Mesaj ve Anmalar

İnsanlık tarihin çok önemli bir evresinden geçiyor, adeta bir eşikte duruyor. Tarih sahnesinde sınıflı toplumlar perdesinin kapanmasının, tüm insanlığın ve doğanın kurtuluşu demek olan sosyalist bir dünyanın kurulmasının artık mümkün ve zaruri olduğu bir evredir bu. İnsanlık o eşikten geçmek zorunda. Tarihsel bir kriz içinde debelenen, çürüyen ama yıkılıp gitmeyen kapitalizm insanlığa cehennemi yaşatıyor.

Bundan 25-30 yıl önce burjuva ideolojisi kitleleri kendi çıkarları temelinde manipüle ederek “milenyum döneminin başladığını, insanlığın çağ atladığını, savaş ve krizlerin artık olmayacağını, müreffeh bir dönemin açıldığını” ilan ediyordu. Lakin aradan geçen zamanda kriz, emperyalist savaş, ekolojik yıkım, yoksulluk, açlık ve günümüzün en yakıcı sorunlarından biri olan göç sorunu derinleşti, büyüdü. İddia edilenin aksine dünya daha da kaotik, karanlık bir hal aldı.

Marksist Tutum yayın hayatına başladığından bu yana burjuva ideolojisine, hile, yalan ve aldatmalara, çelişkilere karşı mücadele etmek isteyenlere rehber oldu, olmaya devam ediyor. Marksist Tutum okuru bir kadın işçi olarak web sitemizin 20. yayın yılını sınıfsız, sömürüsüz bir dünya özlemiyle, mücadelemizin coşkusuyla kutluyorum.

“Rüzgâr esiyorsa bırak söğüt düşünsün, çınara zaten bir şey olmaz” demiş Dostoyevski. Çınarlar yüzlerce yıl boyunca meydan okurlar en güçlü rüzgârlara, fırtınalara. Hiç durmadan büyür gövdeleri, büyür dalları çünkü toprağa sımsıkı bağlanmıştır kökleri. Toprakla bir olmuştur adeta o kökler. 20 yıldır bir çınar gibi dimdik ayakta duruyor Sınıf Mücadelesinde Marksist Tutum. Çünkü kökleri Marksizm toprağında, oradan besleniyor, kökleri tarihte, kökleri sınıf saflarında. Çınarın dallarını, yapraklarını güneşe, gökyüzüne uzatması gibi, geleceğe uzanıyor Sınıf Mücadelesinde Marksist Tutum. Oraya buraya savrulmadan, ilkelerinden taviz vermeden yolumuzu aydınlatmaya devam ediyor.

Bizler bir grup kadın işçiyiz. Marksist Tutum’un biz sınıf bilinçli işçiler için kıymetini, yol göstericiliğini tarif edebilmemizin kolay bir yolu yok. Dünyaya, topluma, tarihe, sınıfımıza, sınıflar mücadelesine, sınıf saflarında politik savaşıma ilişkin olarak kafamızdaki bütün soruları aydınlatan, yolumuza ışık tutan Marksist Tutum’dur. 20 yıldır kesintisiz biçimde sürdürdüğü faaliyeti ve yarattığı eşsiz külliyat sayesinde işçi sınıfımıza ve yaşadığımız dünyaya ait cevabını arayıp da bulamadığımız bir soru olmadı. Kendimizi kılavuzsuz hissettiğimiz olmadı. Marksizm bizler için ekmek kadar, su kadar elzem. Sınıflı toplumlar çağına son vermek için, geleceğin sosyalist dünyasını kurmak için kılavuzumuz Marksizmdir, Marksist Tutum’dur.

