Stalinist bürokrasinin refleksleri bugün Putin şahsındaki Rus egemen sınıfında vücut bulmuştur. Nasıl ki Stalinist bürokrasi, Lenin’in halkların gönüllü birliğini savunan anlayışını ihlal edip zorla halkları bir arada tutma uygulamalarıyla büyük travmalar yaratmışsa, aynı refleksleri göstererek Ukrayna üzerinde tarihsel hak iddiasında bulunan ve işgale girişen Putin önderliğindeki Rus egemen sınıfının emperyalist politikaları da halkların kardeşliğine ve emekçilerin birliğine büyük bir darbe vurmuştur.

Rusya’nın Ukrayna’ya karşı giriştiği bu savaşın emperyalist bir savaş olduğunun ve Üçüncü Dünya Savaşının yeni bir halkasını oluşturduğunun altını çizelim. Emperyalist rekabetin Ukrayna fay hattında uzun süredir biriktirdiği gerilim, sonunda şiddetli bir şekilde patlamıştır. ABD emperyalizminin ve NATO’nun Ukrayna’yı Rusya’nın nüfuz alanını daraltmak ve emperyalist rekabette zayıf düşürmek üzere silahlandırması ve kullanması, bu temelde kışkırtıcı bir rol oynaması Rusya’nın emperyalist bir savaş başlattığı gerçeğini değiştirmez!

faşizme karşı mücadele adı altında meşrulaştırılan “halk cephesi” politikası tümüyle Sovyet bürokrasisinin kendi iktidarını koruma ve savunma güdüsüyle şekillendirilmişti. Nazi Almanya’sının SSCB açısından büyük bir tehdit oluşturması Stalinist bürokrasiyi yüz seksen derece çark etmeye zorlamış ve 1935’ten itibaren “halk cephesi” politikasını gündeme getirerek uluslararası arenada kendisine yeni müttefikler aramaya başlamasına yol açmıştı. Bu ülkelerdeki Komünist Partilere de bu politikaya uygun olarak kendi devletleriyle aralarını hoş tutma görevi dayatılmıştı.

Dünya Ekonomik Forumunun (DEF) her yıl düzenlediği Davos zirvesi son iki yıldır sanal ortamda gerçekleştiriliyor. Yüz yüze gerçekleştirilmesi planlanan zirve Covid-19’dan dolayı 2022 yazına ertelenirken, 17-21 Ocak tarihleri arasında yine sanal ortamda 2022 Davos Gündemi adıyla bir toplantı yapıldı. Sanal toplantıya emperyalist ve kapitalist devletlerin liderleri ile emperyalist kurum temsilcileri katıldı. DEF’in bu yılki teması “dünyanın durumu” olarak belirlendi.

Parlatın parlatın satın. / Sizin işiniz bu; parlatmak... / Ne geçerse elinize; / Din, iman, ar, namus, vatan bayrak, / Parlatıp parlatıp satmak. / Savaş satarsınız altın tepsi içinde çeşit çeşit / Din için, / Vatan için, / Bayrak için... / Okunmuş üflenmiş ulusal ambalajlı savaş... / Öyle bir satarsınız ki / Ballandıra ballandıra / Dirilip dirilip ölesi gelir insanın.

Bugünkü işçi eylemleri ağırlıklı olarak örgütsüz işyerlerinde ve kendiliğinden patlak vermiştir. Dolayısıyla sendikal anlamda bile bir örgütlülüğün olmadığı, büyük ölçüde kendiliğinden gelen bir işçi eylemi dalgası söz konusudur. İş bırakma eylemleri sadece fabrikalarda yaşanmıyor. Eylemlerin ilk günlerinden itibaren binlerce kurye de iş bırakarak düşük ücretleri protesto etti.

Öyle çarpık bir zamanda yaşıyoruz ki, ışıkların ortasında karanlığı, bolluk içinde kıtlığı, imkânlarla dolu dünyada çaresizliği tadıyor insanlık. Öylesine çelişkilerle yüklü bir çağ ki, uzayda yaşam arayışının yarattığı coşku, yeryüzünde açlık ve susuzluktan ölen milyonların feryadına baskın geliyor.

