Toplumu nefessiz bırakma çabalarına bir yenisi daha eklendi ve uzun süredir rejimin gündeminde olan sosyal medyaya ayar çekme adımı atıldı. Kamuoyunda “sosyal medya yasası” yahut “dezenformasyon yasası” olarak bilinen Basın Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun Teklifi, AKP ve MHP vekillerinin ortak imzasıyla geçtiğimiz günlerde TBMM’ye getirildi ve komisyon süreci başladı.

Tepeden tırnağa insandılar / 72 gün sanki yıldızlara dokundular / Yenisi açılmak üzere kapanırken perde / Bir vasiyet bırakmışlardı geriye: / “Boyun Eğme Ey İnsan!”

Yaz aylarının gelmesiyle beraber orman yangınları sezonu da açıldı. Çeşitli yangın haberleri gazetelerde yer almaya başladı bile. Hâl böyle olunca, insanın aklına geçen yıl yaşanan orman yangınları geliyor. Günler boyu sürmüştü yangınlar.

Irkçı katliamların, okullara yönelik silahlı saldırıların arkasının kesilmediği ABD’de 24 Mayısta yine bir katliam yapıldı ve bu katliamda 19’u çocuk, 21 kişi can verdi. ABD’nin Texas eyaletindeki Uvalde kentinde bir ilkokula gerçekleştirilen saldırıda katledilen çocuklar 7 ilâ 10 yaş arasındaydı.

Faşizm koşullarında cezaevleri başta siyasi mahkûmlar olmak üzere mahpuslar için kabristanlara dönüştürülmüş durumda. Rejimin nefreti ve tahammülsüzlüğü öylesine artmış durumda ki muhaliflerin zindanlara tıkılması bile rejimi doyurmamaktadır.

Göçmen/mülteci konusu birikimli bir sorun olarak Türkiye’nin gündemini işgal etmeye devam ediyor. Son günlerde başta sosyal medya olmak üzere çeşitli platformlarda göçmenlere yönelik bir nefret dalgasının örgütlendiğine tanık oluyoruz. Emekçilerin tepkisi sorunun gerçek kaynağına değil mağdurlara yönlendirilmek, bu sorun üzerinden kimi planlar hayata geçirilmek isteniyor.

“Kıyamet kopacakmış” diye söylendi içerdekilerden biri. / Dedi ki tekrar dönüp diğerlerine / Ve bastıra bastıra üzerine kelimelerin / “Duydunuz mu kardeşler? Kıyamet kopacakmış. Hem de yakında!” / Oysa kıyamet çoktan kopmuştu, / Dünyanın birçok yanında / Bombalar yağıyordu üzerine kentlerin / Tanklar çevirip namlularını / Yıkıyordu başlarına duvarlarını yoksul evlerin

Başkan ve başkan yardımcısının, parlamento üyelerinin ve yerel yönetimlerin belirlenmesi için 9 Mayısta seçimlere gidilen Filipinler’de, başkanlığı Ferdinand Marcos Jr., başkan yardımcılığını ise Sara Duterte Carpio kazandı. Katılım oranının %80’e ulaştığı bu seçimlerde Marcos aldığı %58 oyla en yakın rakibi Maria Leni Robredo’yu katlayarak geride bırakırken, Duterte’nin 2016’daki başkanlık seçimlerinde aldığı oyu da (%39) fazlasıyla aşmış oldu.

Faşizmin şirretliği karşısında “sabredelim geçer” demek en hafif deyimle aymazlıktır. Emekçi kitlelerin öfkesinin ve tepkisinin faşizme karşı mücadele doğrultusunda büyütülmesi bu rejimin defedilmesinin en güvenceli yoludur.

O gün / Mavi gökyüzünün altında umut / Gelincik kırmızısı bir nehir gibi aktı. / Çekilip aradan bütün mesafeler / Yerini / Dostlarımızın hasretli kucaklaşmalarına bıraktı. / Çekildi aradan / Umutsuzluk, / Çaresizlik ve hüzün... / O gün / Kaldırımlar, yollar / İyi ve güzel olan ne varsa bizimdi. / (Ve bir gün hep bizim olacak) / Çekildi aradan kara bulutlar.

İşçi sınıfının 301 evladının katledilmesinin üzerinden sekiz yıl geçti. 13 Mayıs 2014’te Soma’da Eynez kömür madenindeki yüzlerce işçiyi kavuran yangın, adaletin zerresinin kalmadığı bu düzen yüzünden sönmüyor. 301 canın geri gelmesi mümkün olmasa da bu katliamın sorumlularının hesap vererek cezalarını çekmeleri madenci ailelerinin ve işçi sınıfımızın yüreğini bir parça soğutabilirdi.

Değişecek bu dünya. / Öyle bir değişecek ki; / Aklının, hayalinin alamayacağı kadar hem de. / Ne “Ben”den eser kalacak geride, / Ne “Sen”den... / Ne “diğeri”nin adını yazacak kalem, / Ne de / Tek bir satır bahsedecek kitaplar “öteki”nden. / Ben, Sen, O, / Biz, Siz, Onlar, / Aynı denize dökülen damlalar gibi, / Damla damla koca bir deniz, / Yan yana / Kol kola dalgalanan dalgalar gibi / Hep birlikte “Hepimiz” olacağız.

Bugün Rusya ve Çin’e ilişkin kimi değerlendirmelerde şabloncu yaklaşımların artık saçmalama boyutlarına vardığını ve Ukrayna savaşında Rusya’nın yanında yer alınmasının savunulmasında olduğu gibi son derece sakat eylemlerle bütünleştiğini görüyoruz. İşçi sınıfını alenen bir emperyalist gücün arkasına takmaya çalışan bu tutumun Marksizm adına savunulmasını utanç verici buluyoruz.

Her ne kadar Filistin sorununun çözümü alabildiğine zorlaşmış olsa da tüm bu olumsuz koşullara ve siyonist İsrail devletinin ağır zulmüne rağmen Filistin halkı direnmeye devam ediyor. Ancak yine de bugün gelinen noktada Filistin sorununun çözümü doğrultusunda yeterince yol alınabilmiş değildir.