Varşova Gettosu ayaklanması, ölüm kamplarında katledilmektense onurlarıyla direnerek ve savaşarak ölmeyi tercih eden en genci 13, en yaşlısı 40 yaşında olan direnişçilerin, sosyalistlerin, kendilerinden sonraki kuşaklara bıraktığı muazzam bir direniş destanıdır. Böylesi bir direnişin yaşanabilmesi korkunun felçleştirdiği bir toplumun varlığına rağmen örgütlülüğünü koruyan ve asla pes etmeyen sosyalistler sayesinde mümkün olabilmiştir. Varşova Gettosu ayaklanması neredeyse bir şehrin yok olmasıyla, binlerce insanın katledilmesiyle sonuçlansa da direnişçiler açısından bir yenilgi anlamına gelmiyor. Nitekim bu isyan Polonya’daki direniş hareketini etkilediği gibi, başka gettolardaki ve hatta ölüm kamplarındaki ayaklanmaları tetiklemiştir.

Sorunlar biriktikçe, yaşam koşulları zorlaştıkça mücadele etmek artık hayati bir mesele haline gelir! Türkiye’de şu anki şartlar ve seçim süreci işçi sınıfını, geniş emekçi yığınları bir dönemece getirmiş durumdadır. Ya yanlış tutum alarak yıkıldı yıkılacak faşist rejimin daha kanlı daha zalim uygulamaları altında daha fazla ezilmek ya da onu def ederek ve bu özgüvenle kapitalizme karşı mücadeleyi ilerletecek bir yola girebilmek!

Emek ve Özgürlük İttifakında ifade bulan dinamiği büyütmek, sağlamlaştırmak hayati önem taşımaktadır. Seçim sonucu ne olursa olsun önümüz kavgadır. Tüm ezilenlerve sömürülenlerolarak bu faşist rejimin melûn planlarıyla bizi yıldıramayacağını, onu yıkacak güçte ve kararlılıkta olduğumuzu gösterelim!

Gerçeklik ortada duruyor; gerek finansal kurumlar gerekse de reel ekonomi bıçak sırtında durmaktadır. Tek ayak üzerinde söylenen onca yalana rağmen herkes bu gerçeğin ya bilincindedir ya da içten içe bu doğrultuda bir hissiyata sahiptir. İflas dalgasının yarattığı enkazın ne tür yeni sarsıntıların yolunu döşeyeceğini, hangi fay hatlarına stres aktardığını önümüzdeki dönemde göreceğiz. Çırılçıplak ortadadır ki, hükümetlerin emekçilerin sırtından kaynak aktararak finans tekellerini kurtarmaktan başka yaptıkları ve yapabilecekleri pek bir şey yoktur, ama bu yolun da bir sonu bulunmaktadır.

Türkiye ekonomisi deprem öncesinde yokuş aşağı gitmekteydi. Toplumda değişim arzusu yükselirken tek adam rejimi kendini tek seçenek olarak dayatmaya devam ediyordu. Depremle birlikte sadece binalar değil tek adam rejiminin “Büyük Türkiye”si de çöktü. Tek adam rejimi 21. yüzyılda teknolojideki ve bilimdeki ilerlemelere rağmen, doğa olaylarının felâkete dönüşmesine neden oldu, felâketler karşısında emekçi halkı çaresiz bıraktı. Ortaya çıkardığı çelişki ve sorunlarla birlikte deprem toplumda bir kırılma yarattı. Emekçilerin tek adam rejimine öfkesi iyice arttı, yoğunlaştı.

Meksika, volkanik patlamaların ve depremlerin sıkça yaşandığı Pasifik deprem kuşağında yer alan bir ülke. Fay hatlarıyla çevrili Meksika’nın yakın tarihi, şiddetli depremler ve bu depremlerden çıkarılan derslerle örülen mücadele deneyimleriyle dolu. Türkiye’deki 6 Şubat depremlerinin nedenleri ve sonuçlarıyla taşıdığı benzerlikler bakımından, 1985 Mexico City depremine ve sonrasındaki mücadele deneyimlerine daha yakından bakalım.

