Marx kapitalizmin tarih sahnesine çıkma hikâyesini de kandan ve ateşten harflerle yazılmış bir öykü olarak anlatır. Hakikaten sermayeye dair hangi anlatıya başvurursak başvuralım, karşımıza kaçınılmaz bir şekilde kanla, vahşetle ve tarifsiz acılarla dolu hikâyeler çıkar. Bu yazının konusu olan elmas da göz kamaştırıcı ışıltısıyla tezat teşkil edercesine böyle bir hikâyeye sahiptir. Elmasın keşfinden bugüne dek yaşananlar, kapitalizmin gerçek doğasını, kâr ve zevk uğruna insanlığa ve doğaya yaşatılan zulümle beraber bir kez daha ortaya sermektedir.

Neden öldük milyonlarcamız siperlerde / Ve ölüyoruz? / Söylenenlere göre; / Kimi zaman “din” için, / Kimi zaman “iman”... / “Vatan” için öldük kimi zaman / Daha yirmisine bile varmadan. / “Milletçe” öldük, / Güya “millet” için... / Oysa biz millettik zaten, / Onlar kodaman. / Kodamanlar için öldük, / “Din için” denerek. / Milletçe, / Ve “milliyetçilikle” zehirlenerek.İslam kılmaktı bütün dünyayı güya amaç. / Türk ve Müslüman kılmaktı...

Türkiye tarihinin en kritik dönemlerinden birinden geçiliyor. On milyonlarca işçi ve emekçinin kaderi, sadece faşist rejimin yıkılıp yıkılmaması açısından değil, demokrasinin sınırlarının olabildiğince genişletilmesi bakımından da kendi sınıf çıkarları doğrultusunda hareket edip edememesine bağlıdır. İşte emek cephesinin güçlendirilmesi bu açıdan yakıcı bir öneme sahiptir ve önümüzdeki süreç bu bakımdan da belirleyici olacaktır.

Enternasyonalist komünist mücadelenin iki büyük önderi Rosa Luxemburg ve Karl Liebknecht’in burjuvazinin cellâtları tarafından katledilmelerinin üzerinden tam 104 yıl geçti. Sermaye sınıfına karşı kavgayla geçen ömürleri, burjuvaziyle kıran kırana sürdürülen bir savaşta devrimci işçi sınıfının saflarında görevlerinin başındalarken sona erdi. Ama bu iki büyük devrimci, komünistlere yakışan bir onurla son nefeslerini verene kadar sergiledikleri boyun eğmez mücadeleyle ve devrimci tutumlarıyla tarihte silinemez izler bıraktılar ve ölümsüzleştiler.

Kapitalizmin açmazının kendisini her alanda çok daha çarpıcı bir şekilde ortaya koyduğu, bu yüzden tüm dünyada sınıf mücadelesinin daha da keskinleştiği bir yılı geride bıraktık. Krizin ve pandeminin tüm yükünü sırtlanmak zorunda bırakılan emekçiler açısından çalışma ve yaşam koşulları 2022’de düzelmek bir yana daha da ağırlaştı. İşçilerin reel ücretleri korkunç bir hızla eridi, özellikle genç işsizliği görülmedik oranlara demir attı. Kiralar, enerji faturaları, ulaşım giderleri roket hızıyla yükselmeye devam ediyor. 2022 Şubat’ında patlak veren Ukrayna savaşı bu durumu daha da ağırlaştırdı. Rusya’nın Ukrayna’ya saldırarak başlattığı bu savaş, on binlerce insanın canını alma ve milyonları göç yollarına düşürme pahasına halen devam ediyor. Bir tarafında Rus emperyalizminin, diğer tarafında ise ABD ve İngiltere’nin başını çektiği Batı emperyalizminin yer aldığı bu savaş, yarattığı yıkım ve tedarik zincirlerindeki kopuşla gıda ve enerji krizini de derinleştirdi.

Azucena Villaflor, Josefa, Raquel, Beatriz, Delicia, Raquel, Haydee, Mirta, Berta, María Adela, Cándida Felicia, María Mercedes ve Julia. Arjantinli bu on dört kadın, takvimler 13 Nisan 1977’yi gösterdiğinde evlerinden çıktılar. Başkanlık sarayı Casa Rosada’nın (Pembe Ev) karşısındaki meydana, Plaza de Mayo’ya (Mayıs Meydanı) vardılar. Bugün olduğu gibi o gün de Arjantin siyasetinin en önemli mekânıydı o meydan. Ülkenin İspanya’dan bağımsızlığı 167 yıl önce orada ilan edilmiş, işbaşındaki faşist cunta bir yıl önce kanlı hükümdarlığını orada duyurmuştu! Meydanda beklemeye başladı on dört kadın.

