Gezi direnişinin yaşandığı Haziran günlerinde, evinden bakkaldan ekmek almaya giderken polisin attığı gaz bombası kapsülüyle komaya giren ve 269 gün boyunca yoğun bakımda yaşam mücadelesi veren Berkin Elvan 11 Martta hayatını kaybetti. Berkin’in cenazesi kaldırıldıktan birkaç gün sonra devlet güçleri benzer bir saldırıyı bu kez Silvan’da gerçekleştirdi. İlkokul 3. sınıf öğrencisi 10 yaşındaki Mehmet Ezer, polisin attığı gaz bombası fişeğiyle başından vuruldu.

2014 yerel seçimleri sonuçlanmış bulunuyor. Geniş işçi-emekçi kitlelerin bir kez daha kendi bağımsız sınıf çıkarları temelinde bir örgütlülükten yoksun olarak girdiği bu seçimlerde ortaya çıkan sonuçlar işçi sınıfı devrimcileri açısından şaşırtıcı olmamıştır. İşçi-emekçi yığınlar, yoğun olarak bulundukları kentlerde, işçi havzalarında, üç aşağı beş yukarı ülke genelindeki çizgilere uygun biçimde burjuva kamplaştırma siyasetinin kurbanı olmuşlardır.

Kapitalist sistem, insanlığı, çoktandır akıldışı hale gelmiş bir üretim tarzı içinde kıvrandırıyor. Üretim araçları üzerinde özel mülkiyet tekeli kuran kapitalist azınlık, yaratılan zenginliğin her geçen gün daha da artan bir bölümünü gasp ederken, bu zenginliği üreten emekçi kitleler giderek daha fazla yoksullaşıyor. Burjuvazinin tüm yalan ve çarpıtmalarının aksine, bu sistemin ürettiği eşitsizlik tablosu düzelmek bir yana daha da derinleşiyor. Bugün gelinen noktada, milyarlarca emekçinin kollektif bir şekilde yarattığı toplam zenginliğin yüzde 46’sı, en zengin yüzde 1’lik dilimin elindedir. Buna karşılık dünya nüfusunun yarısına, bu zenginlikten sadece yüzde 0,7’lik bir pay düşmektedir.

İşçi sınıfı ve tüm emekçi kitleler, içerisinden geçtiğimiz dönemde demokratik hak ve özgürlüklerin ancak fiili durumlar yaratarak, rejime dayatarak, yani söke söke kopararak elde edilebildiğini görmeli, egemenlerin iç kapışmalarına taraf olmadan kendi sınıf çıkarları doğrultusunda demokratik hak ve özgürlüklerin korunması ve ilerletilmesi mücadelesini yükseltmelidir.

Türkiye’de 2003 yılından bu yana, 18 Mart, “şehitler günü” olarak anılıyor. Bu yüzden Mart ayı geldiği zaman Milli Eğitim başta olmak üzere burjuva ideolojisini üfüren tüm borazanlar benzer hamaset seslerini yüksek perdeden çıkarmaya başlıyorlar. “Şehitler” üzerinden ahlâksızca pompalanan kahramanlık edebiyatı ile emekçileri kapitalistlerin çıkarları uğruna savaşıp canını vermeye hazırlıyor, esasen burjuvaların egemenliğini sürdürmek dışında bir şeye hizmet etmeyen “vatan”, “millet”, “bayrak” gibi kavramları yüceltiyorlar.

2014 Kış Olimpiyatları, 7-23 Şubat tarihleri arasında, ılıman iklime sahip bir Karadeniz kenti olan Soçi’de gerçekleştirildi. Tüm olimpiyat organizasyonlarında olduğu gibi Soçi’de de görkemli bir açılış yapıldı. Dünyanın dört bir yanından sporcular, gazeteciler ve turistler olimpiyatlar için Rusya’ya akın ettiler. Putin’in şahsında Rusya’nın şovuna dönüşen kış oyunlarını yüz milyonlarca insan ise ekranları başından seyretti.

