Aydınlık ve derindi Gözleri yemyeşildi Tıpkı seninki gibi Oğlum şimdi uzakta Benim gücüm yetmiyor Al yeleli at olup Tepeleri aşmaya Oğlum şimdi uzakta Benim gücüm yetmiyor Göğsümdeki sıcağı Bindirip rüzgârlara Oğlumu ısıtmaya. Ey oğlumun gözleri Kadar sevdiğim ırmak! Güçlü kolları vardı Senin dağların gibi Şimdi gücü yetmiyor Yaralı bir oğulun Uzatamaz elini Demir parmaklıklardan. Irmak bari sen Ona bir şey götürsen Al bir avuç yaş Kederli anasından... Kıvrıl, dolan usulca Dağlarının ardından Bir tutam gözyaşı serp Yarılmış ayaklara...
3 Mart 2016
link: Elif Çağlı, Oğul, 3 Mart 2016, https://marksist.net/node/4949