Yaklaşık 60 cezaevinde 600’ün üzerinde tutuklu ve hükümlü, anadilde savunma hakkı, anadilde eğitim ve Abdullah Öcalan’ın tecrit koşullarının sona ermesi talepleriyle açlık grevlerini sürdürüyor. Binlerce Kürt siyasetçinin tutuklandığı, hiçbir demokratik talebin karşılanmadığı, avukatların, gazetecilerin, öğrencilerin ve insan hakları savunucularının hapsedildiği, Kürt sorununda demokratik ve barışçıl bir çözüm üretilmediği, Kürtlerin yasal zeminlerde siyaset yapmasının engellendiği, kendilerini ifade edecek imkânların yok edilerek cezaevlerine doldurulduğu mevcut durumda “barış” talebi şimdi de cezaevlerinden yükseliyor.

Kuzey Amerika’nın refah içinde yaşadığı söylenen ülkesi Kanada’nın en büyük eyaletlerinden Quebec’de aylarca ortalığın tozunu atan öğrenci eylemleri önemli gelişmelerin de habercisiydi. Nitekim öğrencilerin çok uzun bir süredir sürdürdükleri ve giderek kitleselleşen eylemleri eyalet seçimlerine de damgasını vurdu ve Jean Charest liderliğindeki Liberal Parti seçimlerde büyük bir yenilgi aldı. Seçimi %0,7 gibi küçük bir farkla da olsa Quebecois Partisi (PQ) kazandı. Quebec’in bağımsızlığını savunan bu parti, eylemleri sırasında öğencileri destekleyen tek büyük partiydi.

Halkların Demokratik Kongresi’nin “Halkların Adalet, Özgürlük Arayışları ve Müdahaleler” konulu Ortadoğu Konferansı, 20-21 Ekim tarihlerinde, İstanbul’da gerçekleştirildi. Boğaziçi Üniversitesi Ayhan Şahenk Salonunda yapılan konferansa çeşitli Ortadoğu ülkelerinden çok sayıda konuşmacının yanı sıra 400’ü aşkın izleyici katıldı.

Bir yanda işçi sınıfının yarattığı muazzam zenginlik, öte yanda bu zenginliğe el koyan bir avuç asalak azınlık. Servetlerini iki katına çıkartan kapitalistler, diğer taraftan da topluma şirin görünmek ve vicdan sahibi kimseler olduklarını düşündürtmek için, göstermelik ve bir o kadar da sinsi bir yola başvuruyorlar: “Hayırseverlik!”

ABD, dünya çapındaki ekonomik ve siyasal çalkantılar eşliğinde 6 Kasımda yeni başkanını seçecek. Son iki yılda Arap coğrafyasında yaşanan ayaklanmalar, Müslümanlara hakaret içeren film provokasyonu sebebiyle yapılan ABD karşıtı gösteriler ve ekonomik krizin ABD halkını ittiği işsizlik ve yoksulluk, seçim yarışında öne çıkan konular. Ancak ABD halkı için şu anda en önemli sorun ekonomik durum.

Türkiye’de işçi ve emekçi kitlelerin, başta Kürt halkı olmak üzere ezilen halkların ve diğer ezilen toplum kesimlerinin ortak mücadelesinin daha da yakıcı bir ihtiyaç olarak belirginleştiği bir dönemden geçiyoruz. Böyle bir dönemde Halkların Demokratik Kongresi’nin programı bu ortak mücadele açısından daha da önem kazanıyor. 10-11 Kasım tarihlerinde ikinci kongresini yapacak olan ve Marksist Tutum’un da bir bileşeni olduğu HDK’nın Programını yayınlıyoruz.

Cezaevlerindeki Kürt tutsakların, Abdullah Öcalan üzerindeki tecridin kaldırılması ve anadilin anayasal güvenceye alınması talepleriyle 12 Eylülde başlattıkları açlık grevi 39 günü geride bırakırken, tutsaklar açısından yaşamsal tehlikenin başladığı kritik bir döneme girilmiş bulunuyor. Ancak AKP iktidarı ve burjuva medya, tutsakların hayatını hiçe sayarak bu eylem karşısında kör ve sağırı oynuyor. Bu duruma tepki göstermek, hükümetin tutsakların taleplerini karşılamasını ve eyleme son verilmesini sağlamak için İnsan Hakları Derneği’nin (İHD) ve Tutuklu Yakınları Yardımlaşma Dernekleri Federasyonu’nun (TUHAD-FED) çağrısıyla çeşitli eylemler yapılıyor.

Geçtiğimiz ay neredeyse tüm Müslüman coğrafyası irili ufaklı protesto gösterilerine şahit oldu. Bu gösterileri tetikleyen olgu, açıkça İslam karşıtlığı temelinde İslam dinine ve onun peygamberine dönük aşağılamalar ve hakaretler içeren bir filmin (Müslümanların Masumiyeti – The Innocence of Muslims) internette yayınlanan kısa versiyonu idi. Sanatsal olarak da düşünsel olarak da beş paralık bir kıymeti olmayan bu ucube filmin bu denli yankı uyandırması, hak ettiğinden milyon kez daha fazla bir tepkiyle karşılanması, içinden geçtiğimiz konjonktürün niteliğine dair önemli ipuçları sunuyor.

