Avrupa’daki örneklerin aksine faşizm, Latin Amerika’da ABD emperyalizmi destekli askeri darbelerle iktidara kuruldu. Fakat Latin Amerikalı işçi ve emekçiler de aynı Avrupa’daki sınıf kardeşleri gibi faşizme karşı çeşitli araçlarla mücadele etmekten geri durmadılar. Böylece geriye sadece faşizmin yarattığı yıkım ve acılarla sınırlı dersler değil, faşizme karşı mücadele örnekleri de bıraktılar. Gelecek kuşakların tarihsel iyimserliğinin oluşmasına onlar da katkı sundular.

Hükümetin ağır baskılarına ve engelleme çabalarına rağmen Newroz başta Diyarbakır olmak üzere pek çok kentte kutlandı. Hafta sonu yapılmak istenen Newroz etkinliklerini “ancak 21 Martta yapılabilir” diyerek yasaklayan hükümet, buna rağmen yüz binlerin Newroz meydanlarına akmasını engelleyemedi.

Uzun yıllardır dünyada hâkim olan siyasal eğilim ve dengeler bozulmuş durumdadır. Genel olarak denge durumunu yansıtan siyasi istikrar artık sürdürülemiyor. Eskiden ekonomik istikrara paralel olarak merkez sağ ve solda duran partiler arasında salınan bir burjuva siyaset sarkacının bulunduğunu söyleyebiliriz. Kutuplaştırıcı, ayrıştırıcı, toplumun belli bir kesimine yönelik nefret dilini içeren bir siyaset yerine daha yumuşak söylemli, liberal bir siyaset yürütülüyordu. Aşırı sağcı, faşist partiler bugünkü gibi ön plana çıkmamışlardı. “Aşırı sol” denen akımlar ise küçük gruplar olarak varlığını sürdürmekteydiler. Farklı ülkelerdeki benzer gelişmeler ve sonuçlar krizden bunalan kitlelerin bir taraftan özlem duyduğu yaşam için arayış içinde olduğunu, diğer taraftan derin hayal kırıklıklarının yarattığı öfke ile aşırı sağa kaydığını gösteriyor.

Paris Komününün 146. yılında, burjuva düzene karşı soylu bir biçimde dövüşen Komünarları saygıyla anıyoruz. Bonaparte rejimi altında bile yüreklerini karartmayıp mücadeleyi sürdüren ve sonunda mücadelelerini Paris Komünü ile taçlandıran Komünarların kararlılığının, inancının, umudunun ve cesaretinin unutulmaması bugünlerde bir kat daha önem kazanıyor. Çünkü günümüzde de emperyalist kapitalist sistem tarihsel bunalımını atlatabilmek için çareyi otoriter ve totaliter yönetim biçimlerinde, savaşlarda arıyor.

Bir grup bilim insanı 70 yıl önce sembolik olarak dünyanın sonunu gösteren bir “Kıyamet Saati” oluşturdu. Oluşturulan saate göre gece yarısı dünyanın sonunu temsil ediyor. Dünyayı yok oluşa sürükleyen tüm gelişmeler ise saatin yelkovanını gece yarısına doğru yaklaştırıyor. Fizikçiler ve çevre alanında çalışmalar yapan bilim insanları tarafından kontrol edilen saatin hareketleri, dünyanın büyük bir felâkete karşı ne kadar kırılgan olduğunu gösteriyor. Bu çalışmayı yapan bilim insanları, Trump’ın ABD’de başkan seçilmesiyle saatin yelkovanının gece yarısına yarım dakika daha yaklaştığını açıkladılar. “Kıyamet Saati”ne göre gece yarısına sadece 2,5 dakika kaldı. Dünyamız yok oluşa artık daha yakın!

Binyıllardır kadına vurulan prangaların yükünü atmak, zincirleri kırmak, bu zincirlerin yara tutmuş, nasırlaşmış izlerini silmek, zincir vuranların karşısına dikilmek elbette kolay değildir. Ama tarihin en karanlık dönemleri bile ezilen sınıfların kadınlarının bu zorluklarla baş etmeyi göze almaktan kaçmadığı, erkeklerle birlikte sömürüsüz, eşitlikçi bir toplum için mücadele ettiği, dişe diş savaştığı örnekler barındırır.

8 Mart, emekçi kadınların sembolleşmiş bir uluslararası mücadele günüdür. Tüm dünyada ezilen, sömürülen emekçi kadınlar kendilerine miras bırakılan bu şanlı güne sahip çıkıyor. 8 Mart’ı grevlerle, direnişlerle karşılayan emekçi kadınlar, meydanlarda, sokaklarda taleplerini haykırıyorlar. 5 Mart Pazar günü Türkiye’de de pek çok kentte kadınlar, hükümetin baskılarına ve yasak girişimlerine rağmen, taleplerini haykırmak için meydanlardaydılar.

Egemenler tam da işçiler-emekçiler kendilerine ait büyük resimlere meylettiklerinde onlara büyük işlerle uğraşmamalarını, sıradan gündelik hayatlarının hayhuyu ile yetinmelerini telkin ederler. Sadece kendi “ekmekleri” ile ilgilenmelerini dayatırlar. Ekmek önemlidir, ama ne hayat ekmekten ibarettir, ne de birçok durumda büyük meselelerle ilgilenmeden ekmeği korumak ve büyütmek mümkündür. Lenin tam da bu yüzden işçilerin sadece ekmek sorunuyla ilgilenmeleri anlamına gelecek siyasi eğilimlere (ekonomizm) karşı amansız mücadele vermiş ve işçilerin doğru yaklaşıldığı takdirde büyük siyasi sorunlara ilgi göstereceklerini ve bunları anlayacaklarını söylemiştir.