Sömürü, sermaye ve üretim araçlarını elinde tutanların çalışan insanların ürettiklerinin büyük bir kısmına el koymalarıdır. Okuduğumuz Endüstri Meslek Liseleri de burjuvalara daha katmerli bir sömürü imkânı yaratmak üzere kurulmuştur. Mesleki bilgi edinmiş, ucuz işgücü yetiştiren kurumlardır okuduğumuz okullar.

Meslek lisesine gelen çocukların hepsi işçi ve emekçi çocukları. Zaten zengin çocuklarının meslek lisesinde işi ne? Okula kaydını yeni yaptıracak olan çocuklardan otuz milyon para isteniyor. Güya bunlar bağış içinmiş! Ne kadar doğru, ne kadar yanlış siz tahmin edin. Çocuklardan atölyedeki ilk senesinde eğe isteniyor. Daha sonra bu çocuklardan malzeme parası istiyorlar.

Özelleştirme kapsamında olan ve uzun zamandır satışı gerçekleştirilemeyen İstanbul Bakırköy Sümerbank Fabrikası, Doğa Madencilik A.ş.’ye satıldı. Satış işlemi gerçekleştirilmeden önce sırasıyla fabrikanın üretimi azaltıldı, işçiler ücretli izne çıkarıldı, üretim tamamen durduruldu ve ardından fabrikanın satışı geldi.

DİSK, KESK, Hak-iş, TMMOB, TTB, Küresel BAK’ın “NATO” ya karşı büyük İstanbul buluşması” adıyla düzenledikleri miting 27 Haziran Pazar günü Kadıköy meydanında yapıldı. Sabah erken saatlerden itibaren katılımcılar rıhtımda toplanmaya başladılar. İstanbul dışından gelenler ve İstanbul Anadolu yakasından iki ayrı koldan gelerek rıhtımda buluşan kalabalık ancak saat 12 sularında yürüyüşe geçebildi.

Geçtiğimiz 2002 Eylülünde Endüstri Meslek Lisesine başladım. Daha fazla okuyamasam da elimde bir mesleğim olur dedim. Bir, iki seneyi zor bitirdim. Eğitimin koşulları o kadar berbattı ki üçüncü sınıfa zor geçtim ve şunu anladım. Bütün okullarda öğrenciler burjuvaların ideolojik bombardımanına tutuluyorlar, beyinleri kapitalist sisteme ayak uyduracak şekilde yetiştiriliyorlar.

Hepimize umutlar satıyorlar, daha doğrusu enjekte ediyorlar. Hiç acelesi yok onların, yani kapitalistlerin. Yavaş, yavaş tüm benliğini alıp götürüyor senden. Ben de size sözüm yettiğince kendimi anlatacağım.

27 Haziran Pazar günü Kadıköy Meydanında, KESK, DİSK, Hak-İş, TMMOB, Küresel-BAK ve TTB’nin organize ettiği NATO’nun İstanbul zirvesini protesto eylemine çeşitli reformist partilerin yanı sıra devrimci çevreler de katıldılar. Bu eylem Türkiye dışındaki ülkelerden temsili düzeyde bile olsa kimi protestocuları da kapsıyordu. “Bu memleket onların olmadığı” halde Türkiye’deki NATO protestosuna katılmaları anlamlıydı.

Birleşik Metal-İş Sendikasının düzenlediği “15-16 Haziran” etkinliğine Gebze’den katılan bir grup işçiyiz. Etkinlik 13 Haziranda, İstanbul’da, bir okula ait kültür merkezinde düzenlendi. Yaklaşık 600 kişinin katıldığı bu etkinlik, gerçekten de 15-16 Haziran’a, onu yaratan işçi sınıfına yakışır bir nitelikteydi. Bizler bu etkinlikten duyduğumuz hazzı Marksist Tutum okurlarıyla da paylaşmak istiyoruz.

Burjuvalar hepimizin bildiği gibi bizlerin ürettiği villalarda oturmaktalar. Biz işçilere ise bu kapitalist düzende bu villaları sadece seyretmek düşmektedir. İşçilerin konut sorununu kapitalizm yaratmıştır ve bu sorun kapitalist düzende çözülemez. Ayrıca kapitalistler bu sorunu çözmek de istemezler.

Gebze Sendikalar Birliği, 15-16 Haziran Genel Direnişini anma, Irak'taki işgali ve NATO toplantısını protesto amaçlı bir basın açıklaması düzenledi. 15 Haziranda düzenlenen basın açıklamasına katılanlar, Gebze öğretmenevinin önünde saat 16:00 gibi toplanmaya başladılar.

Biz sınıf bilinçli işçiler şunu unutmamalıyız: kapitalizme karşı mücadele etmeden ve en başta da öncelikle kendi burjuvalarımızı tepelemeden, NATO’ya karşı durmayız. Kapitalizm, tek tek onun siyasi/askeri/ekonomik birliklerine karşı verilecek mücadeleyle yıkılamaz. Bu, hem NATO toplantıları, hem Dünya Ticaret örgütü toplantıları, hem de diğer emperyalist birliklerin toplantıları için geçerlidir.

ABD emperyalizminin yaptığı işkence ve katliamlar Irak halkı ile sınırlı değildir. En başta kendi vatandaşları olmak üzere dünyanın neredeyse her köşesinde onların “demokrasi”lerinin tadına bakmış halklar bulunur! Çok eskilere değil ama birkaç hafta veya ay geriye gittiğimizde bile özgürlüğün timsali Amerikan polislerinin, sırf kara derili oldukları için kendi vatandaşlarına nasıl davrandıklarını, yargısız infazlarını hep birlikte izlemiş, okumuştuk. Yine Vietnam Savaşının unutulmaz görüntüleri arasında olan, bir Amerikalı askerin bir sivil Vietnamlıyı tabancayla kafasından vurduğu sahne hangimizin hafızasından silinebilir?

Ayser Tekstil işçileri patronların dayatmış olduğu kölece çalışmaya boyun eğmeyerek örgütlü bir biçimde greve çıktılar. Ayser Tekstil’in patronu, yeni iş yasasından da almış olduğu güçle, işçileri daha ağır koşullar ileri sürerek sömürmek istiyordu. Çalışma koşullarındaki değişikliklere bakacak olursak; 8 saatlik çalışma yerine 12 saatlik çalışma, zorunlu mesai, çay paydoslarının olmaması, yemek saatinde kısıtlama, asgari ücret, sigortasız çalışma ve servisin bulunmayışı.