Tıpkı tarihteki diğer örnekler gibi bu olağanüstü rejimin akıbeti de olağanüstü süreçler tarafından belirlenecektir ve bu dönem açılmıştır. Mesele, işçi sınıfının bu sürece kendi sınıf çıkarları temelinde örgütlenmiş bağımsız bir aktör olarak katılmasının sağlanıp sağlanamayacağıdır. Bu noktada, görece mücadeleci sendikaların harekete geçmeye başlamaları, daha kitlesel mitingler örgütlemeleri, sosyalist örgütlerin bu mitinglerde daha yüksek katılımlarla yer almaları, faşizme karşı mücadelenin temel ayaklarının güçlenme potansiyeline işaret etmektedir.

ABD’de pamuk ekimi için yok edilen ormanlar ve pestisitlerle zehirlenen toprak, Hindistan’da tekstil kimyasallarıyla zehirlenmiş sular yüzünden kanserden yüzlerce çocuğun öldüğü köyler, Türkiye’de kot kumlama işi yaptıkları için silikozisten ölen işçiler, Bangladeş’te 1000’den fazla işçinin hayatını kaybettiği Rana Plazalar, Şili’de Atacama çölünü dolduran atık giysi dağları, okyanuslarda plastik ve mikrofiber parçacıklarla zehirlenen balıklar, tüm dünyada havasız ve ışıksız merdiven altı atölyelerde çalışan kadınlar çocuklar... Bu manzara kapitalizmin manzarasıdır ve bu manzarayı yaratanlardan çözüm beklemek akıldışıdır.

Türkiyeli emekçilerin yıkıcı bir yoksullaşma yaşadığı, her alanda sıkışan ve çıkmazı büyüyen rejimin ise emekçilerin tepkisini bastırıp onları sindirmeye çalıştığı bir dönemde, DİSK’in çağrısıyla 12 Aralıkta Kartal’da gerçekleştirilen mitinge binlerce işçi katıldı. Kortejler halinde Kartal Meydanına yürüyen işçiler, rejimin ve sermayenin saldırılarına karşı güçlü bir şekilde seslerini yükselttiler. Pandemi bahanesiyle getirilen miting yasaklarının ve iki yıl üst üste 1 Mayıs mitinginin dahi yapılamamasının ardından işsizliğe, yoksulluğa ve rejimin baskılarına karşı örgütlenen bu mitinge DİSK’e bağlı çok sayıda sendikanın yanı sıra sosyalist örgütler de coşkulu bir katılım sağladı.

Kapitalist sistemde sınıf ayrımlarını göz ardı ederek soyut bir “insan hakları” tanımlaması yapmak doğru değildir. Üretim araçlarının özel mülkiyetine dayanan kapitalist sistemde insan haklarına ilişkin sarf edilen şaşaalı sözlerin arkasında tek bir gerçek var: Kapitalistlerin özel mülkiyet ve sömürü hakkını korumak! İnsanların sınıf, renk, dil, milliyet, cinsiyet, meslek, yetenek ayrımı gözetmeden eşit haklara sahip olması, yani gerçek eşitlik ve özgürlük ancak sınıfsız bir toplumda mümkündür.

Yıkıcı biçimde sürdürülen endüstriyel faaliyetlerin yarattığı çok boyutlu çevre sorunları, pervasızca sürdürülen madencilik yüzünden meydana gelen tahribatlar, atmosferdeki karbondioksit konsantrasyonundaki artış, biyoçeşitlilikteki azalma, radyoaktif kirlilik, yıkıcı sonuçları olan iklim değişikliği vs. vs. Gezegenin yaşanabilirliğini tehdit eden çevre felâketleri artık ekolojik kriz olarak ifade edilebilecek bir düzeye ulaşmış durumda. Bunun esas sorumlusunun, özellikle son yüzyıl boyunca ivmelenerek artan kapitalist tarzdaki üretim olduğu da açık.

Belarus-Polonya sınırında yer alan Bruzgi-Kuznica sınır kapısı, yaklaşık bir aydır göçmen krizine sahne oluyor. Ortadoğu, Asya ve Afrika’dan gelen binlerce göçmen, Belarus sınırından Polonya’ya, oradan da Avrupa’ya ulaşmak istiyor. Polonya, sınırda bekleyen göçmenleri Avrupa’ya sokmak istemiyor. Sınır koruma polisleri, göçmenlere göz yaşartıcı gaz ve tazyikli su ile saldırarak yüzlerce insanın yaralanmasına neden oldu. Kuznica sınır kapısından kara yoluyla geçişleri engellemek isteyen Polonya, Eylül ayında olağanüstü hâl ilan etmişti.

