İçinden geçmekte olduğumuz dönemde futbol, yatırım yapılacak bir alan, ülkelerin kozlarını paylaştığı bir arena, kirli ilişkileri örtmeye yarayan paravan ve en önemlisi kitlelerin alıklaştırılmasında kullanılan etkili bir araçtır. Kapitalist sistemin olağanüstü krizlerle sarsıldığı günümüzü düşündüğümüzde, egemenlerin futbol gibi politik araçlara ihtiyacı geçmişe oranla çok daha fazladır.

Bu sene Mısır’ın Şarm El-Şeyh kentinde 7-18 Kasım tarihleri arasında gerçekleşmesi planlanan zirve, tarafların uyuşmazlığı nedeniyle iki gün daha uzatılarak 20 Kasımda sona erdi. Burjuva temsilcilerin yıllardır sürdürdüğü göstermelik toplantılara, hiçbir yaptırımı olmayan kararlara, insanlığı oyalama taktiklerine, kısacası riyakâr politikalara bu yıl bir yenisi daha eklenmiş oldu.

Sınıflı toplumların tarihi sömürücülerin insanlığa yaşattığı acılarla doludur. Dünden bugüne egemenler, ezilen sınıflar üzerindeki hâkimiyetlerini korumak için sayısız katliama ve kıyıma girişmiştir. Onyıllara hükmeden nice krallar, imparatorlar, beyler ve şahlar egemenliklerini kılıcın zoruyla tesis etmişlerdir. Kapitalizmin tarihi de egemenlerin zenginliğinin acı ve gözyaşı üzerinde yükseldiğini gösterir. Gerçek şu ki kapitalist sömürü düzeni savaşsız ve kansız varlığını sürdüremez.

“Vatan” için öldük kimi zaman / Daha yirmisine bile varmadan. / “Milletçe” öldük, / Güya “millet” için... / Oysa biz millettik zaten, / Onlar kodaman. / Kodamanlar için öldük, / “Din için” denerek. / Milletçe, / Ve “milliyetçilikle” zehirlenerek.

Önümüzdeki dönemde net bir şekilde göreceğimiz gibi Brezilya işçi sınıfı için mücadele Bolsonaro’yu sandığa gömmekle sona ermemiştir. Asıl belirleyici mücadele bundan sonra başlayacaktır. Bu mücadelenin kazanılmasındaki temel gereklilikse faşizm tehdidine ve kapitalist saldırılara karşı devrimci silahları kuşanarak hazırlanmaktır.

Böylesi bir karanlık dönemde emekçilerin her türlü kirli tertip ve saldırıya karşı uyanık kılınması, ama aynı zamanda mücadele ruhunun da beslenmesi yakıcı önem taşımaktadır. Unutulmamalıdır ki, rejimin baskıları karşısında sinmek şimdiki durumu bile aratacak ve yıllar sürebilecek bir karanlık dönemin başlaması anlamına gelebilecektir. Faşizmin şirretliği karşısında «sabredelim geçer» demek en hafif deyimle aymazlıktır.

1973 yılının 15 Kasımında, Ege’nin karşı kıyısı Yunanistan’da tarihe iz bırakan o meşhur radyo yayını başladı. Kendisinden emin genç bir ses şöyle diyordu: “Burası Politeknik! Burası Politeknik! Özgür savaşçılar konuşuyor.” Sabah saatlerinde radyolardan duyulan bu ses emekçi kitleler tarafından sevinçle karşılanırken işbaşındaki faşist cuntayı şaşkına çevirmişti.

Haydi çocuklar el ele verelim. / Çıkalım damlara. / Dil çıkarıp nanik yapalım / Karanlık yüzlü çirkin adamlara. / Haykıralım. / Haykıralım. / Yıldızlaaaar! / Yıldızlaaaarrr! / Nerdesiniiiiz? / Haydi gelin oynayalım / Haydi gelin, / Umutlu bakışlarımızla bütün dünyayı aydınlatalım.

Melih Cevdet Anday’ın “Anı” şiirinin dizeleri haksızlığa karşı öfkeyi derinleştirirken, zalimin zulmü karşısında eğilip bükülmeyen yüreklerin anılarını yaşatmak için yazılmıştır. Anday’a sonradan ezgiye dönüşen bu şiiri yazdıran olay 1953 yılında gerçekleşir. Tarihe Rosenbergler Davası olarak geçen bu olay, sözde “özgürlükler ülkesi” ABD’de dönemin egemenlerinin kitleleri baskı altına almak ve korkutarak sindirmek için idama mahkûm ettikleri bir komünist çiftin hikâyesidir.

