Hapishaneler dolup taşıyor. AKP hükümetinin inşa ettiği yeni zindanlar da, sayıları katlanarak artan mahpusları almaya yetmiyor. Daha geçen yıl Türkiye’de cezaevlerine kapatılmış insan sayısı üç şehrin nüfusunun toplamına ulaşmıştı. AKP’nin iktidara geldiği 2002 yılında hükümlü ve tutuklu sayısı 55 bin 609 iken, bu sayı 2015 yılı Kasım ayı itibarıyla 176 bin 116’ya çıktı. Siyasi tutuklu ve hükümlü sayısı 7 bin 469 kişi olarak görünse de, son aylarda artan polis saldırıları ve operasyonlar bu sayıyı her geçen gün arttırmaktadır. Kürt illerinde yürütülen kirli savaşın bir parçası olarak her gün onlarca insan gözaltına alınıp tutuklanmaktadır. Bunun yanı sıra, Erdoğan başta olmak üzere AKP’li zevata hakaret etmek, devlete karşı suç işlemek vb. gerekçelerle haklarında dava açılan ve tutuklanan insanların sayısı da katlanarak artmaktadır. Bunlar arasında çok sayıda gazeteci de bulunmaktadır.

Kürt illerindeki savaş hali devam ediyor. Devlet, zorla halkın evlerini boşaltmasını, kentleri terk etmesini söylüyor. 21 Aralık günü, Cizre ve Silopi’de, ordu birlikleri anonslarla halka mahalleleri terk etmelerini, aksi takdirde olacaklardan sorumlu olmayacaklarını duyurdu. Bölgedeki öğretmenlerin zorla sürgünüyle alenen katliam sinyalleri veriliyor. 22 Aralık Salı günü İnsan Hakları Derneği (İHD) ve Ankara Barış Bloku TBMM önünde basın açıklaması ve oturma eylemi yaptı.

AKP, Kürt halkına karşı 7 Haziran seçimleri öncesinde başlattığı savaşı 1 Kasım seçimlerinden sonra tam bir intikam savaşına dönüştürdü. Gelinen noktada AKP medyasının “Topyekûn Temizlik” manşetleriyle psikolojik ayağını yürüttüğü bu kirli savaş, doksanlı, hatta seksenli  yılları aşan biçimler altında yürütülüyor. Bölgede artık fiili olağanüstü halin de ötesinde, mevcut düzen hukukuna bile tümüyle aykırı biçimde adı konulmamış bir sıkıyönetim ve savaş hüküm sürüyor.

Barış Bloku, 18 Aralıkta Kürt halkına karşı yürütülen savaşın son bulması ve barış ortamının yaratılması için bir basın açıklaması düzenleyerek TBMM’yi göreve çağırdı. İstanbul Beyoğlu’nda bulunan Cezayir Toplantı Salonu’nda gerçekleştirilen basın açıklamasında, Barış Bloku Eşsözcüleri Gençay Gürsoy ve Nuray Sancar birer konuşma yaptı.

Küresel ve bölgesel güçler de kendi nüfuzlarında bir Irak için pozisyon alıyor, siyasi ve askeri adımlar atıyorlar. Türkiye’nin Musul çevresindeki askeri kuvvetlerini arttırmak istemesinin önemli sebeplerinden birisi budur. Şii milisler tarafından ele geçirilecek bir Musul’da İran’ın Türkiye’ye göre söz hakkının daha fazla olacağını düşünen Türkiye mevzi tutmaya çalışıyor. ABD de, Türkiye de sözde Sünnileri güvence altına almak adına, Musul gibi IŞİD’in elinde olan bölgelerin kurtarılması için yapılacak operasyonlarda Şii milislerin yer almamasını istiyor. Gerek ABD’nin Ortadoğu politikaları, gerekse Türkiye’nin bölgenin hamisi olmak için izlediği mezhepçi politikaya baktığımızda, bunun tam bir ikiyüzlülük olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Bölgesel güçler ve küresel güçler için asıl önemli olan Musul kurtarıldıktan sonra ne olacağı, fiilen üçe bölünmüş olan Irak’ın resmen bölünüp bölünmeyeceği ve nüfuz alanlarının nasıl oluşacağıdır.

Çeşitli isimler ve görünümler altındaki faşist partilerin ve/veya hareketlerin mevcut söylemlerinin ve politikalarının işçi ve emekçileri yanıltmasına izin verilmemelidir. Şu anda onlar, sivri dişlerini ve pençelerini olabildiğince gizlemeye uğraşmakta ve demagoji yaparak popülerliklerini arttırmaya çalışmaktadırlar. Faşist tırmanışın önlenememesi durumunda işçi sınıfı büyük kayıplar verecektir. İşçi ve emekçi sınıflara bu gerçeklerin anlatılması ve kavratılması son derece önemlidir. Çünkü 3. Dünya Savaşının günbegün kızıştığı ve yayıldığı bir dünyada, faşizmin güç kazanmasının yarattığı tehlikenin büyüklüğü, 2. Dünya Savaşının Hitler Almanyasında ve Mussolini İtalyasında yaşananlardan hatırlanabilir.

