Önce boyun eğmeyi öğrettiler insanlara Ve sonra susmayı... Açlığa, susuzluğa Ve her şeye karşın Yine insanların Dilleri, dudakları ve gözleri vardı. Dil ne işe yarar dedi biri Anlatmaya Neyi? Ezilmemeyi Ya dudaklar? Üflemeye Nereye? Ateşe Coşturmak için ateşi. Ya gözlerimiz Ne zaman öğrenecekler Onların Görme dediklerini görmeyi? “Soruyoruz ya!” dedi biri O halde şimdi öğreneceğiz. Baktılar, baktılar Ve gözler çakmaklaştı Yalaza dönüştü diller Dudaklar açıldı, kapandı Üst üste, üst üste, üst üste Milyonlarca dil, dudak ve göz Harekete geçti. Kesildi Susmayı emredenlerin sesi Boyun eğdirenler Boyun eğdi!
12 Ocak 2015
link: Elif Çağlı, Diller, Dudaklar ve Gözler, 12 Ocak 2015, https://marksist.net/node/3895