Toplumsal eşitsizliğin boyutu o dereceye ulaştı ki, çürüyen ve çıkmaza giren kapitalizmin keskinleştirdiği çelişkiler artık gözlerden gizlenemiyor. Bu durum, egemenlerin de paçasını tutuşturuyor. Toplumsal hareketlerden duydukları korku nedeniyle yapılan toplantı ve zirvelerde sözde çözüm önerilerinin ardı arkası kesilmiyor.

"Aileyi koruma” ve “LGBT tehdidini engelleme” başlıklarıyla nicedir ısıtılan faşist kampanyaya hız verildi. İstanbul Sözleşmesinin kaldırılması, tarikatları memnun etmek için bu kampanyanın bir parçası olarak atılmış bir adımdı. Şimdi, yeni yasal düzenlemelerle, LGBT karşıtı nefret mitingleriyle bu kampanya hızlandırılıyor. Bu vesileyle neden genelde sağ muhafazakâr siyasetin, özelde de faşizmin aile konusunu ve homofobik histeriyi bu denli köpürttüğünü açıklamaya çalışalım. Zira son dönemde tüm dünyada yükselişte olan faşist hareketlerin hem tarihsel hem de güncel ortak yönlerinden biridir bu husus.

İşçi iktidarı hedefiyle yol yürüyen işçi sınıfı devrimcileri için rehber açık ki Bolşeviklerin ve Lenin’in tarihsel mirasıdır. Bu miras bugün sahipsiz değildir. Bolşevik geleneğe bağlanan devrimciler sabırla, özenle çalışarak hazırlıklarını sürdürmekte, amaca doğru yol almaktadır.

Yıl iki bin yetmiş sekiz / Ben seksenime gireceğim bu yıl / Avrupa devrimimiz on sekizine... / On sekizinde genç bir kız devrimimiz / Civan bir delikanlı... / Tomur tomur bir gül... / Ve gözümüzden sakınıp / Canımızdan aziz bildiğimiz bir fidan... / Ve / Daha on sekizine bile varmadan / Dal budak salmadan henüz dört bir yanına dünyanın / Dallarında türlü türlü bereket / Dallarında salkım salkım hürriyet. / Ne büyük çoğunluk / Bir avuç asalağın hükmü altında sus-pus artık / Ne biri yerken biri yutkunur / Ne de tek bir canlı kıyıda köşede unutulur / / Hani / Sokaktaki köpeğin bile aç kalmadığı bir dünya kuracağız demiştik ya; / Kuruyoruz.

Erdoğan’ın Diyarbakır programında Adalet Bakanı Bekir Bozdağ Diyarbakır Cezaevini ziyaret ettikten sonra cezaevinin kapısına kilit vurdu ve buranın artık “bilim, kültür, ibret ve iyilik merkezi” olacağını, Türkiye’de bir dönemin kapandığını, geçmişte kötü muamele ve hak ihlalleriyle anılıp faal halde bulunan bir cezaevi kalmayacağını söyledi.

Hani sen, / Kesin ve kati inanıyorsun ya; / Böyle gelip böyle gideceğini sanıyorsun ya bu düzenin; / Hayır değil! / Vallahi de, billahi de değil! / Akıl kârı değil bu dediğin. / Bir düşün. / İyi düşün ama. / Bir, iki, üç beş / İki yüz, üç yüz, beş yüz yıl yaşasa da / Ne var / Sonsuza kadar kalan? / / Diyelim ki ortalama yetmiş beş yıl yaşıyor olsun bir insan. / Ya bir kelebeğin ömrü ne kadar? / Bir iki gün / Bir iki ay / Ya da / En fazla bir iki mevsim. / O kadar. / Şimdi sorsalar kelebeğe,

Geçtiğimiz haftalarda İsveç ve İtalya’da birbiri ardına seçimler yapıldı. Toplumsal ve siyasal gelenekleri oldukça farklı olmasına rağmen bu iki Avrupa ülkesinde de benzer biçimde faşist eğilimler ilerlemeler kaydettiler, yeni mevziler kazandılar. Yürüyen uzun pazarlıkların ardından her iki ülkede de yeni hükümetlerde faşist partilerin yer alacağı, ana parti konumunda olacakları ya da dışarıdan destekleyerek koalisyon hükümetinin kaderini ellerinde tutacakları kesinleşmiş durumda.