Kapitalist sistemde toplumsal yaşamın her alanı birbirine görünmez iplerle bağlıdır, hiçbir sorun bağımsız ve yalıtık olarak ele alınamaz. Bu temel gerçek kavranılmayıp YÖK’e karşı mücadele, sınıf mücadelesinden bağımsızlaştırıldığı ölçüde öğrenci gençliğin de bu sorunu aşma şansı olmayacaktır. En basit çerçeveden bakıldığında bile sorunun muhatabı sadece öğrenciler değil aynı zamanda eğitim emekçileridir. O halde kalkış noktası sorunun bu iki muhatabının bir araya gelerek mücadeleyi ortaklaştırmasından geçer

Dinci öğretmenler görevlerinin dışında, siyasal faaliyetlerini başarılı bir şekilde ifa ediyorlar. Öğrencileri en dinamik, kişiliklerinin daha yeni oluştuğu ve bir arayış içinde oldukları yaşlarda kazanmaya çalışıyorlar. Yani ağaç yaşken eğilir ve onlar da bunu yapıyorlar. Bunu bilinçli, planlı ve örgütlü bir şekilde yapıyorlar; bunun hakkını vermek gerekiyor.

Üniversitelerde en büyük sorun eğitimin kalitesi diye düşünülür, fakat bazı arkadaşlarımız o kalitesiz eğitimden bile yararlanamıyor. Sebep mi? Çok basit. Devlet üniversitelerinde alınan harç adı altındaki haraç. Özel burjuva üniversitelerinde alınsa bu paralar normal karşılamak gerekir. Fakat devletin açtığı üniversitelerde ikinci öğretim okuyan benim gibi az gelirli aile çocukları ve aileleri için büyük sorunlar doğuruyor.

Merhabalar ... Makale ve kitaplarınızı takip etmeye çalışıyorum. Okudukça, baştan beri sadece sempati duyduğum ve hakkında çok az şey bildiğim Troçki’yi şimdi daha iyi anlamaya, tanımaya, kavramaya başlıyorum. Kendimi şanslı sayıyorum ki, “ilk gördüğüne tutkuyla bağlanıp aşkı öldürenlerden” değilim ve bu nedenle de Troçki’ye düşman edemediler beni.

Önümüze sürekli yeni hedefler konuyor; hiç durmaksızın yeni hayaller dünyası resmediliyor bizlere. Bunlardan birisi de, üniversiteyi bitirmek ve o hayaller dünyasından içeri girebilmektir. Böylelikle her öğrencinin hayattan beklentisi istediği bir üniversitede iyi bir bölüme girebilmek ve bu bölümü en iyi şartlarda, başarıyla bitirebilmek oluyor. Zira budur onu o hayaller dünyasının kapısına yaklaştıran.

İşçi sınıfı hareketi, bugün, dünyada ve Türkiye’de siyasal ve ekonomik örgütlülüğü açısından en geri dönemini yaşamaktadır. Sendikaların, sermaye ile uyum içinde davranarak statülerini korumaya çalışan bürokratların hakimiyetlerini sürdürdükleri örgütler haline geldiği artık herkesin malumu. Bu halleri ile sendikalar, iş yasalarının çalışanlar aleyhine değiştirilmesi, esnek üretim biçimlerinin uygulanması, kıdem tazminatının kaldırılması, devlet işyerlerinde çalışanların haklarının gasp edilmesi gibi uygulamalar karşısında bile bir direnç göstermekten aciz durumdalar.

Bir 12 Eylül, bir kara tarihi gün daha geride kaldı.12 Eylül 1980’den bu yana 24 yıl geçti, yani bir çeyrek asır. O gün doğanlar bugün 24 yaşındalar. Normalde 24 yaşına gelmiş genç bir insan yaşadığı dünyada neler olduğu ile ilgilenir, daha iyi anlamak için gençliğin verdiği enerjiyle çaba harcar, öğrenmeye çalışır, anlamadığında tartışır, anladıkça öfkelenir, yapılması gerekenler konusunda hemen harekete geçmek ister, tüm dünyayı değiştirebileceğine olan inancı sonsuzdur ve tüm enerjisini bu yolda harcamak ister.

DİSK ve KESK’in Eylül ayı eylemlilikleri çerçevesinde 24 Eylülde Gebze’de, Gebze Sendikalar Birliği tarafından düzenlenen basın açıklamasına 300-350 kişi katıldı. Öğretmenevi önünde toplanıldıktan sonra Cumhuriyet meydanına doğru yürüyüşe geçildi. Eyleme Eğitim-Sen, Birleşik Metal-İş, Genel-İş, Çelik-İş ve EMEP üyeleri pankartlarıyla katıldılar.