Egemenler tarafından yalanlara boğulan emekçilerin kendi sınıf tarihlerine ait gerçekleri doğru biçimde öğrenebilecekleri, ideolojik çarpıtmalara karşı koyacak gücü buldukları okuldur Marksist Tutum. Toplumun baskı altında tutulduğu, karanlığın hâkim kılınmak istendiği, örgütsüzlüğün zihinlere kazındığı bir dönemden geçerken Marksist Tutum bizleri işçi sınıfının yürekli devrimcileriyle tanıştırıyor. Bir başka dünya mümkün, insan haysiyetinin ayaklar altına alınmadığı, insanın insana kul olmadığı sosyalist bir dünya mümkün diyerek hayata, mücadeleye sıkı sıkı tutunmamızı sağlayan bu koca yürekli insanlar sınıf devrimcilerine yol gösteriyor. Teşekkürler Marksist Tutum. Biliyoruz ki bu topraklarda daha nice insana can suyu olacaksın!

Bir metal işçisi: Marksist Tutum’un benim hayatıma etkisi çok büyük. Pek çok örnek verebilirim. Şimdi biraz daha geriye bakıp 2017 yılını hatırlıyorum. Benim gibi emekçi çocuklarının o yıllarda askerliğini bedelli yapma olanağı yoktu. Askerde hizmet takımında çavuş yaptılar beni. 30-35 kişilik ekibimiz vardı. Arkadaşlarımın hepsi Kürttü ve ciddi bir baskı altında tutuluyorduk. O zamanlar cumhurbaşkanlığı seçimleri gündemdeydi ve hepimizi mutsuz eden gelişmeler nedeniyle morallerin çöktüğü zamanlardı. Ben bu moralsiz atmosferde bir fırsat buldum ve açıp Marksist Tutum’u okudum. Okuduklarım kendimi toparlamamı sağladı. Rejimin herkesin üzerine karabasan gibi çöktüğü bir ortamda diğer arkadaşlarıma da moral verdim. Hatta bir fırsatını bulup Kürtçe türkülerimizi söyledik, omuz omuza verip halaylar çektik. Eğer Marksist Tutum’u okumasaydım ben de bu koşullarda benzer bir moralsizliğe savrulabilirdim. Bence nerede olursak olalım Marksist Tutum’un varlığı sayesinde ortak bir duygunun ve mücadele azminin parçası olarak kendini kesinlikle daha güçlü hissediyorsun. Sonuçta askerlik en mantıksız şeylerin yapıldığı yerdir. O yüzden çok daha fazla moral bozucu ve boğucu bir atmosfere maruz kalıyorsun. Seçimler vardı ve ben de ilgili yazıları olabildiğince takip ediyordum ve olup bitenleri sorguluyordum. İşçiyim, çalışmaktan ne kadar zaman kalırsa o kadar okumaya, öğrenmeye çalışıyordum. Şimdi bir de askere gelmiştim. İnsan tek başına kaldığında gerçekleri görmek o kadar kolay olmuyor. Olaylara doğru bakamıyorsun. Marksist Tutum’a bakınca ve kavrayamadığım meselelerin üzerine yazılmış yazılar görünce iki şeyi düşünüyorum. Öncelikle sorunun sadece benim sorunum olmadığını, sınıfımın sorunu olduğunu ve ikincisi Marksist Tutum’un sınıfıma yol gösterdiğini anlıyorum.

Bir metal işçisi: Doğru haber kanalım. Marksist Tutum’la 14 yıldır tanışıyorum. Tanıştığımda 16 yaşındaydım. Marangozlukta çıraklık yaptığım dönemlerden beri okurum. Televizyonlarda ne anlatılırsa anlatılsın benim asıl beslendiğim yer Marksist Tutum olmuştur. Halen sürmekte olan savaş meselesinden salgın sürecinde yaşadıklarımıza kadar hemen her konu üzerine işçi arkadaşlarımla tartışma olanağı yaratıyor bana. Mesela bugün Ukrayna-Rusya savaşı niye başladı ve niye sürüyor? Geçmişte özellikle hepimizi heyecanlandıran Arap coğrafyasındaki isyanların nedeni neydi? Bütün bunları kavrayabilmek açısından Marksist Tutum kılavuzum oldu.  Eğer Marksist Tutum’u takip etmeseydim hayatı sorgulayan, merak eden biri olmazdım. Kabuğumda yaşardım.

