İktidarın doğa düşmanlığındaki kabarık sicilini daha da kabartıyor. Emekçiler yangın, sel, deprem, kuraklık, susuzluk gibi felâketlerle boğuşurken, iktidar her yerden rant elde etmek uğruna yeni ve daha büyük felâketlere kapı açıyor, vurgun üstüne vurgun yapıyor.

Emperyalist paylaşım savaşları dünyayı köklü biçimde değiştirmezler sadece, aynı zamanda değişen dünyanın, değişen dengelerin, kimi dünya güçlerinin bu değişen dengelere göre yeniden konum alma isteğinin sonucudurlar da. Birinci ve ikinci emperyalist paylaşım savaşları bunun açık örnekleridir. Ve çoğu kimse halen yürümekte olduğunun farkında olmasa bile üçüncüsü de bu gerçeğe dair pek çok veri sunuyor.

Afrika denilince akla ilk gelen açlık, yoksulluk, sefalet, kurak topraklar ve çöllerdir. Oysaki Afrika’nın çoğu bölgesi tropikal iklime sahiptir. Tarım alanlarına elverişli toprakları mevcuttur. Ancak verimli toprakların büyük bir kısmı dev gıda tekelleri tarafından yağmalandığı için, tekellerin kâr odaklı ihtiyaçları doğrultusunda üretim yapılmaktadır. Bölge halklarının ihtiyaçları hiçe sayıldığı için gıdanın kendisine ve çeşitliliğine ulaşmak zor ve maliyetli olmaktadır.

1 Mayıs’ta yakılan ateş, Komünist Manifesto’da yakılan ve kapitalizmden kurtuluşun yolunu gösteren ateşin devamıdır. Ve bu ateş hiçbir zaman söndürülemedi, söndürülemeyecek. Bu yıl da 1 Mayıs’ta dünyanın her yerinde yüz milyonlarca emekçi kapitalist sömürüye, hak gasplarına ve emperyalist savaşa karşı 1 Mayıs’ın sönmeyen ateşini meşale yaparak ve enternasyonalizm bayrağını dalgalandırarak meydanlara çıkacak.

Yeterli devlet okulu bulamadığı için ilkel koşullarda okuyan çocuklarımız, atanamayan öğretmenler, kalacak yeterli yurt bulamadıkları, fahiş kiraları ödeyemedikleri için parkta yatan üniversiteliler, aylarca muayene olabilmek için bekleyen ve numara alamayan hastalar, biraz daha ucuzunu bulmak için ekmek kuyruklarında kalan, kısacık ömürlerini insanca yaşamadan tüketen emekliler… Böyle uzayıp giden listedekilere neden kaynak bulunamadığı ortadadır. Yıllardır bu dipsiz soygunla semirenlerden ve emekçileri pespaye bir dille aşağılayanlardan bunların hesabı teker teker sorulmalıdır.

Ukrayna savaşı günümüz dünyasının bir savaş dünyası olduğunu çok daha belirgin biçimde gösteriyor. Her ne kadar Batılı hükümetlere ve halklara Ukrayna’ya çok daha yüksek düzeyde yardım etmeleri için basınç oluşturma maksadıyla sarf edilmiş olsa da, Zelenskiy’in resmi sözcüsü Podolyak’ın sözleri aslında bu önemli gerçeğe işaret ediyordu. Üçüncü Dünya Savaşının çoktan başladığını söyleyen Podolyak “Brüksel’de Amsterdam’da kafelerde oturup Netflix izliyor, savaşın size dokunmayacağını sanıyorsunuz” diyordu.

Uzunca bir süredir “işlevini yitirdiği” söylenen NATO, 73 yaşına girdiği bugünlerde Ukrayna savaşıyla kan tazelemiş görünüyor. Öte yandan bu savaştaki rolü, onun işçi sınıfına yönelik yıkıcı tehdidinin ortadan kalkmak bir yana daha da artacağına işaret ediyor ve haklı olarak tepkilerin yükselmesine yol açıyor. Türkiye’de de bu emperyalist savaş aygıtına yönelik tepkiler güçleniyor.

Emperyalist çıkar savaşlarında kendi saldırganlıklarını meşrulaştırmak ve savaşı istedikleri yöne doğru ilerletebilmek için egemenlerin söylemeyeceği yalan, başvurmayacağı yol olmadığını biliyoruz. Birinci ve İkinci Dünya Savaşlarında böyle olmuştu. Çeşitli biçimler altında sürdürülen Üçüncü Dünya Savaşının Afganistan, Irak, Suriye ve Libya cephelerinde de böyle oldu.

Her sabah beş on beşte uyanır sınıf kardeşim Süleyman / Uyanır uyanmaz / Ok gibi saplanır yüreğine / Tabanlarının dinmek bilmez ağrısı / Ne geçim derdi düşer o an aklına / Ne ev bark / Ne çoluk çocuk kaygısı / İlle de tabanlarının ağrısı / İlle de tabanlarının ağrısı