19 Aralık 2000 tarihinden itibaren F tipi hapishanelere geçişle birlikte artarak yaşanan hak ihlalleri, tutsaklara sistemli ve sürekli uygulanan ağır tecrit devam ediyor. İnsan Hakları Derneği İstanbul Şubesi Cezaevi Komisyonu, tecride dikkat çekmek için 10 Ocakta Taksim Hill Otel’de “Kanayan Yaramız Hapishaneler” kampanyası kapsamında bir fotoğraf sergisi açtı.

Umutsuz biçimde yok olan küçük-burjuvazinin ve geleceğinden umutsuz burjuvazinin dünyaya bakışında karamsarlıklar olmasını ve onların moralsizliklerini anlayabiliriz. Ancak büyüyen, örgütlendikçe güçlenen ve yeni toplumu kurabilecek tek toplumsal güç olan işçi sınıfı için karamsar olmayı gerektirecek hiçbir neden yoktur. Kara çiçek, polis copu, atom bombası işçilere ne ile dövüşmeleri gerektiğini hatırlatıyor sadece. Yeni doğan her işçi çocuğuna bu bilinçle hoş geldin demeli, onun yolunu gözleyen sosyalizmin mücadelesine katılması için işçi sınıfı bilinciyle onu yetiştirmeliyiz.

Ahmedinecad’ın Venezuela’ya dördüncü gezisi üzerine İranlı devrimci Marksistlerin, Committee for Marxist Revival web sitesinde yer alan açıklamasını yayınlıyoruz.

Yasada yapılan değişiklikle birlikte şimdilik 8 kişinin şike nedeniyle tutuklulukları son buldu. Tahliyelerin başlaması da gösteriyor ki, burjuva hukuku futbolda esaslı bir temizlik yapacak kudrette değildir. Zengin kulüplerle iktidarı elinde bulunduran siyasetçiler arasında yeni ilişkilere girilecek, nihayet seçilen birkaç isim cezalandırılarak yargılama son bulacaktır. Milyar dolarlık getirisi olan futbolun “iyi oynayan kazansın” mantığı ile oynanması kapitalist sistemin kurallarına aykırıdır

Kapitalist ekonomi yerlerde sürünürken, emperyalist rekabet kızışıyor, askeri çatışmalar yayılıyor, demokratik hak ve özgürlükler giderek askıya alınıyor, ırkçılık ve faşist eğilimler güçleniyor. Tüm bunlara, yükseliş dönemlerinde oluşturulan uluslararası kapitalist kurumların giderek çatırdamaya başlamasını da eklemek gerekiyor. Krizin can yakıcılığı arttıkça, büyük emperyalist güçler arasındaki rekabetin de dozu artıyor, eski ittifaklar parçalanıyor ve yeni ittifak arayışları güç kazanıyor.

Halkların Demokratik Kongresi (HDK), barış ve adalet talebiyle Mart ayının sonuna kadar her Cumartesi Ankara, İstanbul, Adana, İzmir ve Eskişehir’de alanlara çıkacak ve ses verecek. Bu kapsamda ilk basın açıklaması da 7 Ocak Cumartesi günü yapıldı. Ankara’da Sakarya Caddesi’nde yapılan açıklamaya yaklaşık yüz kişi katıldı.

Halkların Demokrasi Kongresi, Mart ayına kadar sürecek “Sen de Bir Ses Çıkar” kampanyasının startını verdi. Eylem her Cumartesi günü saat 13.00’da, çeşitli kent merkezlerinde gerçekleştirilecek. Ocak ayı boyunca kampanyanın ana teması “barış ve adalet” olarak belirlendi.

Bugün en güvenilir ve mutlu insanlar en çok mücadele eden insanlardır. Çözüm, bireyde ve bireysel çare arayışlarında değil, toplumu değiştirmekte. Bizi hasta eden, sömüren, insan olmaktan çıkartan, delirten kapitalist sistemi yıkmak için örgütlenmekte.

Bu devlet binlerce kilometre uzakta, başka bir ülkede, iki ayrı kentte kurduğu 60 bin kişi kapasiteli çadırları istese Van ve Erciş’te de kurabilir. Depremzedelere aynı hizmetleri sunabilir. Ama bunu yapmaz. Kapitalizm altında yoksullar hep yok sayılacak, onlardan hep alınacak. Sermaye sahipleriyle yoksullar asla eşit olmayacak. İşte bu yüzden organize adaletsizliğe karşı tek çare, dünyanın tüm işçileri olarak birleşmek ve gerçekten organize olmaktır.

