Sallandı gene Dört bir yanı dünyanın… Japonya’dan Küba’ya sallandı. Bir yandan diğer yana Beşik gibi sallandı durdu. Burnu bile kanamadı da “keferenin” Olan gene, En alttakilere oldu. Yıkıldı damı üstüne, Sırtında “başları” taşıyan “ayakların”… Eli koptu, Ayağı koptu, Saçıldı yere ağıtları “başsızların”. Sallandı gene dünya Üst üste, Yan yana, Dalga dalga sallandı… Üst üste, Yan yana, Dalga dalga sallanıyor Yüzlerce, Binlerce yıldan beri… Heyhat! Bu nasıl bir mukadderat? Yıkılıyor evleri başlarına “ayakların”. Fakat, Yaklaşıyor tufanı “Başsızların”. Tufan-ı Nuh gibi yaklaşıyor. Ve bir daha Ve son kez Bütün her şey Bütün herkes Yaşamın o en üretken ağrısını duyarak Uyarak yeni bir dünya kurma çağrısına Sarsıp yıkacaklar nizamını “başların”. Deprem var evleri, Deprem var saltanatları yıkar.
6 Nisan 2020
link: Ziya Egeli, İşçinin Depremi, 6 Nisan 2020, https://marksist.net/node/6880
... önceki yazı
Kapitalizmden Kurtulmadan Özgürleşemeyiz
Kapitalizmden Kurtulmadan Özgürleşemeyiz
sonraki yazı ...
Almanya’da Artan Irkçı Saldırılar ve Büyüyen Tehlike
Almanya’da Artan Irkçı Saldırılar ve Büyüyen Tehlike