ABD'deki seçimler pek çok kesim tarafından Amerika’nın tarihindeki en önemli seçimler olarak görülüyor. Seçim sonuçları ne olursa olsun Amerika’yı bir kaosun beklediği vurgulanıyor hatta iç savaş çıkabileceği yorumları yapılıyor. Yorumların doğruluk derecesi elbette tartışılabilir ama böylesi yorumların bu kadar yaygın yapılabiliyor oluşunun, tüm dünyanın nasıl olağanüstü bir süreçten geçtiğini ortaya koyduğu apaçıktır.

“Pandemi krizi” diye gösterilen tarihsel sistem krizinin şiddeti dünyayı sarsıyor. Pandemi günleri, burjuvazinin tepesindekiler için varoluşsal sancılarına çare aramak üzere yoğun mesai harcadıkları bir sürece dönüşürken, bu süreci fırsat belleyip işçi ve emekçilerin kanını sinekten yağ çıkarırcasına emenler rekor kâr patlamaları gerçekleştiriyor. Uluslararası yardım kuruluşu Oxfam, Eylül ayında açıkladığı “Güç, Kâr ve Pandemi” başlıklı raporu ile pandemi sürecinde dünyanın en büyük tekellerinin katlanan kârları ile bunun paralelinde artış gösteren yoksulluğu ve büyüyen eşitsizliği ele alıyor.

Neresinden bakarsak bakalım, bu savaşın emekçiler açısından haklı bir yönü bulunmuyor. Türkiyeli emekçiler bu savaşa karşı çıkmak zorundadırlar. Toplumsal desteği azalan, ekonomik alanda alabildiğine sıkışan, izlediği saldırgan dış politikayla arzu ettiği ya da ilan ettiği hedeflere varamayan iktidar, burjuva muhalefeti felçleştirmek ve kitleleri körleştirmek için en ucuz olan yola başvuruyor: milliyetçilik ve militarizmi körüklemek! Kısa vadede bu politikadan umduğunu belki bulabilir ama eninde sonunda işler tersine dönecektir.

25 Eylül sabahı, HDP’yi merkeze alan ama tüm toplumsal muhalefeti sindirmeyi amaçlayan yeni bir baskı dalgası harekete geçirildi. Aralarında Sırrı Süreyya Önder, Kars Belediyesi Eşbaşkanı Ayhan Bilgen, birçok eski HDP milletvekili ve sosyalist ismin de olduğu 82 kişi ev baskınlarıyla gözaltına alındı. HDP’ye dönük bu ezme operasyonunun gerekçesi 6 yıl önceki Kobanê gösterileriyken; aynı gün Temel Demirer ve Hakan Gülseven gibi sosyalistlerin gözaltına alınmasının gerekçesi ise sosyal medya paylaşımlarıydı. Oysa HDP operasyonuna bahane edilen davalar uzun süre önce görülüp beraatla sonuçlanmıştı. Dolayısıyla bu tümüyle siyasal bir operasyondur.

Kapitalizm sadece üretim alanını değil toplumsal hayatın her alanını insanlıktan çıkarmaktadır. İşin organize edilme biçimleri ve üretim mekânları ne olursa olsun şu gerçeklik değişmemektedir: Bu sistem, üretim araçlarının mülkiyetinin bir grup azınlık tarafından gaspına ve artı-değer sömürüsüne dayanmaktadır. Tam da bu yüzdendir ki, işçi sınıfının toplumsal kurtuluşa giden yolu açması, kapitalist sömürü sistemini “daha insani hale getirme” hayalleriyle oyalanmasından değil, onu bir bütün olarak ortadan kaldırmasından geçmektedir. Bunun için evden, ofisten, fabrikadan dört bir koldan çalışmak gerekiyor!

