Egemen sınıf içi kapışma, her bir adımda yarılmanın derinleşmesiyle ve şimdiye dek elbirliğiyle örtbas ettikleri pisliklerin görülmedik bir şekilde ortaya dökülüp saçılmasıyla, daha bir kızışarak devam ediyor. Ancak şu da bir gerçek ki, yıllardır yürüyen bu it dalaşında statüko cephesi iyiden iyiye savunma pozisyonuna çekilmiş bulunuyor. Genelkurmay başkanının 36 generali arkasına dizip “belge değil kâğıt parçası” şovuna girişmesi bile düşülen aczin bir göstergesidir.

Ağır tecrit koşulları altında hastalıklarla boğuşan, tedavi görmeleri bile engellenen devrimci tutsaklar, burjuva devlet tarafından ölüme sürükleniyor. Yakalandığı ağız kanseri dördüncü evresine ulaşan Güler Zere’nin tutukluluk koşulları, hastane raporlarına rağmen halen devam ettiriliyor.

Bir Orta Amerika ülkesi olan Honduras’ta, 28 Haziranda gerçekleştirilen darbe sonucunda ordu tarafından bir geçici hükümet atandı. Devlet başkanı Manuel Zelaya ise evine yapılan baskınla gözaltına alınarak apar topar Kosta Rika’ya sürgüne gönderildi. Darbeden hemen sonra sokağa çıkma yasağı ilan edildi, hükümetin bakanlarına ve kitle hareketinin başını çeken işçi ve köylü aktivistlere karşı tutuklama furyası başlatıldı.

Burjuva devlet ölümcül hastalıklara yakalanan devrimci tutsakları cezaevlerinde tutmaya devam ederek katliama göz yumuyor. Geçtiğimiz yedi ayda 6 tutuklu ve hükümlü sağlık sorunları nedeniyle öldü. Sağlık sorunları her geçen gün büyüyen 19 tutuklu ve hükümlü de burjuva devletin keyfi engellemeleri nedeniyle her an ölüm riskiyle karşı karşıya.

Alt-emperyalizm konusu, emperyalizm ya da küreselleşme olgularının kavranışındaki farklılıkların uzantısı olan tartışmalı yönler içeriyor. Kapitalizmin sömürgeci aşaması ile emperyalist aşaması arasındaki ayrımın görmezden gelinmesi temel yanlışlardan biridir.

Sınıf mücadelesinin gerektirdiği çetin devrimci görevleri üstlenmeyi gönüllü olarak kabullenen ve bunun gerektirdiği devrimci yaşam tarzını içtenlikle benimseyen Marksist devrimciler için, enternasyonalist komünist nitelikte bir devrimciler örgütünün inşası görevinin ne denli önemli olduğu açıktır. İşçi sınıfının tarihsel çıkarları uğruna mücadeleyi göze almış ve kendini her bakımdan bu göreve hazırlamış sağlam bir devrimciler örgütü yaratılmaksızın, ne işçi sınıfının öncüsünün devrimci-komünist tarzda eğitilip örgütlenmesi, ne de sınıfa dayanan uzun soluklu, devrimci-komünist bir çalışmanın lâyıkıyla yürütülebilmesi mümkün olacaktır! Bunlar olmadığı takdirde ise, o hep sözü edilen ve arzulanan, gerçekten devrimci bir proletarya partisinin Bolşevik-Leninist temellerde inşası başarılamayacaktır. Bugün işçi sınıfı içinde anlamlı bir çalışma yürütmeyi ve sınıf içinde devrimci çekirdekler oluşturmayı önüne temel görev olarak koymayan örgütlenmelerin, bir süre sonra kendi içlerine kapanmaları ve küçük-burjuvaca vıdı vıdılarla tekrar tekrar bölünmeleri ve kendilerini yiyip tüketmeleri kaçınılmaz bir “kader” olacaktır!

Her yıl, hemşirelik mesleğinin kurucusu kabul edilen Florance Nightingale’in doğduğu gün olan 12 Mayıs, Hemşireler Günü ve 12-18 Mayıs arası da Hemşirelik Haftası olarak kutlanıyor.