Ey proletarya proletarya / Sen ve biz / Aynı kavgada / Yan yana ve biriz / Sana bu karanlık / Bu dumanlı havada / Yol gösterecek olan bu gücü / Tanı ve anla.Ey proletarya proletarya / Ne sen bizden ayrı / Ne biz senden gayrı olamayız / Baş koyduğumuz / Ahdettiğimiz yere / Ayrı ayrı yollardan varamayız.Ey proletarya proletarya / Şu baş gelinmez / Şu bütün dünyaya yeten / Muhteşem gücünün farkına vardığında / Haddini bildireceksin burjuvaya / Bildireceksin / Bildireceksin şüphesiz.Ey proletarya proletarya / Sıkıp yumruklarını / Sıkıp indirdiğinde çarklarına bu düzenin

Fransa’da gençlerin kendi dillerinde kendi kelimeleriyle ifade ettikleri kaygılar aslında bugün dünya gençlerinin ortak kaygılarıdır. Özetleyecek olursak, düşük ücretler, işsizlik, yoksulluk, ekolojik kriz, sağlıksız koşullar, gelecek kaygısı gençleri “artık yeter” demeye iten en birincil nedenler.

İran’daki 20 bağımsız işçi, öğrenci ve kadın örgütü, 14 Şubatta, Molla rejimine karşı yürütülen devrimci mücadelenin taleplerini dile getiren ortak bir bildirge yayınladılar. Mücadeleyi emekçilerin çıkarları yönünde ilerletmek için İran halkına seslenen bu bildirgeyi yayınlıyoruz.

Bugünün Türkiye koşullarında emekten, demokrasiden, özgürlükten yana güçlerin birlikte mücadele etmesi önem taşımaktadır ve kurulmuş olan Emek ve Özgürlük İttifakı bunun en somut ifadesi olarak ortaya çıkmıştır. O nedenle seçim de dâhil olmak üzere Emek ve Özgürlük İttifakını güçlendirmeye çalışmak, etkisini arttırmaya dönük çabalara omuz vermek işçi sınıfının mücadelesini ilerletmek bakımından en doğru yoldur. Türkiye’nin yeni bir döneme girdiği ve yeni bir siyasal atmosferin şekillendiğini akıldan çıkarmamak gerekiyor. Faşist rejim yüz yıllık cumhuriyet tarihini büyük bir kırılma noktasına getirmiştir ve onun baskı, zorbalık ve hilelerle seçimi gasp etmesi bile onu kurtarmaya yetmeyecektir, bunu bilelim.

Mevcut rejimi “ayakta tutan” temellerden hiçbirinin sağlam kalmadığı gerçeği, yıkılmayıp ayakta kaldığı her an işçi ve emekçilere cehennemi yaşatan bu ucube rejimin eninde sonunda gümbürtüyle yıkılıp gideceğini gösteriyor. Rejimin alçak saldırıları da dâhil, teşebbüs edeceği hiçbir melânet bu gerçeği değiştiremez.

Bu köhne zihniyet ve örgütlü zalimlik karşısında kadınlar sinip geri çekilmemekte, onurlarını korumak ve bu zihniyete karşı durmak için hayatları pahasına mücadele etmektedirler. Kadın düşmanlığında birleşen şer ittifakının 14 Mayıs seçimlerinde karşısında en önce bu direngen kadınları bulacağından hiç şüphemiz yoktur.

6 Şubat depremleriyle birlikte içine girdiği çıkışsızlık daha da derinleşen rejim, muhalefet cephesini zayıflatmak için kirli oyunlarına devam ediyor. Bu kirli oyunlardan biri de HDP’nin hemen seçim arifesinde kapatılmasıydı. Anayasa Mahkemesinde devam eden kapatma davasının sürdüğü ve kapatılma olasılığının arttığı koşullarda HDP, 14 Mayıs seçimlerine Yeşil Sol Parti listeleriyle gireceğini açıklamıştı. Yeşil Sol Parti, 30 Martta Ankara’da gerçekleştirilen bir toplantıyla seçim bildirgesini açıkladı.

Macron hükümetinin Ocak ayında gündeme getirdiği emeklilik tasarısının milyonlarca işçiyi ayağa kaldırdığı Fransa haftalardır kitlesel grevlerle sarsılıyor. Emeklilik sistemini sürdürülebilir hale getirmek bahanesiyle emeklilik yaşını 62’den 64’e çıkarmayı öngören bu tasarı doğal olarak genciyle yaşlısıyla tüm emekçilerin tepkisini çekti. Ülkedeki 8 sendika konfederasyonu ortak tavır alarak bu tasarıya karşı çıkarken 19 Ocakta grev kararı aldı ve o gün tüm sektörlerden 1 milyondan fazla işçi iş bırakarak sokağa çıkıp kitlesel gösteriler düzenledi.