İlkinden 36 yıl sonra filmin devamı olarak “Top Gun: Maverick” vizyona girdi. Film vizyona girince bir türlü yaşlanmayan Tom Cruise’un performansı ve karizması tartışmaların ana konusu oldu. Ancak Top Gun’ın beyaz perdeye neden döndüğü, filmin militarist, şovenist niyetleri burjuva medyanın gündemine pek de girmedi.

Sömürge yıllarından 1930’lara, iç savaştan Bukele’nin diktatörlüğüne asırlar değişmiş olsa da emekçi halkların yaşadığı acılar değişmiyor. Orta Amerika’nın yüzölçümü bakımından en küçük ülkesi olan El Salvador’da halkın ezici çoğunluğu hâlâ yoksulluk içinde debelenirken, kapitalizm tarafından en aşağılayıcı ve insanlık dışı koşullara mahkûm ediliyor.

İran’da kadınların kendilerine dayatılan başörtülerini çıkarmasına ilişkin görüntü ve videoların sosyal ağlarda yayınlanması devam ediyor. “Başörtüsü Zorunluluğuna Hayır” ve “Başörtülü-Başörtüsüz” kampanyasında kadınlar, başörtüsü zorunluluğunu protesto edip tepkilerini göstermek ve kapanıp kapanmamaya özgürce karar verme haklarını vurgulamak için kendi fotoğraflarını ve videolarını çekerek yayınlıyorlar.

Mesele “gerçekçilik”se, sosyalizmin er ya da geç kurulacağını düşünmek, kapitalist düzenin uzun süre bu şekilde yaşamayı sürdürebileceğini düşünmekten çok daha gerçekçidir! Çelişkileri her alanda derinleştirip çözümsüz hale getiren kapitalizmin toplumsal bir devrimle yıkılmaması durumunda gidebileceği tek nokta, gezegenimizle birlikte kendini de imha etmesi olabilir.

Bugün Türkiye’de mevcut rejimin kadın ve sanat düşmanı olduğu, kültürel yaşamı çoraklaştırıp çölleştirdiği, insanların yaşam tarzına pervasızca müdahale ettiği doğru olsa da yasakların nedeni iktidarın kadınlara, sanata, kültüre, seküler yaşam tarzına düşmanlığı değildir. Çünkü bu saldırılar sadece sanatçıları, sadece kadınları ya da sadece seküler kesimleri değil tüm toplumu hedef almaktadır. Amaç tüm emekçiler ve toplum üzerinde sopa sallamaktır, tüm topluma gözdağı vermektir.

Alabildiğine derinleşen yoksullaşmayla birlikte demokratik işleyişin ilgasının üst üste bindiği koşullarda, Türkiyeli emekçilerin tepkisi benzer ülkelere kıyasla hayli düşük düzeyde kalıyor. Bunun neden böyle olduğuna dair birçok yanlış fikir düzen içi muhalif entelijansiya sayesinde geniş bir kitlede de yankı buluyor.

20 Temmuzda, Zaho’daki turizm beldesi Perex köyüne gelenlerin top atışına tutulması sonucunda 3’ü çocuk 9 Iraklı hayatını kaybetti, onlarcası yaralandı. Saldırının yapıldığı yer, değişik bölgelerden gelen çok sayıda insanın bulunduğu bir gezi ve piknik alanıydı; ölenlerin tamamıysa güney bölgelerinden gelen Iraklı Araplardı. Yıllardır izlenen savaş politikalarının yol açtığı bu vahim olay ciddi tepkilerle karşılandı.

Katliamın 7. yılında 33 sosyalist karanfili anmak, Suruç davası sürecinde yaşanan adaletsizliği anlatmak ve katliamın hesabının sorulacağını haykırmak için Temmuz ayı başından bu yana çeşitli illerde eylem ve etkinlikler yapılıyor. 20 Temmuz 2022 günü ise ölenlerin mezarları başında anmalar ve başta katliamın yaşandığı Suruç olmak üzere, İstanbul, Ankara, İzmir ve pek çok ilde basın açıklamaları yapıldı.

Sri Lanka’da aylardır devam eden ve emekçilerin devlet başkanı Gotabaya Rajapaksa’nın sarayını basması ve başbakan Ranil Wickremesinghe’nin evini ateşe vermesiyle üst aşamaya sıçrayan halk isyanı, peş peşe gelen istifalarla ve son olarak Rajapaksa’nın Singapur’a kaçmasıyla bir politik devrime dönüşmüş bulunuyor. Ayağa kalkan emekçiler, sömürü, yoksulluk, kibir ve zulümle cisimleşen egemenlerin sarayını düşürmüşlerdir!

Ağırlaşan yaşam koşulları işçi sınıfının her kesimini mücadeleye katarken sağlık emekçileri de bu koşullardan etkilenmekte ve dönüşmekte, mücadeleye daha fazla ilgi göstermektedirler. Fakat mücadelenin ortaklaştırılması ve güçlenmesi açısından sağlık çalışanlarının aşmak zorunda oldukları çeşitli engellerin olduğu da görülmektedir.

İşçi sınıfı örgütsüz olduğu sürece, sorgusuz sualsiz ödediği vergilerle burjuva devletin ve sermayenin finansörlüğünü yapmaya devam edecektir. KKM bunun çok somut bir örneğidir.