Bir çocuğun içten gelen kahkaha sesi. Bu ses ne kadar da mutlu eder insanı. Belki tam olarak tarif edemeyiz bunun sebebini ama o an için ya çocuğun mutluluğuna ortak olmuşuz, ya huzur hissetmişiz, ya da onunla birlikte güven içinde olduğumuzu düşünmüşüzdür. Yani mühim bir meseledir çocukların mutluluğu, hiç hüzün değmesin isteriz o çocuk yüreklerine… Ama mümkün mü siyaha boyanmış bu yeryüzünde? Sevmeye doyamadığımız çocuklarımızın gülüşlerini, hayallerini, hayatlarını çalıyor, yok ediyorlar.

Rejimin ekonomik darboğazı ve emekçi kitlelere saldırısı şiddetlenerek sürüyor. İşsizlik, yoksulluk, borçluluk, hayat pahalılığı gibi yakıcı sorunlar hızla büyüyüp emekçi kitlelerin sırtına olanca ağırlığıyla çökerken, tüm ülke, gözü dönmüş faşist bir iktidarın haris kıskaçları arasında sancı içinde kıvranıyor. Emekçi kitleler açısından sefalet derinleşiyor, yıkım tablosu ağırlaşıyor. Mahalle pazarlarının bile tenhalaştığı, tezgâhların çoğunun açılmadığı bir kasvet havası yaşanıyor.

Borç dağları büyüdükçe büyüyor ve artık öyle bir noktaya gelinmiş durumda ki bu borçların ödenmesi kâğıt üzerinde bile mümkün gözükmüyor. Ama bunun anlamı çağımız kapitalizmini ayakta tutan kredi mekanizmasının tıkanmasıdır. Kapitalizm bir zamanlar ürettiği çarenin esiri ve artık kurbanı haline gelmiştir. Bu borç dağlarındaki niceliksel artışın artık niteliksel bir dönüşümü zorunlu kıldığı tarihsel bir eşikteyiz. Sosyalizm kendini her geçen gün daha fazla dayatıyor.

Esmaeil Fattahi, Leili Faraji, Zeinab Sahafi ve Mohammad Pourakbari Kermani. Türkiye’de sınır dışı edilmek istenen dört İranlı mülteci… Mültecileri korumaya yönelik çeşitli maddeleri de içeren İstanbul Sözleşmesinden Türkiye’nin çekilme kararına karşı düzenlenen bir basın açıklamasına katıldıkları için suçlu ilan edildiler. İranlı mülteciler, katıldıkları basın açıklamasında “İran İslam Rejimine Hayır” dövizleri taşıyan ve Türkiye’nin aynı sonu yaşamaması için İstanbul Sözleşmesinin savunulması gerektiğini dile getirmişlerdi.

Tek adam rejiminin ürettiği çok boyutlu krizlere şimdi de enerji krizi eklenmiş bulunuyor. İktidar saplandığı batakta açmazlarla cebelleşirken sorunları her alanda dağ gibi büyüterek bir ateş topu gibi halkın kucağına bırakıyor. Karadeniz’de zengin doğalgaz yatakları keşfedildiği ve bu gazın 2023’te evlere ulaştırılacağı müjdelerini veren, Akdeniz’de sondaj gemileri dolaştırıp yedi düvele kafa tutarmış pozları kesen Erdoğan rejiminin enerji politikasının da iflas ettiği görülüyor. 2022’nin açılışını elektrik ve doğalgaza %50 ilâ %125 arasındaki fahiş zamlarla yapan hükümet, 20 Ocakta sanayi bölgelerine doğalgaz ve elektriği kısıtlı vermeye başladı.

Filistin sorunu onyıllardır Ortadoğu’nun kanayan yaralarından biri olmaya devam ediyor. Bu ulusal sorun en başından beri Ortadoğu’daki emperyalist kapışmanın da bir parçası durumunda. Gelinen noktada bir yanda ABD’yi ve neredeyse tüm Batılı devletleri, Rusya’yı, hatta Körfez’deki Arap ülkelerini dahi yanına almış bir İsrail varken, diğer yanda yapayalnız kalmış Filistin halkı bulunuyor. Zira Filistin’in yanındaymış gibi görünen Türkiye ve İran gibi güçlerin de asıl derdi kendi bölgesel çıkarları ve planları. Bu durum ve mevcut güçler dengesi Filistin sorununun çözümünü fazlasıyla zora sokuyor. Ancak buna rağmen Filistin halkı direnmeye ve hakkı olanı istemeye devam ediyor.