Belki günlerden dündü Belki önce yıllarca Mutlaka mevsim güzdü Fırtına koptuğunda Bir yaralı kuş düştü Pencerenin yanına Bembeyaz kanatlarla. Benim ak güvercinim Diye seslendi ona Yüreğinden akıttı İnsanın sevgisini Sıcacık yarasına. Yine bir güz günüydü Uçarken fırtınaya Bembeyaz kanatlı kuş Ey insanoğlu dedi Yüreğinin aşkıyla Özgürlüğümü verdin Böyle anlatacağım İnsanları, kuşlara. İnsanoğlu seslendi Özgürlüğü öğrettin Bembeyaz kanadınla Böyle anlatacağım Kuşları, insanlara. Yine bir güz günüydü Rüzgârlı, fırtınalı Yanı başına düştü Beyaz kanatlı kuşun Özgürlüğün aşığı... Kırmızı gagasıyla Akıttı sevgisini Bütün bir güz boyunca O yaralı dostuna. Ey insanoğlu dedi Özgürlüğü yaşattım Yıllar yıllar boyunca Bembeyaz kanadımda Al ak kanatlarımı Git karış fırtınaya! Seni anlatacağım Kuşlara, insanlara Özgürlüğü yarattı Özgürlüğe aşkıyla.
5 Şubat 2016
link: Elif Çağlı, Bir Beyaz Kanatlı Kuş, 5 Şubat 2016, https://marksist.net/node/4893
