Yeterince tanımamışsın kavgayı Kendini sınamadan atmışsın adımını Dümdüz yollarda yürümeyi düşlemişsin Çukurları, tepeleri düşünmemişsin bile Ayağın ilk tökezlediğinde Yollara buldun kabahati Aklından bile geçmedi Kendini suçlamak Behey şaşkın! Biraz da etrafına bak Nasıl da yürüyorlar aynı yolda Başlar ilerde Omuzlar dimdik… Çukura yuvarlanmışsan Suçu esas kendinde ara Eğer yola devam edecek gücün yoksa İnsanlık onurunu korumayacaksan Sen orda, ömrünce o çukurda yat!
15 Aralık 2014
link: Elif Çağlı, Taşlama, 15 Aralık 2014, https://marksist.net/node/3828