Bir işçi-öğrenci: Marksist Tutum bana yol gösteriyor. Ben Marksist Tutum’u açıp okumayınca haberleri okuduğumu hissetmiyorum. Bizimkilerin ne dediğini görmeden huzur bulamıyorum. Ben Marksist Tutum ile tanışmasaydım belki yine kendimce sorgulayan biri olurdum ama siyaseti, hayatı bu denli kavrayamazdım. Aksi durumda kendi halinde biri, kaybolmuş biri olurdum. Bir yazıyı okumaya başladığımda arkası geliyor. Çünkü bilgi deryası gibi, okudukça okuyasın geliyor. Birkaç gün bakmadığımda kaçırdığım pek çok şey olduğunu görüyorum her seferinde.

Bir metal işçisi: Marksist Tutum’la 2008 yılında tanıştım ve büyük bir hayranlıkla okuyorum. Eski yazılara bile dönüp dönüp bakıyordum. Başka yazılar da okuyorum ama Marksist Tutum’un yazıları benim için her zaman anlaşılır ve anlamlı. Yazılar hep nokta atışı yapıyor ve insana neye odaklanması gerektiği konusunda gerçekten ihtiyaç duyduğu cevapları veriyor. Gündemde hep bir şeyler oluyor. Şimdilerde mesela çok sıcak birkaç sorun var. Örneğin göçmenlere yönelik kışkırtma ve düşmanlaştırma siyaseti yürüyor. Rusya ve Ukrayna meselesi üzerinden tartışılsa da çoktandır süren bir dünya savaşı var. Yeterince anlamıyorsam “kesin bizimkiler yazar” diyorum ve doğru bilgiyi almak için yazıları bekliyorum. Bir durum oluyor ve ben bunu mutlaka sormalıyım diye düşünürken hemen Marksist Tutum’da o konuyu da kapsayan bir yazı çıkıyor. Konuyu ele alışı, bizim kavrayacağımız biçimde anlatışı, olayları analiz edişi ve gelecekte olabileceklere ilişkin öngörülerinin isabetli oluşu beni hep çok etkiliyor. Okuyamadığım yazıları kaçırdığımı düşündüğümde çok üzülüyorum. Sistemin yarattığı pek çok sorun yeni değil sonuçta ama yeniden anlatılırken bile çarpıcı biçimde ele alınışı beni hayran bırakıyor. Ben yazıları okuduğumda kendime hep daha çok güveniyorum. Örgütlü olmanın gücünü daha fazla hissediyorum.

“Onlar ümidin düşmanıdır sevgilim, akarsuyun, meyve çağında ağacın, serpilip gelişen hayatın düşmanı…” der Nâzım usta. İçinde yaşadığımız kahrolası düzen iyileşmek bir tarafa gün geçtikçe kötüleşiyor. Ekonomik krizin büyümesiyle artan işsizlik, büyüyen yoksulluk, gasp edilen haklarımız, kadın cinayetlerinin artması, doğanın talanı, yayılmaya devam eden emperyalist savaş ve buna bağlı göçler, açlık, ölüm… Bu düzenin işçi sınıfına reva gördüğü yaşam işte bu! Bizler tabii ki böyle bir yaşamı kabul etmiyoruz.

Pek çoğu tırpanlanan haklarımızın hiçbiri bizlere gökten zembille inmemiştir. Bizler geçmiş uluslararası işçi kuşaklarının kıran kırana mücadelesiyle kazandığı haklara sahibiz. Ve bu hakları koruyup büyütebilmek de bütünüyle işçi sınıfının kararlılığına ve mücadeleye atılmasına bağlıdır. Nitekim 1 Mayıs da işçi sınıfının anlı şanlı mücadelesiyle kazanılmış bir gündür. Ve bu yüzden anlamı biz işçiler için büyüktür.

Son yıllarda pandemi bahane edilerek alanlara çıkmamız engellenmeye çalışıldı. Meydanlarda gür sesle haykırıp dayanışmamızı büyütmemiz engellendi. Umut ediyoruz ki bu 1 Mayıs’ı birlik ve dayanışmayla meydanlara akarak kutlayacağız. İyi olana, güzel olana dair ne varsa avuçlarımızın arasından toz olup uçmaması, birlikte, bir arada, kararlı olmamıza örgütlülüğümüze bağlıdır. Bizimkisi kaderine teslim olmayanların süregelen hikâyesidir. Mücadelemiz taşı delen çınar ağaçları gibi köklüdür ve onun kadar dirayetli, uzun soluklu olmalıdır!

