Demokratik Üniversite Kurultayının İstanbul Forumu 8 Nisanda İstanbul Teknik Üniversitesinde yapıldı. Dört saat kadar süren foruma 200 civarında öğrenci katıldı.

Tüm bu kural tanımazlığı ve kapitalizmi yıkıp yerine sınırsız, sınıfsız ve sömürüsüz bir dünya kurmak mümkün. Böyle bir dünya ancak biz işçiler tarafından inşa edilebilir. Ve böyle bir dünyayı yaratabilmek için, dünya politikasında belirleyici bir güç durumuna gelebilmek için, enternasyonalist örgütlenme ve mücadeleden başka bir şansımız yok!

Burjuva düzeninin tek alternatifi işçi sınıfının iktidarıdır. İşçi sınıfı içinde yaşadığımız sermaye düzenini yıkabilecek tek sınıftır. Paris Komünüyle işçi iktidarının nasıl bir iktidar olacağını tüm dünyaya gösterenler, Rusya'da Ekim Devrimiyle bu iktidarı hayata geçirenler işçilerdi. Yakın tarihimizde, işçi sınıfının azılı düşmanlarından Özal'ın partisini deviren Zonguldak maden işçilerinin eylemleri olmuştu. Son genel seçimlerde 30 yıllık partileri yok eden de yine işçilerdi. Ve buna hazır olduklarında tüm dünyada kapitalizmi son tuğlasına kadar yıkacak olanlar da yine o işçiler olacak!

Varlığımız, kanımız ve emeğimizle yarattığımız tüm zenginliklere el koyanları tarihin çöp sepetine fırlatıp atabilmek için bugün yapmamız gereken bilinçlenmek, sınıf mücadeleleri tarihimizi hatırlayıp sahip çıkmak, bu tarihi yazmaya devam edebilmek için sendikalarımızı sınıfımıza ihanet eden sendika ağalarının, bürokratların elinden çekip almak, tabanda mücadeleci bir sendikal anlayışı yaygınlaştırmak gerekiyor.

Ne iş yapıyorsak yapalım, yaşamımızın her alanında mutlaka kapitalist sistemin çelişkilerini, işçi sınıfı ve burjuvazi arasındaki uçurumları görüyoruz. Gördüklerimizden ne ümitsiz karamsar tablolar ne de bu sistemin yaşanabilirliğine dair sonuçlar çıkaralım. Çok iyi biliyoruz ki teknolojinin gerçekten insan için kullanıldığı, yaşanabilir, insanca bir dünya yaratmak mümkün ve bu dünyaya giden yol, burjuvazinin kâbusunu gerçeğe dönüştürecek olan işçi sınıfının devriminden geçiyor.

Olgun davranışımız için bizlere teşekkür edildi ve "bu kötü zamanı daha verimli kılıp işleri yoluna koyabilirsek çıkan arkadaşlarımızı yeniden aramızda görebileceğiz" denildi. Aslında patron bize, kıyıma uğratılan arkadaşlarımızın ardından sorgusuz-sualsiz üretime devam ettiğimiz için minnettarlığını ifade ediyordu! Dışarıdaki işsizler ordusunun yükünü de omuzlarımıza alarak üretime devam ediyoruz, ettiriliyoruz.

Kapitalizm dünya üzerinde kendi düzenini kurduğundan bu yana, sistemin selameti için sürekli yeni ideolojik propaganda araçları geliştirmiştir. Yaşadığımız tarihsel dönemde bu işi en iyi gören araç da televizyondur. Türkiye burjuvazisinin son on yıl içinde gelişen sektör olarak medya iletişim araçlarına yatırım yapması gözden kaçmıyor. Burjuva kültürünün yeniden üretildiği ve yayıldığı bu iletişim araçları vasıtasıyla topluma sahte umutlar dağıtmaktan, emekçilerin bilincini bulandırmaktan da geri durmuyorlar.

Kapitalizm doğası gereği kâr olmadan var olamaz ve teknolojik gelişim bir taraftan insan yaşamını kolaylaştırırken diğer taraftan kapitalizm altında aldığı zararlı biçimlerden dolayı doğayı öldürmeye devam ediyor.

1960’lar burjuvazinin kentlerde işgücüne yoğun ihtiyaç duyduğu ve bu nedenle de göçlerin tetiklendiği yıllardı. Ancak geçmişten farklı olarak tüm dünyada burjuvazi her işe koşturabileceği vasıfsız işçilerin yanı sıra artık kalifiye işçilere ihtiyaç duyuyordu. Dünya burjuvazisiyle rekabette, iç piyasada hegemonya kavgası Türk burjuvazisini yeni alanlara, sektörlere yatırım yapmaya yöneltti. Her yerde mantar gibi çoğalan fabrikalarına işçi alırken artık daha seçici davranıyor ve vasıf istiyordu.

4 Mart Perşembe günü saat 18:50'de İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi öğrencilerinden Önder Babat, Taksim'de okuyucusu olduğu dergi binasının yakınında, başına "isabet eden" tek kurşunla öldürüldü. Yanıbaşındaki arkadaşları ne olduğunu anlayamadan Babat, susturucu takılmış bir silahla susturuldu. İstanbul Üniversitesinde cinayet gününden beri olayı protesto eden ve aydınlatılmasını talep eden eylemler gerçekleştirildi.

Hayatımız korkularla ve baskılarla çevrelenmiş. Sistem bunları bize doğalmış gibi göstererek yaşamımızı belirliyor, bilincimizi bulandırıyor. Daha özgür bireyler olarak ve insan gibi yaşamak için bu korkuları yüreğimizden ve beynimizden söküp atmamız gerekiyor. Daha özgür günler için tek kurtuluş yolumuz örgütlenmek ve mücadeleye girmekten geçiyor.

Her sabah milyonlarcamız işe gitmek için yollara düşeriz. Kimimiz servisle, kimimiz özel aracımızla işe gideriz. Ama çoğumuz minibüsleri ya da İETT araçlarını tercih etmek zorunda kalır. Genel tercihimiz İETT'den yana olur. Çünkü bu aracın ekonomik oluşu tercihte ağır basar. Şimdilik! Aylık 60 milyon ödeyerek yalnızca bu araçta kullanılabilen mavi kartı alır ve ay içerisinde istediğimiz kadar kullanabiliriz.

O gökyüzünde kanatlarını çırpıp uçtuğu zaman! Ama o hiçbir zaman özgürlüğünün kanatlarında olduğunu bilmez. Katıldığım bir panelde konuşmacı dinleyicilere bir soru sormuştu: "İnsanlar için özgürlük neyi ifade ediyor?" Dinleyicilerden yaşlı, babacan bir adam, "bu yaşadığın toplumda ve sistemde ne kadar paran varsa o kadar özgürsündür" diye cevap vermişti.