Bugün yaşanmakta olan kriz köklü bir dönüşümü dayatsa bile, geçmişteki örneklerinden farklı olarak kapitalist sistemin böylesi bir dönüşümü gerçekleştirebilecek takati artık kalmamıştır. Bu dönüşümü arzulayan ve onun için çaba gösteren burjuva kesimlerin ve onların entelektüel sözcülerinin savları birer hayal olarak kalmaya mahkûmdur. Zira bu doğrultuda attıkları her adım zaten can çekişmekte olan sistemin çelişkilerini çok daha keskinleştirmekte, üretim araçlarının özel mülkiyetine dayanan düzenin saçmalığı her geçen gün daha çok açığa çıkmaktadır.

12 Eylül rejimini andıran manzaralara her gün bir yenisi ekleniyor. Geçtiğimiz günlerde iki Kürt köylüsüne yapılan zulüm, iktidarın bu açıdan aldığı yolu da açık bir şekilde gösteriyor. 11 Eylülde Van’ın Çatak ilçesindeki köylerinde askerler tarafından gözaltına alınan ve işkenceye maruz bırakılan Servet Turgut vücudundaki sayısız kırıkla yoğun bakımda yaşam savaşı veriyor.

Marksizm emperyalist savaşlara ve her tür haksız savaşa karşı “sınıf savaşını” savunurken, Hıristiyan solculuğunun militarizm ve savaş karşıtlığı pasifizm üzerine kuruludur. Üstelik haklı savaş haksız savaş ayrımı da yoktur. Kısacası, King’in öncülük ettiği hareketin ideolojik esin kaynağı olan Hıristiyan solculuğu eşitlikçi, sosyal adaletçi, ezilenlerden yana bir dinsel ahlâki değerler sistemine dayanır. Pasifist, barışçıl kitlesel eyleme dayalı, medyada ilgi yaratarak ve kamuoyu oluşturarak, neredeyse “düşmanı ikna ederek” tarafları uzlaştırmaya dayalı stratejisi ise ezilenleri, ırkçı sömürücü kapitalist düzenin temellerine vurmaktan alıkoyar.

Bir yandan mütemadiyen insanlığın çok büyük bir tehdit ile karşı karşıya olduğu ilan ediliyor, diğer yandan yasaklar ve kısıtlamalar getirilip maske, “sosyal mesafe” vb. ile çözüm bireylerin sırtına yükleniyor. Gerçekte burjuvazi koronavirüsü kapitalizmin tarihsel krizinden çıkış bileti olarak kullanmak istiyor. Koronavirüs aşısı çalışmaları ile ilgili gelişmeler ve tartışmalar da burjuvazinin insanlığı değil kapitalizmi kurtarmaya çalıştığını ortaya koyuyor.

12 Eylül askeri faşist darbesinin 40. yılında Türkiye işçi sınıfı darbeyle hesaplaşamamanın ağır sonuçlarını yaşamaya devam ediyor. Türkiye’de 1960-1980 arasındaki dönem işçi sınıfının bir sınıf olarak varlık gösterdiği, sendikal ve siyasal örgütlerinin oluştuğu ve güçlendiği yıllardı. 12 Eylül darbesi sadece bu yükselişi durdurmakla kalmadı, aynı zamanda sınıfın sendikal ve siyasal örgütlerini paramparça ederek, işkence, hapis ve infazlarla, örgütlü mücadeleye karşı yıllarca kaybolmayacak derin korkular yaratarak işçi sınıfını tam anlamıyla atomize etti.

Tarihsel TKP’nin kuruluşunun üzerinden tam 100 yıl geçmiş bulunuyor. Bugün TKP’nin mirası noktasında rekabet halinde olan grupların, TKP’nin kuruluşuna damgasını basan Bolşevik ruha değil, onun tasfiyesiyle ortaya çıkan Stalinist TKP’ye sahip çıktıkları biliniyor. Aşağıda, Mehmet Sinan’ın “Proleter Sınıf Temelinden Yoksunluk” başlığını taşıyan 2009 tarihli çalışmasından aldığımız bölüm, tarihsel TKP’nin programının olumlu yönlerini ve bunun Komintern’le bağını ortaya koyduğu gibi, sonrasında hangi nesnel ve öznel nedenlerle ve hangi süreçlerden geçilerek bu çizginin tasfiye edildiğini de ortaya koyuyor.