Türkiye’nin Rus jetini düşürdüğü 24 Kasımdan bu yana, emperyalist paylaşım savaşının Ortadoğu ayağında hızlandırılmış bir sürece girildi. Rusya’nın Esad rejimine desteğini hava bombardımanlarıyla bir üst evreye taşıması zaten bölgedeki savaş rutininin ötesinde bir hareketlilik yaratmıştı. Böylesi bir ortamda uçak düşürülmesi olayı Türkiye ile Rusya arasında büyük bir kriz yaratmakla kalmadı, emperyalist kutupların birbirlerine daha açık bir şekilde diş göstermeye başlamasına da sebep oldu. Batılı emperyalistler bunu Rusya’yla kozlarını paylaşmak için fırsat bilip hazırlıklarını yoğunlaştırırlarken, Rusya da bölgedeki varlığını her türlü siyasi ve askeri manevrayla güçlendiriyor.

Türk-İş, kurulduğu günden bugüne, “siyaset ve partiler üstü sendikacılık anlayışı” adı altında, işçi sınıfına burjuva siyasetin empoze edilmesinin aracı olmuştur. 12 Eylül faşizmi döneminde DİSK ve diğer sendikalar kapatılırken Türk-İş’in faaliyetleri sürmüş, korporatist anlayış ve işleyiş bütün bünyeye egemen kılınmaya çalışılmıştır. Sınıf işbirlikçiliğinin ve uzlaşmacılığın doruğa çıkarılmasına, Türk-İş içindeki bazı sendikaların oluşturdukları Sendikal Güç Birliği benzeri muhalefet platformlarıyla tepki gösterilmeye çalışılmışsa da, ciddi bir yol alınamamıştır. Nihayetinde AKP hükümetinin hamleleri Türk-İş bürokrasisi üzerinde etkili olmuş, konfederasyonun milliyetçi, muhafazakâr kimliği pekiştirilmiştir.

Kürt illerinde sokağa çıkma yasakları ve ölümler devam ediyor. HDP Ankara İl Örgütü, 14 Aralık Pazartesi günü, sokağa çıkma yasaklarını protesto etmek için Yüksel Caddesi’ndeki İnsan Hakları Anıtı önünde basın açıklaması düzenledi. Demokratik kitle örgütlerinin de katılımıyla, “Artık Silahlar Konuşmasın, Biz Hep Birlikte Bu Savaşı Durduracağız!” dendi.

Doğayı, tüm yaşam alanlarımızı talan edenler, kendilerine saraylar inşa ediyorlar. Emekçi sınıfları, yoksulları ise kitleler halinde felâkete itiyorlar. Bütün bunları hafızalarımızda tutalım. Deprem öncesi, sırası ve sonrasında hepimizin hayatını çalan vurguncuların, soyguncuların düzenine, bu düzenin koruyucularına karşı, büyük acılar yaşamayı beklemeden mücadeleyi büyütelim. Aksi halde daha yapılırken inşaatlarında bile binlerce işçinin hayatına mal olan konutlar, yarın yüz binlerce işçiye, emekçiye mezar olacak.

Bayır-Bucak Türkmenlerinin ismi ilk olarak MİT tırları yakalandığında duyulmuştu. Suriye’deki çeşitli İslamcı muhalif gruplara silah götüren MİT tırlarından birisi, o zamanki kapışma içerisinde, AKP’nin “paralel” dediği devlet görevlilerince durdurulmuş ve kirli çamaşırlar ortalığa saçılmıştı. Başbakan Davutoğlu da çıkıp “vallahi de billahi de o tırlar Bayır-Bucak Türkmenlerine insani yardım götürüyor” demişti. Tabii sonradan Cumhuriyet gazetesinde yayınlanan belgelerle iyice kanıtlanmıştı bu “insani yardımın” ne olduğu!

Bolivarcı hareket, ekonomik ve toplumsal alanda sınıflar arasında bir denge kurmaya, siyasal alanda ise anti-Amerikan bir söylemle Latin Amerika sathında bir tür milliyetçilikle prim toplamaya dayanıyordu. Tarihsel açıdan bakıldığında, Bolivarcı hareket, işçi sınıfını ve yoksul emekçileri oyalayan, proleter devrim dinamiklerini çıkmaz sokaklara sürükleyen bir rol oynamıştır. Onun, devrimci dinamiği ilerletici değil frenleyici ve geriletici bir rol oynadığının bilincine varamayıp Chavez’in devrimciliğine ve Bolivarcılığa methiyeler düzen sosyalist çevreler için gerçek bir muhasebe ve özeleştiri zamanıdır.

Katliamdan 2 ay sonra, yaşamını yitirenlerin yakınları, milletvekilleri, sendika yöneticileri ve emek örgütleri, barış şehitlerini anmak ve katliamı protesto etmek için Ankara Tren Garında bir araya geldi. İlk olarak hayatını kaybeden emekçiler adına saygı duruşunda bulunuldu. “Anaların Gözyaşı Katilleri Boğacak”, “Gün Gelecek Devran Dönecek Katiller Halka Hesap Verecek” sloganlarıyla beraber Kürtçe ağıtlar yakıldı.