Ama o zaman kan saklandı (Köklerin arasında yıkandı ve inkar gelindi Bu öyle geçmişte olmuştu ki) Güney’in yağmuru onu her yerden sildi Öyle vakit geçmişti ki güherçile onu yedi Pampa içinde Halkın ölümü her zamanki gibi oldu Sanki hiç kimse ölmüyordu Sanki bunlar toprak üstüne düşen taşlardı Su üstüne düşen su. Kuzeyden güneye ölüleri toz ettiler Yaktılar onları karanlıklar içinde gömdüler Gecede sessizlik içinde yok ettiler Bir maden ocağında istif ettiler hepsini Kemiklerini denize attılar. Bugün nerede olduğunu kimse bilmiyor Mezarları yok hepsi de dağılmışlardır Vatanın kökleri arasında Parmakları şehit parmağı gibiler Yürekleri kurşuna dizildiler Pampa yiğitleri Sessizliğin başbuğları Şili’lerin gülüşleri hepsi de Katiller vücutlarını nereye gömdüler Bilen yok Ama topraktan çıkacaklar halkın kıyam gününde Düşen kanı geri alacaklar Suç Plaza’nın tam ortasında oldu Çalı saklayamadı halkın temiz kanını Ve Pampa bu kanı içemedi Hiç kimse bu suçu saklayamadı Suç vatanın tam göbeğinde oldu.
30 Ocak 2006
link: Pablo Neruda, KIYIMLAR, 30 Ocak 2006, https://marksist.net/node/688
... önceki yazı
Nurhak
Nurhak
sonraki yazı ...
Direnen işçiler yenilmezler
Direnen işçiler yenilmezler