Faşist rejim çürümüşlüğünü sergilemekte dur durak bilmiyor. Daha önce görülmemiş boyutlara ulaşan uyuşturucu, kara para ve bağlantılı mafyatik faaliyetler bu çürümenin en tiksinti verici yönlerinden birini oluşturuyor. Son dönemde bununla ilgili olarak patlak veren skandal gelişmeler büyük ve karanlık bir buzdağının varlığını ortaya koyuyor. Küresel uyuşturucu transferi ve ticaretinde kilit rol oynayan çeşitli uluslararası mafya gruplarının liderlerinin artık kendilerine ikamet olarak Türkiye’yi seçmiş olduklarını, bunlar arasındaki kanlı hesaplaşmaların Türkiye’de yaşanmaya başladığını gösteren hadiseler bu olgunun çarpıcı delilleri olarak su yüzüne vurdular.

Rejim, önemli kalelerinden biri olan eğitim alanında öğretmenleri zapturapt altına almak için çeşitli adımlar atıyor. Bilindiği gibi Öğretmenlik Meslek Kanunu 11 Ocak 2022’de Mecliste kabul edilmişti. Hazırlanırken eğitim sendikalarının ve eğitim uzmanlarının görüşüne başvurulmayan bu yasa teklifi, muhalefet partilerinin verdiği “Anayasa’ya aykırılık” önergeleri ve değişiklik önerileri de reddedilerek tüm itirazlara ve eylemlere rağmen bir değişiklik yapılmadan AKP ve MHP oylarıyla yasalaşmıştı.

Alevi inancını hedef göstererek nefret saçan faşist rejim, önemli bir muhalefet gücünü temsil eden Alevileri kontrol altına almak ve biat ettirmek istiyor. Bunu yaparken, bir yandan da son derece ikiyüzlü bir biçimde Alevi dostu gibi görünmeye, onların taleplerini karşılarmış pozları kesmeye çalışıyor. Hele de seçim öncesi dönemlerde bu tutum çok daha bariz bir hal alıyor.

Bir uyansam / Gelin olmuş zerdali ağacı senin gibi / Üzerinde / Pembe beyaz bir gelinlik / Dallarında kuşlar şakıyıp dursa / Dallarında güneş / Dallarında hep bereket / Dallarında bembeyaz bulutlar / Dallarında tane tane umutlar olsa. / Dallarında tane tane umutlar...

Kapitalizm her alanda olduğu gibi sağlık sektöründe de içinden çıkamadığı bir kriz yaratmış durumda. Pandemi sürecinden beri bu sektördeki sorunların çok boyutlu olarak arttığını herkes bir gününü hastanede geçirerek anlayabilir. Çıkmaza giren kapitalizm altındaki sağlık manzarası Avrupa ülkelerinde de farklı değil elbette.

Faşist rejimin toplumsal muhalefeti ezerek sindirme girişimlerine her geçen gün yeni bir halka ekleniyor. Yapılacağı söylenen seçimlerin yasal takvimi yaklaştıkça pervasızlığın dozu da artıyor. Faşist yol temizliği programı el yükselterek uygulanıyor. Geçtiğimiz günlerde İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanına verilen hapis ve siyaset yasağı cezası da, bunu takip eden “terör” soruşturması da, HDP’nin kapatılma davasının hızlandırılması da, tutuklu HDP milletvekili Semra Güzel’in milletvekilliğinin “Meclis oturumlarına devamsızlık”tan düşürülmesi de, dozu giderek arttırılan saldırı dalgasının parçalarıdır.

2022 yılının hemen başında, yükselen enflasyon ve artan hayat pahalılığı karşısında Türkiye genelinde bir yandan protesto eylemleri yükselirken bir yandan da çeşitli işkollarında ve fabrikalarda ücret artışı talebiyle iş bırakma eylemleri yaşandı. Bunların içinde en yaygın olanı ve ses getireni çeşitli lojistik ve kargo şirketlerine yayılan eylemlerdi.

Varla yoku, / Azla çoku, / Açla toku bildik bileli; / Şu cennet / Şu cehennem dünyanın düzenine aklımız erdi ereli; / Aklımızın içinde / Dilimizin ucundasın. / Uyanır uyanmaz daha, / Açılır açılmaz gözlerimiz aydınlandı aydınlanacak bir sabaha / Bilincimizde de şunlar bunlar yerlerine oturur oturmaz, / Sen gelirsin aklımıza.

Faşizme karşı mücadelenin sandığa indirgenmemesi, genel olarak sandığa bel bağlanmaması açısından kitle eylemleri ve seferberliğinin önemi tartışmasızdır. Burjuva muhalefet bu konuda hayli ikircikli, hayli tereddütlüdür. HDP’nin dışlanması ve Kürt meselesinde ses çıkarılmaması özellikle sorunlu noktalardır. Ve bu tutum rejimin elini güçlendirmektedir. İmamoğlu kararının rejim karşısında yarattığı öfke ve tepki havasının sürdürülmesi, dahası buna güçlü bir emekçi karakter verilmesi şarttır. Daha önce dediğimiz gibi, “Faşizmin şirretliği karşısında «sabredelim geçer» demek en hafif deyimle aymazlıktır. Emekçi kitlelerin öfkesinin ve tepkisinin faşizme karşı mücadele doğrultusunda büyütülmesi bu rejimin defedilmesinin en güvenceli yoludur.”