Yerel seçimlerin doğrudan konuları bağlamında da düzen partilerine ve özellikle de mevcut burjuva kutuplaştırmaya karşı bağımsız bir duruş ortaya koymak ve bunu devrimci içerikle temellendirmek gereklidir. Rüşvetçi hırsızların elebaşısı konumuna yükselmiş, emperyal hırsların gözü dönmüş atlısı haline gelmiş, otoriter bir başkan baba olmaya hevesli Erdoğan’ın arkasına yığılmaya da, ABD emperyalizminin kucağında rezil komplolar kurarak hükümet devirme kumpasının aktörleri konumunda olan Cemaat, CHP ve TÜSİAD’çı sermayenin peşine takılmaya da hayır! Hepsini defetmek üzere işçi sınıfına dayanan bir mücadeleyi örgütleyelim ve yükseltelim! Düzen güçlerine karşı mücadelenin zeminini güçlendirecek bir ittifak olan HDP’nin adaylarını destekleyelim! Günümüzün somut koşullarında en anlamlı devrimci yaklaşımın bu olduğunu düşünüyoruz.

Hayatın güzelliklerini tüm yönleriyle yaşamak insanlar için tarifsiz bir mutluluk olabilirdi. Oysa dünyadaki pek çok insan için hayat hiç de olması gerektiği gibi mutluluk içerisinde sürmüyor. Milyarlarca insan için hayat, katlanılması, zorluklarıyla boğuşulması gereken ve ıstırap içinde geçen bir zaman diliminden başka bir şey ifade etmiyor. Milyarlarca insan sınıfsal konumu, etnik kimliği ve cinsiyeti nedeniyle eziliyor, acı çekiyor.

Beyazıt katliamında katledilen devrimci öğrencilerin o dönemki okul arkadaşları, 16 Mart günü saat 13’te Eczacılık Fakültesi önünde anma eylemi gerçekleştirdiler. Saldırı sırasında yaralanan Serpil Arısoy basın açıklaması metnini okudu. Arısoy, Beyazıt katliamının toplumsal hafızadan silinmemesi ve bir utanç abidesi olarak kalmaya devam etmesi gerektiğini söyleyerek, ölen devrimcilerin sadece kalplerde değil toplumun belleğinde de yaşamaya devam edeceklerini vurguladı.

Ukrayna’da son birkaç ayda meydana gelen olaylar, aslında dünyanın pek çok farklı bölgesinde yürüyen süreçlerin en bariz örneklerinden birini oluşturuyor. Bu süreçler ikili bir karaktere sahiptir. Yoksulluktan, sefaletten, çürümüş ve baskıcı rejimlerden bıkan halk kitleleri, içinde bulundukları derin hoşnutsuzluğun ve huzursuzluğun sonucu ayağa kalkıyor, kitlesel protestolar düzenliyor, isyan ediyor. Ancak devrimci alternatiflerin yokluğunu fırsat bilen burjuva güçler, kitlelerin muazzam enerjisini kendi çıkarları doğrultusunda manipüle etmeye, kullanmaya çalışıyorlar.

Gencecik bir fidan olan Berkin’i yüz binler Şişli’de sonsuzluğa uğurladı. Büyük bir acıyla ve tepkiyle Türkiye’nin dört bir yanında sokaklara dökülen yüz binlerce insan, onu aramızdan alan AKP hükümetine ve polise karşı öfkesini haykırdı. Ancak cenazeye bile saygısı olmayan hükümet ve polisi, bu protesto gösterilerine de azgınca saldırmaya devam etti. Bu saldırılar sonucu çok sayıda insan yaralandı ve gözaltına alındı.

