Pozantı Cezaevinde işkenceye uğrayan çocukların davası geçtiğimiz günlerde takipsizlikle sonuçlandı ve işkenceciler bırakalım ceza almayı yargılanmaktan bile kurtarıldılar. Bu karar çıkarken, çocuklara yönelik benzeri işkence, cinsel taciz ve tecavüz vakalarının pek çok cezaevinde yaşandığına dair haberler yağmaya başladı.

Şubat 2011’de patlak veren halk isyanını fırsat bilen emperyalist güçlerin, halkı Kaddafi zulmünden kurtarıp demokrasi ve özgürlüğe kavuşturmak vaadiyle iç savaş cehenneminin içine fırlattıkları Libya’da, son bir yıldır alabildiğine derinleşen bir kaos yaşanıyor. Merkezi bir hükümetin kalmadığı, neredeyse her bir kentin savaş ağalarının derebeyliğine dönüştüğü ülkede, burjuva güçler, emperyalist odaklara da yaslanarak kanlı bir iktidar savaşına tutuşmuş durumdalar.

Savaştan ve sefaletten kaçarak yaşama tutunmaya çalışan yoksul emekçiler, umutlarıyla birlikte Akdeniz’in sularına gömülüyor. Kapitalist dünya düzeni ayakta kaldığı sürece emperyalist savaşlar, iç çatışmalar, canından ve yerinden yurdundan edilen milyonlar üretmeye devam edecek. Akdeniz’de çırpınarak can veren on binlerce insan da kapitalizmin kurbanları arasındadır.

8 Mart, emekçi kadınların ezilmişliğe karşı uluslararası bir mücadele günüdür. İşçi sınıfının hafızasında, sömürüye karşı mücadelesinde bir kaldıraç işlevi gören ve sonraki kuşaklara onurla aktarılan tarihsel kesitlerin simgelendiği günlerden biridir 8 Mart. Ve 8 Mart’ın ruhuna uygun bir mücadeleye atılmak işçi kadınlar için her zamankinden daha büyük bir ihtiyaçtır. Egemenler, 8 Mart’ın zengin-yoksul, patron-işçi tüm kadınların günü olduğunu iddia ediyorlar. Sadece kadınlara hediye ve çiçek verilen bir gün olsun, özü unutulsun diye uğraşıyorlar. Ama bu çaba boşunadır.

Ocak ayı sonunda metal işçilerinin MESS’e karşı başlattığı grev işçi sınıfında ve sosyalist harekette ciddi bir heyecan yaratmıştı. AKP hükümeti grevi ivedilikle yasaklamış olsa da metal işçileri açısından mesele kapanmış değildir. Daha da önemlisi, gerek metal işçilerinin grevi gerekse de takip eden günlerde Anadolu’nun çeşitli kentlerinden yükselen mücadele sesleri göstermektedir ki, sınıfın ruh hali değişmeye başlamıştır.

Bütünüyle kâra dayanan kapitalist sistem nedeniyle, dünyadaki zenginliğin artışına paralel olarak işsizlik, yoksulluk ve gelir eşitsizliği de kesintisiz artmaya devam etmektedir. Dünyada 805 milyon insan kronik beslenme yetersizliği çekmektedir. 1,2 milyar insan günde 1 doların altında bir gelirle yaşamaya mahkûm kılınmaktadır. İşsiz sayısı 200 milyonu aşmıştır.

Basın açıklamasına çözüm süreci açısından bakacak olursak, hükümetin çözüm süreci bağlamında anlamlı adımlar atmaya pek gönüllü olmadığı bu toplantı vesilesiyle bile alenen kendisini göstermiştir. Bu tür basın önü buluşmaların alışıldık görüntüsü olan neşeli yüzlerden eser yoktu. Taraflar ne ortak bir metni deklare etmiş ya da imzalamışlar, ne de biz şu konuda anlaştık demişlerdir. Tuhaf biçimde iki taraf birbirlerine pek temas etmeyen, atıf yapmayan kendi beyanatlarını yapmıştır. Toplantının bir tarafı olan HDP heyeti “çözüm sürecine” ilişkin 10 konu başlığını ve Öcalan’ın PKK’ye silah bırakmayı gündem yapan bir olağanüstü kongre çağrısını duyurmuş, hükümet tarafı da çağrıyı olumlu bulduğunu ifade etmiş ve “silah bırakılırsa demokratik gelişmeler daha hızlı olur” demiştir ve başka da bir şey dememiştir.

Edebiyatın Türkçe söyleyen büyük ustası Yaşar Kemal hayata gözlerini yumdu. 90 yılı aşan ömründe Anadolu’nun yoksul insanları ile hemhal olan, onların acılarını, korkularını, mutluluklarını, cesaretlerini anlatan romanlar, hikâyeler yazan Yaşar Kemal, uzun süredir yoğun bakımda yattığı hastanede yaşamını yitirdi. Yaşar Kemal, bu toprakların yoksullarının derdini, tasasını, yaşadıkları zulmü ve bu zulme başkaldırısını anlatan büyük bir yazar ve Türkiyeli emekçiler ve sosyalistler için önemli bir değerdi.

Sermaye hükümeti AKP, grevle birlikte TOMA üretiminin duracağı ve bunun “milli güvenliği” etkileyeceğini de savunmasına eklemiş. Bu savunma, AKP’nin nasıl bir düzen istediğini ortaya koymaktadır. AKP’nin istediği düzen, TOMA’lı bir düzendir. Bu düzen, işçilerin itaatkâr ve kanaatkârlaştırıldığı, işçi sınıfı dâhil genel toplumsal mücadelenin bastırıldığı, son derece baskıcı, otoriter bir rejimin işlerlik kazandığı bir düzendir.

Deliller karartılıyor, gerçek dışı iddialar üretiliyor, hatta suç işleyen polisler terfi ettiriliyor. Yapılacak hiçbir şey yoksa göstermelik soruşturmalar ve cezalarla konu kapatılmaya çalışılıyor. Cizre’de ölen çocuklar, Ali İsmailler ve diğerleri bu yüzden öldüler. Katillerin bazıları mahkemeye bile çıkartılamazken, yargılananlar birkaç sene yatıp çıkacaklar. Polislerin yargılandığı davaların kararları, yeni canların da polis devleti uygulamalarının kurbanı olacağının işaretidir. Adeta dokunulmazlığa sahip olan polis, sahibinden aldığı emirle azgınca saldırmakta, zıvanadan çıkıp “sık ulan sık” diye bağırmaktadır.

Minsk’de biraraya gelen Ukrayna, Rusya, Almanya ve Fransa liderleri, 11 Şubatta, Doğu Ukrayna’da ateşkes ilan edilmesi konusunda anlaşmaya vardıklarını açıkladılar. Emperyalist kapışmanın yerel güçler üzerinden yürütülen sıcak bir savaşa dönüştüğü Ukrayna’da, geçtiğimiz Eylül ayında da bir ateşkes anlaşmasına varılmış, fakat bu anlaşmanın ömrü 48 saati geçmemişti. ABD’nin Minsk’e giden süreçte ve sonrasındaki savaşçıl söylemleri, Rusya dahil tüm tarafların hızlandırdıkları savaş hazırlıkları, anlaşmadan bu yana neredeyse her gün birbirlerini ateşkesi ihlal etmekle ve sınır bölgelerinden ağır silahları çekmemekle suçlamaları, aslında bu ikinci ateşkesin de birinciyle aynı kaderi paylaşacağını gösteriyor.