Faşizme karşı mücadelenin sandığa indirgenmemesi, genel olarak sandığa bel bağlanmaması açısından kitle eylemleri ve seferberliğinin önemi tartışmasızdır. Burjuva muhalefet bu konuda hayli ikircikli, hayli tereddütlüdür. HDP’nin dışlanması ve Kürt meselesinde ses çıkarılmaması özellikle sorunlu noktalardır. Ve bu tutum rejimin elini güçlendirmektedir. İmamoğlu kararının rejim karşısında yarattığı öfke ve tepki havasının sürdürülmesi, dahası buna güçlü bir emekçi karakter verilmesi şarttır. Daha önce dediğimiz gibi, “Faşizmin şirretliği karşısında «sabredelim geçer» demek en hafif deyimle aymazlıktır. Emekçi kitlelerin öfkesinin ve tepkisinin faşizme karşı mücadele doğrultusunda büyütülmesi bu rejimin defedilmesinin en güvenceli yoludur.”

Pedro Castillo “zengin bir ülkede yoksul insan olmamalı” sloganıyla emekçilerin gönlünü kazanarak iktidara gelmişti. Evet, böylesine zengin bir dünyada Peru’da da, Türkiye’de de, dünyanın başka yerinde de tek bir yoksul insan kalmamalı. İşte bunun için sadece Peru’ya değil tüm dünyaya kapitalizmi ortadan kaldıracak bir DEVRİM GEREK!

Çin rejiminin boğucu baskılarına eşlik eden “sıfır Covid” politikası, üç yıldır katı karantina koşullarında nefes alamaz hale gelen işçileri isyan ettirdi. Kasım ayının son haftasında başlayan ve büyük ölçüde rejimi hedef alan eylemlerin Tiananmen’den (1989) bu yana görülen en kitlesel protesto eylemleri olduğu ifade ediliyor.

Dünya genelinde emekçi kitlelerin son yılların en zor koşullarıyla karşı karşıya kaldığı ve tepkisini dile getirdiği “hoşnutsuz” bir yazı geride bıraktık. Hayat pahalılığının fırladığı, özgürlüklerin daha da kısıtlandığı, milyarlarca insanın nefes alamaz hale geldiği bir dünya, bu sorunların katlamalı olarak yaşandığı bir Türkiye gerçeğiyle karşı karşıyayız.

Yaşamın / Bir ucunda sen, / Diğer ucunda hayallerin. / Bazen, / Ya Allah deyip koşsan, / Bir solukta varacağını sanırsın, / Bazen de, / Bir adım dahi yaklaşamadığını düşünür hayal kırıklığına uğrarsın. / Aslına bakarsan; / Ne git git bitmez kadar uzaktır hayallerin / Ne de / Bir solukta varacak kadar yakın. / Bak işte / Sırtlanıp çıkmışsın ya! / Ne güzel! / Ne umutlu şey. / Belli ki varmak niyetindesin ahdettiğin yere; / Hayallerine...

Katar’da yapılan Dünya Kupasına dönük tüm eleştiriler, şu ya da bu ölçüde haklıdır. Ama dile getirilen itiraz noktalarının ve argümanların sanki yalnızca bu Dünya Kupasına ve Katar’a hasmış gibi sunulması yanıltıcıdır. Kapitalizm budur ve böyle bir sömürü sisteminde temiz bir spor düşü imkânsız bir hayalden başka bir şey değildir.

Tahir Elçi, insan hakları savunuculuğunda ısrarı, barıştan ve halkların kardeşliğinden yana duruşu ve Kürt halkının mücadelesinin sembol isimlerinden birisi oluşu nedeniyle burjuva devlet tarafından öteden beri hedef gösteriliyordu. Türkiye’nin geçtiği çok kritik bir dönemeçte katledildi. Üzerinden geçen 7 yıla rağmen bu cinayet aydınlatılmadı, sayısız benzerine şahit olduğumuz şekilde dava süreci bir esrar perdesinin arkasına itildi. Dahası Türkiye bugün yeniden kritik bir dönemeçte.

İçinden geçmekte olduğumuz dönemde futbol, yatırım yapılacak bir alan, ülkelerin kozlarını paylaştığı bir arena, kirli ilişkileri örtmeye yarayan paravan ve en önemlisi kitlelerin alıklaştırılmasında kullanılan etkili bir araçtır. Kapitalist sistemin olağanüstü krizlerle sarsıldığı günümüzü düşündüğümüzde, egemenlerin futbol gibi politik araçlara ihtiyacı geçmişe oranla çok daha fazladır.

Bu sene Mısır’ın Şarm El-Şeyh kentinde 7-18 Kasım tarihleri arasında gerçekleşmesi planlanan zirve, tarafların uyuşmazlığı nedeniyle iki gün daha uzatılarak 20 Kasımda sona erdi. Burjuva temsilcilerin yıllardır sürdürdüğü göstermelik toplantılara, hiçbir yaptırımı olmayan kararlara, insanlığı oyalama taktiklerine, kısacası riyakâr politikalara bu yıl bir yenisi daha eklenmiş oldu.

