Tüm rakamsal verilerle oynayıp yağmurlu havayı güneşli gösterme gayreti bir süreliğine örgütsüz kitlelerde karşılık bulsa da, yağmurdan nasibini alan ve iliklerine kadar ıslanmaya başlayan yoksul emekçi kitleler, krizin bedelini ödedikçe bir şeylerin ters gittiğinin farkına varmaya başlıyor. Krizin sonuçları işçi sınıfının karşısında bir duvar gibi dikilirken iktidar bir yandan krizi manipüle ediyor, bir yandan da inkâr edilen krizi ucuz atlatması için patronlar lehine teşvik ve önlemleri uygulamaya sokuyor.

Hükümet, sermaye sınıfı ve Türk-İş üst bürokrasisinin elbirliğiyle sahneye koyduğu asgari ücret tespit piyesi bu yıl da “seyirci”den yoğun bir ilgi görerek perde açtı ve iki haftanın ardından alkışlarla sonlandı. Bu temsillerde biliyoruz ki, alışılageldik tiyatro oyunlarının aksine, alkışlar genelde sahneden yükseliyor.

Fransa’daki Sarı Yelekliler hareketi de, bu isyan dalgası üzerinde yükselen eylemlerin son örneklerinden birini oluşturuyor. 17 Kasımda, akaryakıt zamlarını protesto çağrısına yanıt veren on binlerce emekçinin katılımıyla başlayan eylemler kısa sürede tüm Fransa’ya yayıldı.

İktidarın yaptığı açıklama, “biz bildiğimizi okumaya ve yüz binlerce insanın hayatını umursamamaya devam edeceğiz” açıklamasıdır. İktidarın “imaj” oluşturmaya, “prestij” tazelemeye çalıştığı mega projeler, dün İstanbul’da havalimanı şantiyesinde can almıştır, bugün de Ankara’da bir tren yolunda!

Latin Amerika tecrübesi bir kez daha kapitalizmin yarım yamalak önlemlerle, reformlarla, birtakım ulusal kalkınmacı ya da bölgeselci reçetelerle alt edilemeyeceğini de göstermiştir. Kapitalist canavarın önü gerçek anlamda alınmaz, yani kapitalizm hem ulusal ölçekte hem küresel ölçekte yıkılmazsa, o canavar eninde sonunda sizi pençesine alır.

Geçtiğimiz günlerde internete oldukça sarsıcı bir görüntü düştü. Bir okulun bahçesinde diz çöktürülen gençlerin elleri arkadan kelepçelenmiş ya da enselerinin üzerinde kavuşturulmuş, kafaları ise ya duvara dayandırılmış ya da yere eğdirilmişti.

Madalyonun bir yüzünde faşist hareketlerin güç kazanması, milliyetçilik, ırkçılık, göçmen ve yabancı düşmanlığı varken, madalyonun diğer yüzünde ise göçmenleri kucaklayanlar, onlara dayanışma elini uzatanlar ve sosyalizmin yeniden filizlenmesi var.

ABD, saldırgan politikalarla İran’ı dize getirmek istemektedir. Onu çepeçevre kuşatmayı, İsrail karşısında güçsüz bırakmayı, Sünni Arabistan öncülüğünde Şii İran’a karşı bir savaş başlatmayı hedeflemektedir. Yaptırımlarla İran’ı zayıflatmayı, bölgedeki etkisini kırmayı ve daha uzun vadede rejimi yıkarak ABD’nin çıkarları temelinde şekillenmiş bir Ortadoğu’nun parçası haline getirmeyi arzulamaktadır.

Bugünkü duruma bakarak, “yeni bir dünya savaşının arifesindeyiz”, “mevcut durum gerek I. gerekse de II. savaşın öncesindeki durumu hatırlatıyor” şeklindeki yorumlar, işin özüne inecek olursak, mevcut gerçekliği çözümleyemeyen, yeni bir dünya savaşının, üçüncü dünya savaşının zaten çoktandır yürümekte olduğu gerçeğinin üzerinden atlayan değerlendirmelerdir.

Ekonomik krizin etkileri her taraftan dışa vuruyor. Sağlık alanındaki yansımaları da ciddi boyutlara ulaşmış durumda. Sağlık hizmetlerinin pek çoğunun verilemediğini gösteren örnekler artıyor. AKP iktidarının tüm yaşanan sorunlara olduğu gibi bu sorunlara da yaklaşımı aynı.

DİSK ve KESK’e bağlı sendikalar krizin bedelini ödememek için çeşitli eylemler, mitingler, basın açıklamaları yapıyorlar. Yürütülen çalışmaların yeterli olup olmadığı bir yana, ileri sürülen talepler her kesimden işçilerin sahipleneceği ve örgütlenerek mücadeleye sevk edilebileceği doğru ve anlamlı taleplerdir.