İşçi sınıfının uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs bir kez daha tüm dünyada kutlandı. İstanbul’da ise güne damgasını vuran, 1 Mayıs kutlamalarının iki ayrı yerde yapılması oldu. Bu topraklarda yaşanan 1980 darbesinin yol açtığı yenilgi sonucunda, devrimci hareketin işçi sınıfı örgütleriyle, sendikalarla bağları kopmuştur.

Gebze’de yaklaşık dört ay önce üretime başlamış sunta kaplama fabrikası olan Karpa’da 25 Mayıs günü mesai saatinin bitmesine beş kala, çalışır halde bulunan merdane makinesini temizleyen bir işçi kaza geçirdi. Fabrikada çalışan işçi arkadaşların anlattığına göre, kaza geçiren işçi, yaklaşık beş dakika boyunca merdane makinesinin içinde parmaklarından omzuna kadar sıkışmış durumda kaldı.

Burjuvazinin kolluk güçleri, kantine girip, herkesi döverek, kollarını ve burunlarını kırarak yaka paça gözaltına almaya çalıştı. Kolluk güçleri, kinlerini panolarına asılmış olan afişlerden almaktan da geri durmadılar. Yaklaşık otuz öğrenci burada ve eylem sonrası Kuzey kampüse çıkarken gözaltına alındılar.

Üzerinden 24 yıl geçmesine rağmen 12 Eylül yasalarının baskıcı, anti-demokratik uygulamaları mücadeleyi yürütmede kararlı insanların önüne aşılması ancak uzun soluklu bir mücadeleyle mümkün olabilecek engeller dikmeye devam ediyor.

Sendikaların tepelerine çöreklenmiş bu bürokratlar varken asla boş durmak yok. Onların göstermelik çağrılarına kanıp rehavete kapılmak yok. İşçileri fabrikalardan alanlara taşıyacak olanlar bizleriz. Yine o alanlarda birleşerek bürokratları sendikalardan defetmek de, militan sınıf mücadelesini geliştirmek de, 1 Mayısı burjuvazinin dayatmalarından kurtarıp "özgürleştirmek" de, biz komünist işçilerin çabalarıyla mümkün olacak. Biz işçiler ancak sendikalarımıza sahip çıkıp örgütlülüğümüzü pekiştirerek sendikalarımızdan bu asalakları defedebiliriz. Sendikalarımızı ancak militan sınıf sendikacılığı perspektifiyle gerçek mücadele örgütlerine dönüştürebiliriz. Önümüzdeki 1 Mayısa kadar koca bir yılımız var. Üstelik bizler için mücadele ile geçecek bir yıl. Hiçbir şeyi son ana bırakmadan her gün, her yerde, her alanda, her işyerinde ve her sendikada sınıf mücadelesini yükselt.

Gebze'de Kroman Çelik'te yaşanan iş cinayetlerine aynı işverenin sahibi olduğu Yücel Boru fabrikasında bir yenisi daha eklendi. 20 Nisan günü meydana gelen iş kazasında, üzerine boruların düştüğü bir işçi olay yerinde yaşamını yitirdi. Yükleme yapıldığı sırada paketlenmiş boruların altına konan ağaç takozun kırılmasıyla düşen borular o sırada oradan geçen işçinin üzerine düştü.

Tarihin çeşitli vesilelerle gösterdiği üzere kendinden menkul bir öğrenci hareketi düşünülemez. Biz komünistlerin görevi, Marx ve Engels’in uyardığı üzere, her türlü muhalefeti sınıf mücadelesi içerisine kazanmak olmalıdır. Aksi takdirde bunların yalıtık ve güdük kalacağı muhakkaktır. İşçi sınıfı hareketinden kopuk olmayan öğrenci hareketi gerçek gizil gücünü ancak bu şekilde gösterecektir. Biz devrimciler açısından Deniz, Yusuf, Hüseyin ve diğer devrimcilerin mücadeleci hatıralarının yaşatılması da mücadele etmek anlamına gelmelidir. Zira bu devrimci değerlere sahip çıkmak da yine ve ancak fiiliyatta mümkündür.

1 Mayıs 2002 tarihinde doğan Marksist Tutum sitesi bugün 2. yaşını kutluyor. İşçi sınıfının birlik, mücadele ve dayanışmasının sembolleştiği gün olan 1 Mayısta doğan Marksist Tutum işçi sınıfına Marksizmin ışığını tutmaya devam ediyor. 2. yaşını doldurmasına rağmen içeriği 160 yıllık bir geleneği temsil ediyor. Bu gelenek dün olduğu gibi bu gün de yaşayan; dün olduğu gibi bu gün de karalanmaya çalışılan Marksist gelenek.

Geçtiğimiz haftalarda, yaşayan insanların doğal sonu olan ve biz işçilerin çalışma hayatında gün be gün riskini yaşadığımız bir ölüm olayı ile sarsıldı ülkemiz. Merhumun ülkemizin ekonomik ve siyasal hayatında önemli bir kişi olması nedeniyle yansımaları da farklı oldu tabi ki… Önce merhuma devlet töreni düzenlenmesi kararlaştırıldı. Sonra tüm işçiler cenazeye katıldı, dualar okundu, uzun kuyruklar oluşturuldu.

1 Mayıs dünyanın birçok ülkesinde resmi tatil günü. Türkiye’de ise normal çalışma günü. Bu ülkede 1 Mayıs’ın ancak şehir merkezlerinden, insanlardan uzak yerlerde kutlanılmasına izin veriliyor. O gün işe gitmeyen işçiler işten atılıyor. 1 Mayıs’ın tüm içi boşaltılarak bahar bayramına dönüştürülmesi için burjuvazi elinden gele çabayı gösteriyor. 1 Mayıs haftası televizyonlar sürekli “aman katılmayın” diye öğütlerde bulunuyorlar, ilgisiz çatışma görüntüleri yayınlıyorlar. Yine 1 Mayıs öncesinde meydanlarda, derneklerde, kitle örgütlerinde polis terörü estiriliyor. Tüm bunlar niçin? Çünkü burjuvazi işçi sınıfından korkuyor. Burjuvazi biliyor ki birleşen işçileri hiçbir güç durduramaz. O nedenle elinden gelen her araca başvurarak kadın, erkek tüm işçilerin 1 Mayıs’a katılmasını engellemeye çalışıyor.

Gazetede okuduğum bir haber çok ilginçti. Dünyanın en büyük otomobil tekellerinden biri olan Japon sermayeli Toyota şirketinin Adapazarı’nda kurulu bulunan fabrikası ile ilgiliydi haber.

Peki biz komünist işçiler ne yapmalıyız? Bize düşen görev, seçim dönemlerini burjuva demokrasisinin teşhiri yönünde kullanmaktır. Burjuva partilerin bütün çabalarının, bu kadar rezilliklere başvurmalarının nedeni, bu düzenin burjuvazinin lehine sürmesi için işçileri kandırmak, ikna etmektir. Bizler bunun yalan olduğunu işçilere göstermeliyiz.