Dünya / Yurt olageldiğinden beri bir avuç burjuvaya / Ya / Yurdunda sürgün geri kalanı insanlığın / Ya da / Başka birinin yurdunda mülteci / Yani dünya / Yurt olageldiğinden beri bir avuç burjuvaya / Bir ucundan / diğer ucuna yürüyor / Dünyanın bütün mültecileri / Amerika’dan / Afrika’dan / Asya’dan / Dere tepe / Dağ deniz / Nehir nehir yürüyor

30 Kasım-3 Aralık 1999’da, küresel kapitalizmin temsilcileri Dünya Ticaret Örgütünün (DTÖ) “Millenium Round/Bin Yıllık Dönem” zirvesi için Seattle’da bir araya gelmişti. İşçi sınıfına, insan haklarına, çevreye ve doğaya yönelik büyük saldırılar içeren küresel bir ticaret anlaşmasını imzalamaya hazırlanıyorlardı. Ama on binlerce işçi ve emekçi onlardan önce varmıştı Seattle’a. On binlerce insan, küresel kapitalizmin temsilcilerine o zirveyi yaptırmadı. DTÖ’nün bakanlar toplantısı iptal edildi, bir milenyum dönemi Seattle’daki isyanla kapanmış oldu. Ama Seattle’da başlayan isyan bir hareket olarak varlığını sürdürdü ve “küreselleşme karşıtları” olarak anıldı. Bu isyan, yeni bir milenyumun açıldığı 2000 dönemecinde dünya ölçeğinde yükselişe geçen sınıf mücadelesi dalgasının ilk kıvılcımı oldu.

Faşist rejim içeride ve dışarıda köşeye sıkıştıkça, kırılganlığı arttıkça, toplum üzerindeki baskıyı da arttırıyor. İktidarını kaybetme korkusu dağları sardıkça daha da tahammülsüzleşiyor ve gaddarlaşıyor. Muhaliflerini sindirmek ve susturmak, tüm toplumu kuşatma altına alıp sessizliği sağlamak için kullandığı araçların başında da cezaevleri geliyor. Adeta birer toplama kampına dönmüş bulunan cezaevleri ve burada mahkûmlara yapılan zulüm, çoktandır üzeri örtülemeyecek bir noktaya ulaşmıştır. Uydurma ve çok basit gerekçelerle dahi insanlar tutuklanmakta, hüküm giymedikleri halde uzun yıllar boyu tutuklu yargılanarak cezalandırılmakta, bunlar yetmezmiş gibi mahkûmlar cezaevlerinde insanlık dışı koşullara maruz bırakılmakta ve zulme uğramaktadırlar.

Tövbe haşa / Biz kullarıyız onun / O ne derse o / Eğer duysa “O” dediğimi O’na / Bir tek “O”dan / Kırk maraza çıkarıp / Kırkı birden dayanır bir gece vakti kapımıza / “O” derse ki mesela / Elliye yüz, yüzdür… / Yoka “var” diyorsa “Var”

Faşist rejim iktidarını koruma kaygısıyla tam bir gözü dönmüşlük içinde emekçi kitlelere saldırıyor. Döviz son hızla yükselişini sürdürürken emekçi kitleler sefaletin daha derin çukurlarına doğru yuvarlanıyor. 23 Kasım Salı günü dünya ekonomi tarihinde çeşitli ülkelerde zaman zaman olan “kara gün”lerden biri olarak kayda geçti. Lira dolar karşısında sadece bir günde yüzde 17 değer kaybetti. Bu durum emekçilerin sofralarından her gün büyük dilimler çalınması anlamına geliyor. Ülke adeta bir yangın yeri haline gelmiş durumda.

Dünya genelinde yaklaşık 300 milyon insan savaşlar, işsizlik, açlık, iklim krizi gibi felâketler sebebiyle göç ediyor. Tüm dünya Ortadoğu’dan, Afrika’dan, Latin Amerika’dan göç yollarına düşenlerin dramına şahitlik ediyor. Dünyayı saran göçmen krizinin son adresi ise Belarus-Polonya sınırı oldu. Daha çok Ortadoğu’dan ve Afrika’dan gelen emekçilerden oluşan göçmenler, Belarus’tan Polonya’ya, oradan da Almanya gibi Avrupa ülkelerine geçmek istiyorlar.

İşçi sınıfının ve emekçilerin ekonomik durumu hızla kötüye gidiyor. İşsizlik, yoksullaşma ve güvencesizleşme görülmemiş boyutlara ulaşmış durumda. Tüm sorunlar yumağının odağına yerleşmiş olan ve adeta hepsinin özetlenmesi haline gelen şey ise hayat pahalılığı. Son dönemde hayat pahalılığı gerçek anlamda bir ateş topu gibi emekçilerin hanelerini kavuruyor. Enflasyon devletin düzmece verilerine göre bile yüzde 20 düzeyinde; gerçekte ise yüzde 40-50’ler düzeyinde.