Bir diğer sorun da işçilerin en çok başvurduğu devlet ve sigorta hastanelerinin teknik donanımı ve kapasitesidir. Bu hastanelere on yıllardır hiçbir ciddi yatırım yapılmadı. Türkiye’de sağlık harcamalarının bütçedeki payı %4 civarındadır. Ülkenin artan nüfusuna rağmen bu rakam 48 yıldır yerinde sayıyor. Sağlık harcamaları OECD ülkelerinin beşte biri düzeyinde. Üstelik yeni yasal düzenlemelerle “paran kadar sağlık” anlayışı iyice pekiştirildi.

Televizyonda her iki günde bir canlı yayında piyango çekilişi yapılıyor. Milyonlarca işçi ve emekçi ekran karşısında umut ve heyecanla elindeki bilete sarılıyor. Az sonra açıklanacak sonuçlar merakla bekleniyor. Acaba bu kez bin umutla alınan bilete, beklenen büyük ikramiye çıkacak mı?

Tamil halkının ulusal özgürlük mücadelesi 50 yılı aşkın bir süredir devam ediyor. Ancak geçtiğimiz Mayıs ayında Sri Lanka ordusu, bu mücadelenin başını çeken Tamil Eelam Kurtuluş Kaplanları (LTTE) adlı örgüte ve harekete ağır bir darbe vurdu. Ordu güçleri, Tamil Kaplanlarının kontrolündeki tüm bölgeleri ele geçirdiklerini, militanların büyük bir kısmını “etkisiz hale getirdiklerini”, hareketin kurucu liderini öldürdüklerini ve iç savaşın artık sona erdiğini, bölgede bundan sonra “barış ve huzur”un hüküm süreceğini açıkladılar. Sri Lanka hükümeti bu açıklamalar eşliğinde zaferini ilan ederken, Tamil Kaplanları da askeri açıdan yenilgiye uğradıklarını açıkladı.

AKP hükümetinin Suriye sınırındaki mayınlı bölgenin temizlenmesi karşılığında bu arazinin mayınları temizleyecek şirkete 44 yıllığına kiralanmasına ilişkin yasa tasarısı ile başlattığı “mayın” tartışması sürüyor. Nitekim yasanın kabulünün ve cumhurbaşkanının onayının ardından, 25 Haziranda, Meclisteki tüm muhalefet partilerinin yasanın iptal edilmesi için birlikte Anayasa Mahkemesine başvurması, konunun uzun bir süre daha gündemde kalacağını gösterdi.

225 haftadır Galatasaray Lisesi önünde bir araya gelen kayıp yakınları, 18 Temmuzda gerçekleştirdikleri eylemde, 12 yaşındayken kaybedilen Davut Altunkaynak’ı andılar. Okunan basın açıklamasında Davut’un kaybedilişinin öyküsü anlatıldı.

2008 başında Davutpaşa’da kaçak işletilen bir havai fişek atölyesinde meydana gelen patlamada yaşamını yitiren ve yaralanan işçilerin yakınları, aradan geçen 19 aya rağmen sorumlulara dava açılmamasını protesto ettiler.

Patronlar sınıfının icraatçısı AKP hükümetiyse saldırılara yasal kılıf hazırlamak için hizmette kusur etmemekte. Patronları son derece memnun eden icraatlardan biri de, “krizin ve işsizliğin çözümü” olarak gösterilen “Teşvik ve İstihdam Paketi”. Sermaye örgütlerinin iltifatına gark olan söz konusu paketi, burjuva medya da övgüde sınır tanımayan cümlelerle manşetlere taşıdı: “Bugün: İşsizliğe Neşter”, “Milliyet: En İddialı Teşvik Paketi”, “Radikal: Yatırıma Büyük Teşvik”, “Star: 'Paket' Değil Yeni Ekonomi”, “Tercüman: Kurtuluş Paketi”, “Türkiye: İş ve Aş Paketi”, “Zaman: Yeni Teşvik Paketi İle Türkiye Yatırım Üssüne Dönecek”!

Kayıp yakınları 11 Temmuz Cumartesi günü, 224. kez Galatasaray Lisesinin önünde toplandılar. Yakınlarının resimlerini yan yana sıralayıp her birinin üzerine birer karanfil koydular. Pankart açıp oturma eylemine başladılar. Kayıp yakınları ellerinde yakınlarının resimleriyle yaptıkları oturma eyleminde her hafta bir kişinin gözaltında nasıl kaybedildiğini anlatıyorlar. Ellerindeki dosyanın Ergenekon dosyasına eklenmesi için başvuruda bulunuyorlar.