Geçtiğimiz hafta sonunda Sayısal Loto’yu bilen çıkmadı ve bir kez daha umutlar gelecek haftaya ertelendi. Sayısal Loto’nun altı trilyon devrettiğini yazdı gazeteler. Trilyonların biriktiğini duyanların “ağızları sulanıyor!” “Ya altı trilyon bana çıkarsa!” Her hafta, Sayısal Loto’yu bilen çıkmadığında, rakamlar katlanarak gelecek haftaya devrediyor.

Yaşadığım bir iş kazasını ve iş güvenliği sorununa dair düşüncelerimi sizlerle paylaşmak istiyorum. Sektörün büyük firmalarından birinde çalışıyorum. Çalıştığım yer firmanın az işçi kullandığı ama kapasitesi yüksek fabrikalarından biri. Çalıştığım fabrikanın işçilerinin çoğu önceleri sendikal örgütlenme hatta grev deneyimi yaşamış.

Sosyal güvenlik sisteminde yeni bir reform önerisi adı altında Çalışma Bakanlığı bir metin yayınladı. Yapılmak istenen temel olarak sosyal güvenlik kurumlarını ortadan kaldırmak. Sosyal güvenlik, tanım olarak, sosyal koruma olarak değiştiriliyor. İşveren ile işçi yoksulluk sınırının üstünde aynı kategoride değerlendirilerek, işçinin sağlık hizmetini satın alabileceği saptanıyor taslakta.

Haziran ayının başından beri Kürdistan’da savaş yeniden başladı. Esasında TC’nin Kürt halkına karşı savaşı hiçbir zaman bitmedi; söz konusu olan Kongre-Gel’in dünya konjonktürünü de dikkate alarak TC’nin saldırılarına cevap vermesidir. Kimi şovenist sol ve reformist akımların, burjuva yazar-çizer takımının savaşı sanki Kürtler sürdürüyormuş gibi, TC’yi değil de Kongre-Gel’i eleştirmeleri, özünde Kürt halkının üzerine yağan bombaları onaylamaktan başka bir anlama gelmiyor.

12 Eylül faşist askeri darbesinin üzerinden 24 yıl geçtikten sonra 12 Eylül 2004 günü 78’liler Birliğinin girişimiyle Ankara’da 12 Eylül’ü protesto mitingi yapıldı.

Kapitalizmin ilk yıllarından bu yana burjuvazi göçmen işçilerin emek gücünü sömürmeye ihtiyaç duymuştur. Kapitalizmin gelişmesiyle birlikte kırın çözülüp kentlere akması ilk göçmen işçiler dalgasını yarattı. Ülke içinde başlayan göçmenlik giderek ücretli emeğin dünya üzerinde göçmenliğine kadar vardı. Hatta kapitalizmin geliştiği ilk dönem İngiltere’sinde topraklarından sürülen köylülerin şehirlere göçü sonucunda kentler kargaşa içine girdi.

Sınıf bilinçli işçiler, kazanmanın ancak kendi öz gücümüze, örgütlülüğümüze ve mücadele deneyimlerimize güvenmekle mümkün olduğunu bilirler. Görevimizin de bu deneyimi, bilgiyi tüm işçi kardeşlerimize ulaştırmak olduğunun bilincindeyiz.

Gerçek özgürlük ve barıştan ancak sınıfların, devletin ve sömürünün olmadığı bir toplumsal sistemde söz edilebilir. Bu toplum, alt evresinden, yani sosyalizmden başlayarak komünist toplumdur. Sınıfların ortadan kalkmasıyla gerçekleşecek olan gerçek barış için sınıf savaşlarına evet! Dünyaya barış işçiler savaşırsa gelecek!

Burjuvazi biz genç kuşakları tarih hafızasından yoksun bırakmadı sadece; sistemin selameti için bizleri kör de yaptı. Öğrencilere sürekli siyasetle uğraşmamaları, okullarını bitirip hayata atılmaları, kariyer yapmaları ve anne babalarını mutlu etmeleri anlatılır. Öyle bir koşullandırılmışız ki, siyasetle uğraşmak, okul hayatının ya da geleceğimizin son bulması demek! Öyle ya, siyasetle uğraşmakla “okuyup adam olma”yı boşa harcamış oluyoruz!