bu yollara sürüklenmişlerdi. İnsanların yaşamında ne büyük travmalar ve zilletler anlamına geldiği göz önüne getirildiğinde, göçün, çoğu durumda arzu edilir ya da tercih edilir bir şey olmadığı açıktır. Yeni bir hayat için uzak ülkelerin yoluna düşen yüz milyonlarca insanın hayatını travmatik biçimde değiştiren; sadece onların değil, geride bırakılan yurtların ve insanların ve gidilen diyarlardaki insanların hayatlarını derinden etkileyen göç sorununun nihai çözümü elbette salt kapıların açılması değildir. Bugün gelinen nokta itibariyle kapitalizm altında bu sorunun gerçek bir çözümü olamaz.

2019’da meydanlarda, sokaklarda, grevde olan emekçi kitleler baskı ve şiddete rağmen 2020’ye de eylemlerle giriş yaptılar. Protestoların dinmek bir yana daha da büyümesi ve ertelemeye çalıştıkları ekonomik krizin patlak vermesi karşısında endişeye kapılan egemenlerin imdadına koronavirüs yetişecekti. İlk olarak 2019’un Aralık ayında Çin’de görülen koronavirüs önce emperyalist ülkelerin birbirini sıkıştırmak ve ekonomik olarak geriletmek için kullandıkları bir araç oldu. ABD-Çin arasındaki ticaret savaşının bir unsuru haline getirildi. Ancak bu arada virüsün hızla dünyaya yayılması karşısında kapitalist egemenler virüsle mücadele etmek yerine onu bir kurtarıcı olarak kullanmayı tercih ettiler.

“Hiçbir düş yarım kalmayacak!” diye yola çıkan 33 düş yolcusu yollarından alıkoyulalı 6 yıl oldu. Yüreklerinde yarınların umudunu, torbalarında çocukların sevincini ve oyuncaklarını taşıyan 33 genç, 6 yıl önce Suruç’ta katledildi. Umut eden, kavga veren, düşler kuran 33 gencimiz, bombayı IŞİD’in eline tutuşturan sömürücü egemenler tarafından katledildi. Düş yolcularıydı, hayalperest değillerdi. IŞİD çetelerinin ağır kuşatması altında harabeye dönen Kobanê’deki yıkıma sessiz kalmayan bu gençler, Kobanê’nin yeniden inşası için çeşitli kentlerden yola çıkmışlardı.

Emperyalist savaşın ve kapitalizmin tarihsel krizinin bir sonucu olarak son yıllarda özellikle Afrika ve Asya ülkelerinden Avrupa’ya, Güney ve Orta Amerika ülkelerinden de ABD’ye doğru çok ciddi bir göç dalgası yaşanıyor. Yoksulluğa, sefalete, açlığa mahkûm edilmiş, savaşlar yüzünden her şeyini kaybetmiş, canını kurtarma derdine düşmüş yüz binlerce insan hayatları pahasına bu göç yollarına düşüyor. Örneğin bugünlerde, ABD’nin askerlerini Afganistan’dan çekmeye ve Taliban güçlerinin ülkeyi kontrolü altına almaya başlaması üzerine her gün binden fazla Afgan mülteci Türkiye sınırını geçmeye başladı.