Sınıflı toplumların tarihi sömürücülerin insanlığa yaşattığı acılarla doludur. Dünden bugüne egemenler, ezilen sınıflar üzerindeki hâkimiyetlerini korumak için sayısız katliama ve kıyıma girişmiştir. Onyıllara hükmeden nice krallar, imparatorlar, beyler ve şahlar egemenliklerini kılıcın zoruyla tesis etmişlerdir. Kapitalizmin tarihi de egemenlerin zenginliğinin acı ve gözyaşı üzerinde yükseldiğini gösterir. Gerçek şu ki kapitalist sömürü düzeni savaşsız ve kansız varlığını sürdüremez.

“Vatan” için öldük kimi zaman / Daha yirmisine bile varmadan. / “Milletçe” öldük, / Güya “millet” için... / Oysa biz millettik zaten, / Onlar kodaman. / Kodamanlar için öldük, / “Din için” denerek. / Milletçe, / Ve “milliyetçilikle” zehirlenerek.

Önümüzdeki dönemde net bir şekilde göreceğimiz gibi Brezilya işçi sınıfı için mücadele Bolsonaro’yu sandığa gömmekle sona ermemiştir. Asıl belirleyici mücadele bundan sonra başlayacaktır. Bu mücadelenin kazanılmasındaki temel gereklilikse faşizm tehdidine ve kapitalist saldırılara karşı devrimci silahları kuşanarak hazırlanmaktır.

Böylesi bir karanlık dönemde emekçilerin her türlü kirli tertip ve saldırıya karşı uyanık kılınması, ama aynı zamanda mücadele ruhunun da beslenmesi yakıcı önem taşımaktadır. Unutulmamalıdır ki, rejimin baskıları karşısında sinmek şimdiki durumu bile aratacak ve yıllar sürebilecek bir karanlık dönemin başlaması anlamına gelebilecektir. Faşizmin şirretliği karşısında «sabredelim geçer» demek en hafif deyimle aymazlıktır.

1973 yılının 15 Kasımında, Ege’nin karşı kıyısı Yunanistan’da tarihe iz bırakan o meşhur radyo yayını başladı. Kendisinden emin genç bir ses şöyle diyordu: “Burası Politeknik! Burası Politeknik! Özgür savaşçılar konuşuyor.” Sabah saatlerinde radyolardan duyulan bu ses emekçi kitleler tarafından sevinçle karşılanırken işbaşındaki faşist cuntayı şaşkına çevirmişti.

Haydi çocuklar el ele verelim. / Çıkalım damlara. / Dil çıkarıp nanik yapalım / Karanlık yüzlü çirkin adamlara. / Haykıralım. / Haykıralım. / Yıldızlaaaar! / Yıldızlaaaarrr! / Nerdesiniiiiz? / Haydi gelin oynayalım / Haydi gelin, / Umutlu bakışlarımızla bütün dünyayı aydınlatalım.

Melih Cevdet Anday’ın “Anı” şiirinin dizeleri haksızlığa karşı öfkeyi derinleştirirken, zalimin zulmü karşısında eğilip bükülmeyen yüreklerin anılarını yaşatmak için yazılmıştır. Anday’a sonradan ezgiye dönüşen bu şiiri yazdıran olay 1953 yılında gerçekleşir. Tarihe Rosenbergler Davası olarak geçen bu olay, sözde “özgürlükler ülkesi” ABD’de dönemin egemenlerinin kitleleri baskı altına almak ve korkutarak sindirmek için idama mahkûm ettikleri bir komünist çiftin hikâyesidir.

Toplumsal eşitsizliğin boyutu o dereceye ulaştı ki, çürüyen ve çıkmaza giren kapitalizmin keskinleştirdiği çelişkiler artık gözlerden gizlenemiyor. Bu durum, egemenlerin de paçasını tutuşturuyor. Toplumsal hareketlerden duydukları korku nedeniyle yapılan toplantı ve zirvelerde sözde çözüm önerilerinin ardı arkası kesilmiyor.

"Aileyi koruma” ve “LGBT tehdidini engelleme” başlıklarıyla nicedir ısıtılan faşist kampanyaya hız verildi. İstanbul Sözleşmesinin kaldırılması, tarikatları memnun etmek için bu kampanyanın bir parçası olarak atılmış bir adımdı. Şimdi, yeni yasal düzenlemelerle, LGBT karşıtı nefret mitingleriyle bu kampanya hızlandırılıyor. Bu vesileyle neden genelde sağ muhafazakâr siyasetin, özelde de faşizmin aile konusunu ve homofobik histeriyi bu denli köpürttüğünü açıklamaya çalışalım. Zira son dönemde tüm dünyada yükselişte olan faşist hareketlerin hem tarihsel hem de güncel ortak yönlerinden biridir bu husus.