İktidara geldiği günden bu yana AKP, cinsiyetçi politikalar gütmekten, erkek egemen zihniyeti körüklemekten çekinmedi. İktidar ve iktidar yalakaları kadın düşmanı görüşlerini topluma benimsetmeye çalışmaktan vazgeçmediler. Onlar, kadınlara 25 yaşına gelmeden evlenmeyi, “annelik kariyerine” gönül verip çok sayıda çocuk doğurmayı, hamileyken dışarı çıkmamayı, kahkaha atmamayı, şiddet karşısında sessiz kalmayı, biat etmeyi salık verdiler. Hak arayan, eylemlere katılan kadınları aşağıladılar. “Benim başörtülü bacılarım” söylemi eşliğinde emekçi kadınlar arasında, toplumda yapay ayrımları körüklediler. Kadının giyimi ve bedeni üzerinden kendi politikalarına meşruiyet sağlamaya çalıştılar.

Patronlar Suriyeli işçileri, yerli işçilere kötü işyeri koşullarını, düşük ücretleri dayatmak için bir araç olarak da kullanmaktadır. Eğer işçi ücretini beğenmiyorsa, çalışma koşullarından şikâyetçi ise patronlar hemen o işçiyi çıkarıp yerine Suriyeli bir işçi almakla tehdit etmektedirler. Dolayısıyla uzun saatler, düşük ücretler ve kötü işyeri koşulları yerli işçilere de dayatılmaktadır. Bu dayatmanın sonucu ise daha vahim bir yöne kaymaktadır. İşinden atılan veya işini kaybetme korkusu yaşayan işçiler suçlu olarak Suriyeli emekçileri görmektedir.

Halkların Demokratik Partisi (HDP) milletvekilleri, üç gündür Ankara’da Anayasa Mahkemesi önünde “Vicdan ve Adalet Nöbeti” tutuyor. Bilindiği gibi, aralarında HDP’nin eş genel başkanları da olmak üzere 11 milletvekili 4 Kasım 2016’dan bu yana tutuklu olarak hapiste tutuluyor. Dokunulmazlıkları AKP-MHP-CHP ortaklığıyla kaldırılan milletvekillerinin tutuklulukları her açıdan bir hukuksuzluk örneği. HDP eş başkanı Demirtaş bunca süredir henüz mahkeme önüne çıkartılmış, duruşmaları başlamış bile değil.

Harvey kasırgası bir kez daha gösteriyor ki, doğayı kâr hırsıyla tahrip eden kapitalizm gezegenin doğal dengesini bozmakta, iklim olaylarında ani değişimlere ve yoğunlaşmaya sebep olmakta, fırtınaların, yağışların felâkete dönüşmesine yol açmaktadır. Kontrolsüz sanayileşme ve kentleşme, afetleri daha büyük bir yıkıma dönüştürmektedir. “Süper güç” ABD bile olsa, sonuç değişmemektedir.

Bugün Türkiye’de toplumdaki muhalefeti istedikleri ölçüde bastırıp yok edemeyen iktidar sahipleri endişe içindeler. Tüm ipleri eline geçirmiş olan iktidar sahipleri, bütün olanaklara ve ayrılan onca kaynağa rağmen kültür ve sanat alanında istedikleri niteliğe ve güce ulaşabilmiş durumda değiller. Son zamanlarda, en tepeden başlayarak, iktidar sahipleri ve sözcülerinin sosyal alanlarda, kültür ve sanattaki başarısızlıklarından “şikâyet etmelerinin” altında tam da bu sebep yatmaktadır.

Kendini nasıl tanıtırsa tanıtsın, ne kadar hayırsever görünürse görünsün sınıfsal konumu gereği kapitalist kapitalisttir. Emekçileri en ağır ve kötü koşullarda çalışmaya mahkûm ederek, en temel insani ihtiyaçlarını dahi karşılayamayacak duruma getirip sonra da bu ihtiyaçların karşılanması için bağış yapıyor görünmek, bunu da bir reklâm ve kâr aracına dönüştürmek kapitalistlerin tıynetinde var. Gölgesini satamadığı ağacı bile kesen kapitalistlerin karşılıksız, çıkar gözetmeksizin bağış ve yardım kampanyaları düzenlemesini beklemek, onlardan hayırseverlik ummak saflıktır.

AKP, istihdam seferberliğini Şubat ayında “Çalışmak isteyene işte fırsat, tarihin en büyük istihdam seferberliği” sloganıyla başlatmış, hedefinin 2 milyondan fazla istihdam yaratmak olduğunu duyurmuştu. Bu kapsamda işe alınacak işçilerin tüm vergi ve primlerinin devlet tarafından karşılanacağı ifade edildi. Devlet karşılıyor ama İşsizlik Fonunda biriken paradan karşılıyor. Seferberliğin üzerinden 3 ay geçti. Fakat istenen sonuca ulaşılamamış görünüyor. AKP yanlısı medya haberi tersten servis etse de gerçeklerin üstü örtülemiyor.

AKP-MHP kirli ittifakına karşı “Durmayalım, Dur Diyelim! Faşizmi Durduralım, Birlikte Değiştirelim!” kampanyası çerçevesinde demokrasi güçleriyle ortaklaşarak sürdürülecek mücadelenin kesintisiz devam edeceği ifade edildi. Eylül ayından itibaren gerçekleştirilecek mitingler, halk toplantıları ve şölenlerle sokakların ve meydanların mücadele alanlarına dönüştürüleceği, faşizmi kurumsallaştırmayı hedefleyenlere “Dur” deneceği vurgulandı.

Trump’ın başkanlığa gelmesiyle birlikte genelde ırkçılığın, özelde de faşist it sürüsünün cesaret kazandığı ve daha taşkın davranmaya başladığı kimsenin gözünden kaçmıyor. Nitekim popüler medyada bile bu noktaya dikkat çekiliyor. Ancak mesele, “Trump geldi, bunlara cesaret verdi” denerek sınırlandırılabilecek bir mesele değildir. Charlottesville hadisesi, Trump gibi birinin ABD’ye başkan seçilmiş olmasını da içeren, günümüz dünyasında işlemekte olan derin süreçlerin çok çarpıcı bir uç verişidir.

Bu toplantıların işlevine özel bir önem verdiği harcadığı mesaiden belli olan Erdoğan, bir süre önce karşısına “sivil toplum kuruluşları” temsilcilerini oturttu. Onlara hitaben yaptığı konuşmada kendi iktidarlarından sonra Türkiye’deki “sivil toplumun” ne denli zenginleştiğinden ve mümbit bir hal aldığından bahsetti. Karşısında oturan sözde müstesna ve fedakâr bileşimle nasıl iftihar ettiğini söyledi ve ayrıca o bilindik üslubuyla nasıl bir “sivil toplum” arzuladığını anlattı. Elbette bolca lafebeliğiyle, çarpıtmalar ve tehditlerle…