Usulca açılır kafesin kapısı
Yürekler buluttan giysilerini giyer
Sessizce rüzgâra süzülürler

Sabah topraklarına düşen
İlk kar gibi ak bulutlar
Titrerler akşam rüzgârlarında
Kıpırtılarla göklere erişirler

Yukarda
Yıldızların arasında bir kadın
Sıcağına tutulur güneşin
Döner durur alevin ışığında

Bir adam
Sımsıkı sarılır bir çocuğa
Geleceğin masalını anlatır ona

Aşağıda
Çiğdem tarlalarında
Bir ana
Açlığı ve acıyı geçirir şişlerine
Geleceği dokur oğullarına

Bir erkek
Bekleyişlerin sınırında
Elinde karanfil goncasıyla
Telleri boyar kırmızıya

Kolan vurur rüzgâr
Bir aşağıya, bir yukarıya 
Hızlanır bulutlar
Şimşekle evlere sokulurlar

Bir çocuk bekler sabırsızca
Özlemle bekler bulutları
Değiştirmek için gözündeki ıslaklığı
Şimşeğin ışığıyla…

Çocuk gözlerinden emerler buharları
Ak bulutlar, kara kara
Dururlar yağmurlara
Sonra...
Bir fırtına kopar ansızın
Geleceğin ilk damlaları düşer
Bir yaz sağanağıyla

Yağmurlar yağdıkça
Kara bulutlar dönüşür beyazlara
Soyunur giysilerini yürekler
Yine usulca kafese süzülürler...