Aklımız da Fikrimiz de Sen

   Varla yoku,
   Azla çoku,
   Açla toku bildik bileli;
   Şu cennet
   Şu cehennem dünyanın düzenine aklımız erdi ereli;
   Aklımızın içinde
   Dilimizin ucundasın.
   
   Uyanır uyanmaz daha,
   Açılır açılmaz gözlerimiz aydınlandı aydınlanacak bir sabaha
   Bilincimizde de şunlar bunlar yerlerine oturur oturmaz,
   Sen gelirsin aklımıza.
   
   Senin aşkınla geçer iyi kötü günlerimiz.
   Acılara senin aşkınla dayanır,
   Umuda senin hayalinle sarılırız.
   Batan günümüzün karanlığında,
   Doğan günümüzün aydınlığındasın.
   Senin hayalin olmasa
   Neyi düşünür, neyle umutlanırız?
   Şükür ki varsın.
   Yuvasından düşmüş bir serçe yavrusunu avuçlar gibi 
   Avuçlarsın yüreğimizi.
   
   Seni tutup kollarından oturtunca başköşeye;
   Misafir gibi değil ama
   Bir soluklanıp gidecekmiş gibi hiç değil
   Bütün ömrümüzün varı, 
   Yedi dağ dolanıp biriken
   Gönül pınarı gibi oturtunca başköşeye;
   Biliriz
   Kimsenin kimseye avuç açmayacağını
   Kimsenin kimseye boyun bükmeyeceğini
   Düşmanlık tohumlarının yeşermeyeceğini bir daha.
   Bütün kadınların bütün çocuklara ana,
   Herkesin herkese kardeş olacağını.
   Bilseler,
   Ah bir bilseler 
   Sevmezler mi onlar da seni bizim gibi?
   
   Seni sevmeseydik
   Ne yıldızlı çakmaktaşı çıngıları aydınlatabilirdi dünyamızı
   Ne yüzü ayın 
   Ne ziyası şemsin.
   Öyle büyük ve mukaddessin ki;
   Gecenin en koyu karanlığında 
   En küçücük ışıltınla bile 
   Bütün güneşlerden yeğsin.