Toplumu milliyetçilikle zehirlemeye çalışan ve Kürt düşmanlığını empoze eden TC devleti, mevcut realiteyi kabul edip benimsemekte hazım sorunu yaşıyor. Ancak gerçeklik ortadadır ve eninde sonunda kendini kabul ettirecektir.

Kapitalizm, pek çok şeyin yanı sıra, kadınlara hak ettikleri insanca yaşamı sağlamaktan aciz olduğu için de yıkılmayı kat be kat hak ediyor. Bu sistem kadınların iki kat fazla ezilmesine yol açarken, kendini üstün gören erkeğin de elinden insanlığını alıyor. Kendini ayrıcalıklı gördüğü için, korunduğu için, kendisine kulluk edilmesi gerektiğini düşündüğü için bir başkasına şiddet uygulayan bir insan, insanlıktan çıkmıştır. Kapitalist düzen devam ettikçe ne kadınlar ne de erkekler huzurlu bir yaşam sürdürebileceklerdir.

Sosyalist hareket ciddi bir sorgulamanın içine girerek bünyesindeki Stalinizm ve Kemalizm kalıntılarından kurtulmadan, işçi sınıfıyla yeni ve kalıcı bağlar kuracak adımlar atmadan, önümüzdeki süreçte karşılaşılacak zorluklara ve fırsatlara gereken yanıtı verecek hazırlığı yapamayacaktır. Dünya yeni bir toplumsal bunalımın içine girmiş durumdadır. Burjuvazi bunalımı aşabilmek için işçi sınıfına yönelik saldırıları alabildiğine sürdürmekte, emperyalist savaşın alevlerini yaymaktadır. “Demokrasinin beşiği” Avrupa’da faşist akımlar güçlenmekte ve istisnasız tüm kapitalist ülkelerde olağanüstü rejimleri andıran baskıcı uygulamalar artmaktadır. Ve tüm bunlara işçi-emekçi sınıfların isyanları, ayaklanmaları, ardı arkası kesilmeyen protesto ve öfke dalgaları eşlik etmektedir. Tarih defalarca göstermiştir ki, işçi sınıfının bu yeni uyanışına ancak gerçekten hazır olanlar önderlik edebilecek ve sınıfın muazzam enerjisini sosyalist devrim hedefine kanalize edebilecektir.

İşçilerin sendikal bürokrasiye karşı taban örgütlülüklerine dayanan güçlü mücadelesi olmadan, sendikaların tepesinde gerçekleşecek değişikliklerin fazlaca bir önemi yoktur. Tabanın işçi sınıfının genel çıkarları çerçevesinde harekete geçirilmediği hiçbir muhalefet hareketi, militan sınıf sendikacılığının hayata geçirilmesine katkı sağlamayacaktır. Bugün işçi sınıfının mücadelesinin canlandırılması ve sermayenin pervasız saldırılarının püskürtülebilmesi için işçileri sendikaların tabanında örgütleyebilecek bilinçli ve militan işçilere, bu işçilere kılavuzluk edecek deneyimli sınıf örgütlerine muazzam ölçüde ihtiyaç vardır.

Şırnak Uludere’de bir hafta önce yapılan katliamda 36 kişi savaş uçaklarıyla öldürülmüştü. Yapılan bu katliamın ardından Kürt emekçiler yaptıkları eylemlerle, devletin bu katliamcı geleneğini protesto ediyor. Bu protestolardan biri de 4 Ocakta Taksim’de yapıldı.

Türkiye’den Almanya’ya göçün 50. yılı vesilesiyle Türk-Alman ortak yapımı birçok etkinlik düzenleniyor. Her iki ülkede de çeşitli “kutlama”lar gerçekleştiriliyor. Ancak göçmen işçilerin hafızası kutlanacak mutlu anılardan ziyade acı anılarla dolu. 1961 yılında binlerce işçi, Sirkeci Garından bindikleri trenlerle, umut bağladıkları Almanya’ya göç etti. Bu umut yolculuğuna çıkan binlere zaman içinde on binler eklendi. Bugün Almanya’daki Türkiyeli göçmenlerin sayısı 3 milyona ulaştı.