Yaşasın Dünya İşçi Sınıfının Şanlı 1 Mayıs’ı!

İşsizlik, yoksulluk, hayat pahalılığı! İşçi sınıfı 1 Mayıs’ı insanın hayatını karartan bu sorunların katmerlenerek arttığı koşullarda karşılıyor. Oysa 21. yüzyılda üretici güçlerin geldiği düzey sayesinde tüm insanlığı doyuracak ve toplumsal ihtiyaçları karşılayacak bir üretimin mümkün olduğunu biliyoruz. Ne var ki kapitalist üretim tarzı tüm insanlığın değil, bir avuç azınlığın çıkarlarına göre işlediği için, yüz milyonlarca insan için yaşam hayatta kalma mücadelesi demek.

Türkiye’de de milyonlarca insan yoksullukla boğuşurken, egemenler sefahat içinde yüzüyorlar. Sayıları milyonları bulan işsizler ordusu çığ gibi büyümektedir. Özellikle genç nüfusta işsizlik had safhadadır. Gencecik yaşta işsizliğe mahkûm edilen insanlar, çıkışsızlık ve değersizlik hissi yaşayarak gelecekten umutlarını kesiyorlar. Üniversiteden yeni mezun olan gençler bıraktık kendi bölümlerinde bir iş bulmayı, sigortasız ve asgari ücretin altında çalışmaya mahkûm ediliyorlar. Sağlık Bakanlığının Adıyaman’da açtığı 53 kişilik işçi kadrosuna 25 bin kişinin başvurması işsizliğin ne kadar can yakıcı bir boyutta olduğunu çarpıcı bir şekilde gösteriyor.

Son yıllarda onlarca insan, işsizlik, geçim sıkıntısı,  geleceksizlik yüzünden bunalıma girip yaşamlarına son verdi. İşsizlikle beraber yoksulluğun artması, alım gücünün düşmesi, gıdadan akaryakıta, elektrikten, doğalgaza hemen her şeye her gün fahiş zamların gelmesi emekçileri nefessiz bırakıyor. Emeklisinden çalışır durumdaki işçisine, gencinden yaşlısına büyük bir çoğunluk artan ölçüde fakirleşmektedir. Sağlıklı beslenmeyi bir kenara koyalım,  emekçiler karınlarını doyurabilmek için market market gezip en “uygun” fiyatlı olan ürünleri almanın derdine düşmüş durumdadırlar. Pazarlarda çürümüş sebzeleri toplayanından, Halk Ekmek kuyruklarının uzayıp gitmesine kadar fakirliğin gizlenemeyecek boyuta gelmesi karşısında muktedirler “fakirlik yok, varlık kuyruğu bunlar” deyip aklımızla alay edebiliyorlar. “Benzin kuyrukları araç fazlalığından”, “çok kuyruk olduğu için ete zam yaptık”, “uzun süre aç kalmak ömrü uzatır”, “çok et yemek sağlıklı değil”, “akaryakıt zamları sağlıklı ulaşımı, bisiklet kullanımını arttırdı” vb. zırvalamalar saymakla bitmiyor.

