İstanbul’da kitlesel ve birleşik bir miting organize etmek, işçi ve emekçileri, gençleri, kadınları meydanlarda bir araya getirmek için ter akıtmak yerine yıllardır sendika bürokratları ve küçük-burjuva sol tarafından alan tartışmalarına sıkıştırılıyor bu önemli mücadele günü. Bu sene ise geçmiş senelerden daha vahim olarak bir burjuva parti olan CHP ile el ele adeta 1 Mayıs sabote edilmiş oldu. İstanbul’da bırakalım birleşik ve kitlesel olmasını, bir miting dahi yapılmadı.

ABD’de 1881 yılında yaşanan siyah kadın çamaşırcılar grevi hem işçi sınıfı hem de kadınların emek tarihi açısından önemli bir dönemeç olarak görülüyor. Atlanta’da gerçekleşen bu grev, hâlâ kadın işçilerin örgütlenme ve hak taleplerini savunma mücadelesinde önemli bir adım olarak kabul ediliyor. Grev, o yıllarda siyah kadın çamaşırcılar için bir sendika oluşturma çabalarının bir sonucu olarak başlamıştı. Başlangıçta 20 kadar kadının örgütlenmesiyle Atlanta Çamaşır Topluluğu oluşturulmuştu. Kendi talepleri için gündem yaratan bu 20 kadının, Temmuz 1881’de başlattıkları bu greve katılım her geçen gün artmıştı.

İstanbul’da yaşayıp da Boğaz’ı göremeyen, yol masrafını göze alamadığı için hafta sonu tatilini genellikle evinde geçiren, eş-dost veya akraba ziyaretlerini erteleyerek günleri aylara, ayları yıllara bağlayanların sayısı hiç de az değildir. Her şeyin ateş pahası olduğu, neredeyse bir kişinin maaşının ev kirasına gittiği şu günlerde bir yerden bir yere gitmek imkânsız hale geliyor. Çalışma koşullarının zorluğu, alınan ücretlerin yetersizliği üstüne bir de ulaşımın pahalı olması eklenince değil gezmek insanlar evin kapısından burnunu dışarı çıkaramaz oluyor. Bayramlarda ulaşımın ücretsiz olması bu yüzden yüz binlerce emekçiye bulunmaz bir nimet gibi geliyor.

Korkmazgil şiirinde “engellere iyi bak” der, “iyi bak, gör ve tanı”! İşçi sınıfının kurtuluş mücadelesinde, yüreği mücadeleyle çarpan her bir yürek bir gerçeği bilmelidir ki önümüze daha çok engeller çıkacaktır. Peki engeller nasıl aşılabilecek, bir nehir gibi dolmayı, birikmeyi bilmek neden önemlidir? Yolunda pusuya yatanları, önünde çelme atanları bertaraf edebilmek neden kıymetlidir? İşte tarih bunu düşünenleri, hissedenleri sayfalarına onurla yazmıştır.

İlk adımı atan kişi kendini büyük bir dayanışmanın ve sınıf mücadelesinin içinde buluyor. Yaşadığı sorunları o meydanda korkusuzca diğer işçi kardeşleriyle birlikte haykırıyor ve en önemlisi de örgütlü bir mücadelenin nasıl olduğunun farkına varıyor. İşte bu yüzdendir ki insanları 1 Mayıs’a davet ederken bir elinden siz tutun, gerekirse o ilk adımı birlikte atın ama yeter ki o adımı atın, attırın. Sınıfsız, sınırsız ve sömürüsüz bir dünya dileğiyle, hepinizin 1 Mayıs’ı kutlu olsun.

Kardeşler, olup bitenlere sessiz kalıp 2028’deki seçimleri mi bekleyeceğiz? İşçi sınıfının asıl kurtuluşu örgütlü mücadeleye katılmasıyla olacaktır. Önümüz 1 Mayıs, yani işçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışma günüdür. Bütün işçileri 1 Mayıs’a davet ediyorum. Ekonomik krizin faturasını ödememek için haydi işçi kardeşim, omuz omuza haykıralım. Yaşasın 1 Mayıs, Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!

Keyfi bir şekilde kalem hileleriyle, enflasyon yalanlarıyla zaten kuşa çevrilen ücretlerimiz ayın sonunu görmeden eriyip gidiyor. İşçi kardeşler, sermaye temsilcileri krizin ağır faturasını bize ödetmektedirler. Bir taraftan dünya zenginler listesine yeni zenginler eklenirken, diğer taraftan biz işçilerin boğazındaki lokmalara göz dikilmiştir. Boşaltılan Hazine’nin, belediye kasalarının biz işçilere fatura edilmesine izin vermemeliyiz. Bizler sermayenin saldırılarına örgütlü bir şekilde karşı durup geri püskürtmezsek yeni saldırılar çorap söküğü gibi gelecektir. İşte bu nedenle hak gasplarına karşı işçi sınıfı olarak 1 Mayıs alanlarında yerimizi almalıyız. Sermayenin saldırılarına karşı ortak taleplerimizi haykırmalı, krizin faturasının işçilere değil patronlara kesilmesini dayatmalıyız. Kıdem tazminatı hakkımız, sendikalaşma hakkımız gibi kazanılmış haklarımızı koruyabilmek için, saldırıları püskürtüp sermayenin heveslerini kursağında bırakmak için harekete geçmeliyiz.

İşçi sınıfının gençliği olarak heyecanla, coşkuyla meydanlara aktığımız gündür 1 Mayıs. O gün ellerimiz bizleri birbirimizle rekabete sokmaya çalışan patronlar için çalışmaz, tarihsel bir mücadele bayrağını en yükseklerde dalgalandırmak için hep birlikte çalışırız! Bizleri yapay kutuplaştırmalarla bölmek isteyen egemenlere karşı savaşsız ve sömürüsüz bir dünya mücadelemizi bütün renklerimizle haykırırız. Kapitalist düzenin egemenleri bu şanlı günü tarihsel anlamından koparıp içini boşaltmaya çalışsalar da sosyalist bir dünya mücadelesi demektir 1 Mayıs bizler için.

Geçtiğimiz yıl bölgemizde yaşanan depremde, gördük ki örgütlülük hayat kurtarır! Gördük ki dayanışma için seferber olanlar sosyalist örgütler ve gönüllü emekçilerdi! Gördük ki çeşitli ülkelerden gelen işçi ekipleri vs. ile işçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışması elzemdir! İşçi sınıfı olarak bizler örgütlü oldukça ve örgütlü kaldıkça mücadelemizi her yerde büyütüp yol alırız. İşçi sınıfı olarak kapitalizmi yeryüzünden silip dünyayı cennete çevirmek bizim ellerimizde. Sınıfların olmadığı, savaşların olmadığı, özgür ve bolluk dolu bir dünyayı kurmak bizim ellerimizde! Bu 1 Mayıs’ta da tüm dünyada işçiler meydanlarda olacak. Sen de durma haydi, 1 Mayıs’a!