İşçi sınıfının bilinç ve örgütlülük düzeyi henüz yeterli olmadığı için ya AKP’nin yalanlarına büyük oranda kanıyor ya da burjuva muhalefetin peşine takılıyor. Sınıfa yönelik saldırılara, anti-demokratik uygulamalara ve emperyalist-haksız savaşlara karşı mücadele etmesi gereken sendikalara ise kahredici bir duyarsızlık hâkim. Sendikal hareket, bürokrasinin sultasında felce uğramış durumda.

Jones Ana'nın özyaşamöyküsünün 18.bölümü.
Batıda, Güney Pasifik Şirketi’ndeki makinistler için çalışmakta olduğum bir sabah, gazetede, Paint Creek Kömür Şirketinin işçilerle anlaşamadığını ve onları dağlara sürdüğünü okudum. Paint Creek bölgesini biliyordum. 1904’te bu bölgedeki maden işçilerinin örgütlenmesine yardım etmiştim ve kavga şimdi yeniden başlamak zorundaydı. California’daki tüm konuşmalarımı iptal ettim, sahip olduğum her şeyi siyah bir şalın içine bağladım –yolculukta hafif olmayı severim– ve hemen Batı Virginia’ya gittim. Sabah Charleston’a vardım, bir otele gittim, yıkandım ve Paint Creek bölgesine günde bir kez giden trene yetişmek için erkenden kahvaltımı ettim.

Sınıf Mücadelesinde Marksist Tutum şiarıyla yayın hayatına başlayan web sitemiz on yılını geride bıraktı. Marksist Tutum, işçi sınıfı hareketine Marksizmin sesini ve duruşunu taşıma iddiasıyla yola koyuldu ve bu hedefinden bir an olsun ayrılmadı. Milliyetçiliği değil enternasyonalizmi, ülkemizde ve dünyada son derece yaygın olan küçük-burjuva sosyalizmini değil Marksizmi, işçi sınıfının devrimci çizgisini bayrak edinen Marksist Tutum, kendini dar bir entelektüel çabayla sınırlamak yerine işçi sınıfına seslenen ve ondan beslenen bir anlayışa sahip oldu, olmaya devam edecek.

Murad Şirin’in Marxist Revival sitesinde yer alan “Iran: Currency crash sparks protests and puts subsidy cuts on hold” adlı makalesinden çevrilmiştir.

Zulüm, açlık, işsizlik, yani kapitalizm var olduğu sürece insanlar kendi canlarını, yakınlarının canlarını kurtarmak için göç edecekler, umut yolculuklarına devam edecekler. İnsanların diledikleri yere gitme, can güvenliğinin sağlanması, yaşam hakkı ve yer değiştirme özgürlüğü en temel haktır. Bu hakkı gasp edense, çoktan beridir gericileşmiş ulusal sınırlarıyla ulus-devletler ve kapitalizmdir.

Türkiye son iki aydır Kürt halkına karşı yürütülen savaşın en kanlı günlerini yaşıyor. Her gün birbiri ardısıra gelen asker cenazelerinin doğurduğu tepkiyi “biz daha çok öldürüyoruz” diyerek yatıştırma ve güçlü görünme telâşındaki AKP hükümeti, Genelkurmay’la elele ölü sayıcılığı yapıyor. Yeni öğretim döneminin açılışı sırasında ortaokul öğrencileri karşısında yaptığı konuşmada bile “son bir ay içinde toplamda 500 terörist etkisiz hale getirildi” diyerek övünen Erdoğan’a ve burjuva medyaya 90’lı yılların devlet dili hâkim olurken, imha politikası yeniden hortlatılıyor.

Bugüne kadar bu topraklarda yaşananlar, burjuvazinin yıkım ve gözyaşından beslendiğini göstermektedir. Burjuvazi toplumun her hücresine zerk ettiği milliyetçilik zehriyle halklar arasında düşmanlıklar yaratmış, halkları birbirine düşürmüştür. Halkların kardeşliğini sağlayacak yegâne program işçi sınıfının devrimci programıdır. Halkların birbirine düştükleri bir dünya istemeyen herkes de, bu yüzden bütün gücüyle bu programı hayat geçirmek için mücadele etmelidir.

2012 yılının başından bu yana sendikaların işkolu yetkileri açıklanmıyor. Toplu iş sözleşmesi görüşmeleri başlatılamayan yüzlerce işyerindeki yüz binlerce işçi, sendikalarının işkolunda yetkili olup olmadığının açıklanmasını ve toplu iş sözleşmesi imzalamayı bekliyor. Sendikalı ve toplu iş sözleşmesine tâbi olarak çalışan işçiler, aşılamayan yetki krizi nedeniyle Şubat ayından beri ücret zammı almadan çalışmaya devam ediyorlar.