Toplumdaki hoşnutsuzluk artmış, nüfusun en az yarısını oluşturan muhalif kitlelerde seçim süreciyle birlikte bir siyasal hareketlenme ve moral motivasyon başlamıştır. Özetle hava değişmiştir. Toplumda bu gidişatın değiştirilebileceğine dair iyimser ve hatta coşkulu bir hava oluşum halindedir. Bu durumda tek adam rejimine karşı, seçimleri dışlamayan ama ona endekslenmeyen bir mücadele hattı izlemek en doğru yoldur. Seçime endekslenmeyen böyle bir hat, aynı zamanda bu olumlu havanın hayal kırıklığına dönüşmesini engellemek için de elzemdir.

Ortadoğu’da birbiri ardına önemli gelişmeler yaşanıyor. Trump’ın İran’la imzalanan nükleer anlaşmadan çekildiğini açıklaması, ABD’nin büyükelçiliğini Kudüs’e taşıdığı büyük provokasyon gününde İsrail’in Gazze’de vahşi bir katliam gerçekleştirmesi ve Suriye’ye ve Lübnan’a yönelik tacizlerini arttırması bunların en öne çıkanları arasında yer alıyor.

2000’li yılların başından bu yana silsile halinde yaşanan Afganistan ve Irak işgalleri, Libya operasyonları gibi akla ilk gelen savaşlar bir yana, Ortadoğu’da doludizgin ilerleyen Suriye savaşının ulaştığı boyutlar ortadayken, kimi çevreler hâlâ “3. dünya savaşı mı başlıyor” sorusu etrafında tartışmalar yürütüyorlar. Bu tartışmalar içinde yapılan açıklamalar ve yorumlar, olup bitenlerin gerçek boyutlarıyla görülmediğini de açık biçimde ortaya koyuyor.

Manifestodaki vaatlere bakıldığında, ülkeyi 16 yıldır tek başına yönettiğini bir tarafa bıraktık, son iki yıldır elinin altındaki OHAL sopasıyla ve yasama, yürütme ve yargı üzerindeki mutlak hâkimiyetiyle başkanlık sistemini fiilen hayata geçiren iktidarın elini tutan ne vardı diye sormamak mümkün değildir. Bugün seçim gerekçesi yapılan sorunların müsebbibi, izlediği iç ve dış siyasetle ve ekonomi politikalarıyla bizzat AKP iktidarı değil midir?

30 Martta başlattıkları ve 15 Mayısa kadar süreceğini açıkladıkları “Büyük Geri Dönüş Yürüyüşü”yle İsrail devletini protesto eden Filistinliler, 14 Mayısta kanlı bir katliama daha uğradılar. Bir buçuk aydır devam eden gösteriler esnasında İsrail polisinin açtığı ateş sonucunda 50’ye yakın Filistinli katledilmiş ve binlercesi yaralanmışken, 70. kuruluş yıldönümü olan 14 Mayısta katil İsrail devleti çok daha büyük bir saldırı gerçekleştirdi.

HDP’nin ve cumhurbaşkanı adayı Selahattin Demirtaş’ın seçim bildirgeleri 14 Mayısta, Ankara’da, geniş katılımlı bir organizasyonla açıklandı. Parti eş genel başkanları Pervin Buldan ve Sezai Temelli’nin konuşmalarının ardından, Demirtaş’ın seçim bildirgesi sinevizyon görüntüleri eşliğinde okundu.

Seçmen gönüllü rıza sonucu mu oyunu kullanıyor? Yoksa muazzam bir medya manipülasyonu ve algı operasyonu sonucunda mı hangi partiye destek vereceğine karar veriyor? İşte basında Cambridge Analytica skandalı olarak yer alan Facebook’un on milyonlarca kullanıcısının verilerini “paylaşması” bize bu soruların ilkinin cevabının koca bir hayır, ikincisinin ise bariz bir evet olduğunu gösteriyor.

Büyük düşünür ve işçi sınıfının devrimci önderi Karl Marx’ın doğumunun üzerinden tam 200 yıl geçti. Aradan geçen yıllar içinde yaşanan devrim ve karşı-devrim deneyimleri, işçi hareketindeki yükseliş ve inişler, bu dalgalanmalara bağlı olarak Marksizme duyulan ilgideki ilerleme ve gerilemeler tarihe önemli kayıtlar olarak düşüldü. Ne var ki tüm yaşananların gözler önüne serdiği farklı yönlere karşın, günümüz de dahil olmak üzere, Karl Marx’ın dünya üzerinde dost ve düşman çevreler açısından muazzam bir etki yarattığı gerçeği değişmedi. Marx bugün de, devrimci mücadeleye atılan işçilerin, gençlerin büyük devrimci önderi olarak o ölümsüz ışığını yaymayı sürdürüyor.

Filistinlilerin 30 Martta başlattıkları ve 15 Mayısa kadar süreceğini açıkladıkları “Büyük Geri Dönüş Yürüyüşü” bir ayı aşkın bir süredir devam ediyor. İsrail devleti bu süreçte 50’ye yakın Filistinliyi katletti, 5500’den fazlasını yaraladı. Gazze sınırında yaşanan bu katliam, kuruluşunun 70. yıldönümünde İsrail devletinin doğasını bir kez ortaya seriyor.

1 Mayıs, farklı farklı odak noktaları olan toplumsal muhalefet dinamiklerinin ve kanallarının güç birliği yapabilmesi, ortak bir zemin bulabilmesi için en büyük ve etkili adresin işçi sınıfının bağrı olduğunu bir kez daha göstermiştir. İşçi sınıfı hareketinin yaratmış olduğu ve en başından beri anti-kapitalist bir öz taşıyan 1 Mayıs platformu her şeye rağmen, kadın sorunundan ulusal soruna, çevre ve kent sorunlarına, gençlik ve eğitim sorunlarına, barış özlemlerine, kültür-sanat alanındaki baskılara dek büyük çeşitlilik gösteren toplumsal sorunlar için bir ifade alanı özelliğini taşımaktadır.