Bu gibi örnekler işçi-emekçilerde öfkeyi biriktirmekte, bir şeyler yapmak gerektiği duygusunu güçlendirmektedir. 2022 yılının başından bu yana Türkiye’nin batısından doğusuna kadar zamlara, düşük ücretlere, hayat pahalılığına karşı eylemler yükselmektedir. İşçi sınıfında öfke birikmekte, tahammül sınırları azalmaktadır. Yaşanan derin yoksulluğun sebebi kapitalizmin ta kendisidir. Kapitalizm hiçbir zaman emekçilere müreffeh bir yaşam sunmayacak. Kriz içinde debelenen kapitalizm, işçi sınıfına yeryüzünde cehennemi yaşatıyor. Egemenler krizin faturasını biz emekçilere kesmek istiyorlar. Önümüz 1 Mayıs. Uluslararası birlik, mücadele ve dayanışma günü olan 1 Mayıs’ı dünya işçi sınıfı olarak çok zor şartlar altında karşılıyoruz. Kapitalizme karşı biriken öfkemizi haykırmak için güçlü birlikler kurmalıyız. Bize reva görülen bu rezil yaşama hayır demeliyiz. Biliyoruz ki, bu sistem altında işçi sınıfının payına hep açlık, yoksulluk, uzun çalışma saatleri, hayat pahalılığı, işsizlik ve acılar düşmektedir. Kapitalizm var oldukça dünyamız ve insanlık gün yüzü görmeyecektir. Bu 1 Mayıs’ta da açlığa, yoksulluğa, işsizliğe, sömürüye, savaşlara ve zulme karşı dünyanın her yerinden işçilerin sisteme olan öfkesi yankılanacak. Seslerimizi birleştirip, 1 MAYIS ruhu ile örgütlü mücadelemizi, dayanışmamızı büyütelim.

Yaşasın 1 Mayıs, Yaşasın Örgütlü Mücadelemiz!

İşçi sınıfının en büyük atılımlarından biri olan Paris Komününün 150. yılında, Marksizmin ışığı altında bugünün işçileri olarak yol almaya devam ediyoruz. Bize bırakılan miraslardan ders alarak, bu mücadele ruhunu geleceğe taşımak için tarihimizi hem öğreniyor hem de ona sahip çıkıyoruz. Bundan 150 yıl önce Paris Komünarları şöyle haykırmışlardı: “Yaşasın toplumsal devrim!” Parisli işçiler ayaklandılar, burjuvaziyi alaşağı ederek kendi iktidarlarını kurdular ve tarihe bir iz bıraktılar. 72 gün yaşayabilen Paris Komünü, işçi sınıfının gücünü ve inancını gösterdi. Komün bize, işçilerin kahramanlığını, birleşme yeteneğini, gelecek uğruna kendilerini feda etmekte hiç tereddüt etmediklerini gösterdi, bizler için örnek bir deneyim oldu.

Paris Komünü yenilmişti belki ama işçi sınıfının iktidarı alabileceği gerçeği çıkmıştı ortaya. Paris Komünarlarının kavgasının içinden ortaya çıkan “Enternasyonal” marşı da işçi sınıfının inancı, azmi ve geleceğe dair arzularına bir örnekti: “Cellâtların döktükleri kan kendilerini boğacak, bu kan denizinin ufkundan kızıl bir güneş doğacak”…

Sınıfının tarihini bilerek ve onun deneyimleriyle, öğrettikleriyle yol alarak, dünün kaybedenleri, ezilenleri gelecekte bir gün kazanan olacaktır. Dünyanın tüm işçileri bir gün birleşecek ve ayaklar baş olacak! O yaşanası, güzel dünya bir gün avuçlarımızda olacak. Bu uğurda tarihin tüm mücadeleci işçilerinin inancı ve öfkesini ruhumuzda taşıyoruz. Bugünün sömürü düzenine, faşist yönetimlerine karşı nefretimizle içimizde tuttuğumuz mücadele ateşini büyütmeye devam ediyoruz. Yılların bize kazandırdığı geçmişin mücadeleleri gibi, sömürü düzenini ve döktükleri kanı da unutmayacağız. Marx’ın dediği gibi: “İşçi Paris, Komün ile birlikte, yeni bir toplumun şanlı öncüsü olarak ebediyen yücelecektir. Şehitlerinin anısı, işçi sınıfının soylu yüreğinde yaşayacaktır. Cellâtlarınıysa tarih, daha şimdiden sonsuz bir teşhir direğine çiviledi ve rahiplerinin tüm duaları, onların günahlarını bağışlamaya yetmeyecektir.”

Selam olsun bize yol gösteren, tarihe iz bırakan yiğitlere! Selam olsun içinde mücadele ateşi yanan işçi sınıfına!