Halkların Demokratik Partisine yönelik faşist saldırılar iki aydır giderek tırmanıyor. Düzen partileri devlet olanaklarına ve sermayenin güçlü desteğine yaslanarak düzenledikleri büyük kampanyalarla seçimlere hazırlanırken, Erdoğan ve adamları her dakika televizyonlarda boy gösterirken, milyonlarca insanı temsil eden BDP ve HDP, bütün bu olanaklardan yoksun olmakla kalmayıp, bir de faşist saldırılarla karşı karşıya kalıyor. Kapitalist düzende, “eşit ve adil” seçimlerden ezilenlerin payına işte bu düşüyor.

Gazi katliamının üzerinden 19 yıl geçti. 12 Mart 1995’te kontrgerilla eliyle tertiplenen bu saldırıda 22 Alevi emekçi katledildi, yüzlercesi yaralandı. Bu katliam sonrasında her zaman olduğu gibi tetikçi katiller korundu. Şehirden şehre sürülen davalar tiyatroya dönüştürüldü. Gazi katliamı, bu topraklarda hüküm süren zalim burjuva devletin Alevilere yönelik kanlı provokasyonlarından sadece bir tanesiydi. Egemenlerin Alevilere yönelik kirli tezgâhlarını, bunların siyasi sonuçlarını ve düzen partilerinin ikiyüzlü politikalarını ele almaksızın Alevi kitlelerin ruh halini ve düşürüldükleri siyasi tuzakları anlamak mümkün değildir.

Arap coğrafyasını altüst eden isyan dalgasının üzerinden üç sene geçti, ama Arap halklarına “artık yeter” dedirten koşullar ortadan kalkmış değil. Emekçi sınıfların ayağa kalktığı ülkelerin hiçbirinde sorunlar çözülmedi. Demokratikleşmeden söz etmek zor, siyasi istikrarsızlık hâlâ varlığını sürdürüyor. Barış ve huzurdan bahsetmekse hiç mümkün değil. Suriye’de kanlı bir içsavaş sürüyor ve diğer ülkelerde de içsavaşlara ucu açık çatışmalı-gerilimli durumlar mevcut.

Burjuvazinin sözcüleri “güçlü Türkiye”nin emekçilerin de çıkarına olduğu yalanını pompalasa da gerçek bunun tam tersidir. Erdoğan hükümetinin izlediği emperyal politikalar işçi sınıfına ağır bedeller ödetiyor. Burjuvazi bir taraftan iktisadi gücünü arttırmak için, çalışma saatlerini uzatarak, ücretleri düşürerek, işçi sınıfını örgütsüzleştirerek sömürüyü derinleştirirken, diğer taraftan da askeri gücünü arttırmak için bütçenin önemli bir kısmını silahlanmaya ayırıyor. Bu yolun sonunda işçi sınıfının ve diğer emekçilerin çocuklarının savaş meydanlarına sürülerek birbirlerine kırdırılmasından başka bir şey yoktur.

Günümüzde sıkça kullanılan “zamanın ruhu” kavramı, vaktiyle Hegel’in felsefi yazılarında yer alan Almanca “zeitgeist” sözcüğüne dayanıyor. Bu kavramla genelde kastedilen, belirli bir zaman dilimini karakterize eden ruh hali, düşünce ve duygu tarzıdır. Hegel, 18. yüzyılın sonuyla 19. yüzyılın başlangıcını kapsayan zaman dilimini yeni bir geçiş dönemi olarak ele almış ve bu dönemin karakteristiğinin, esasen 1789 Fransız ihtilalinin başlattığı bir “zaman ruhu” olduğunu yazmıştır.

Hükümet 17 Aralık operasyonlarının yarattığı politik krizi aşmak üzere otoriterleşme yönünde adımlar atmaya devam ediyor. Yargı ve emniyete yönelik operasyonlarla iktidar kavgasını kendi lehine çözmeye çalışan AKP, art arda patlatılan yolsuzluk dosyalarının ve kirli ilişkileri deşifre eden ses kayıtlarının internette dolaşmasını önlemenin de yollarını döşüyor.